43

BOYLE HEIGHTS, LOS ANGELES

Op de kaart staat Boyle Heights, maar buurtbewoners noemen het Paredon Blanco – ‘Witte Klippen’ – een heuvelige buurt aan de oostoever van de Los Angeles River. Het is een belangrijke poort tot de stad voor nieuwkomers. De plaats waar een Ierse immigrant die Andrew Boyle heette zich vestigde in de tijd dat Californië meer Mexicaans dan Amerikaans was. Hij werd later burgemeester en bouwde een groot deel van de infrastructuur die er toe leidde dat de plaats een moderne smeltkroes werd voor latino’s, Oost-Europeanen, Japanners en blanke Amerikaanse minderheden.

      JJ heeft zijn auto even ten zuiden van de kerk van St Mary en ten westen van het Promise-ziekenhuis geparkeerd. Hij kijkt naar de voorgevel van een groot huis met vijf slaapkamers dat ooit een zeer begeerlijke woning was, waar ongetwijfeld een deugdzame, godvruchtige familie woonde. Nu is het oud en vervallen en slijt het zijn laatste dagen als een goedkope stapeling van eenkamer-huurwoningen. Dit is het adres van Jenny Harrison, hoewel hij van waar hij op de loer ligt geen idee heeft in welk deel van het gebouw dat takkewijf woont.

      Een blik op de klok op het dashboard van de Explorer leert hem dat hij hier al meer dan vier uur zit en nauwkeurig toekijkt hoe een heel leger van mensen naar binnen en naar buiten marcheert. Harrisons vriendin Kim Bass is drie uur geleden aangekomen en is sindsdien nog niet naar buiten gekomen. Misschien blijft ze logeren. Zo niet, dan hoeft ze nog geen anderhalve kilometer naar haar eigen huis te lopen. Een laatste wandeling.

      Het duurde even voordat JJ doorhad wat er aan de hand was. Eerst gokte hij dat ze een feestje hielden, toen besefte hij dat geen van de bezoekers lang bleef en dat geen van de mannen flessen of cadeautjes bij zich had. Het is een hoerenkast. Dat had hij kunnen verwachten. Harrison en Bass zijn uitschot. Daarom heeft God ze hem aangewezen, daarom en omdat ze het leven van Em tot een hel hebben gemaakt. En de hel is precies de plek waar hij ze heen zal sturen.

      Er stopt een S-klasse Mercedes. Twee gespierde latino’s stappen uit en verdwijnen in het huis. Twintig minuten later paraderen ze over de veranda bij de hordeur. Ze roken sigaren en tellen geld. Op een sukkeldrafje lopen ze de trap aan de voorkant af en dan door de poort naar de chique, gestroomlijnde limousine. De lichten in het huis gaan uit. De meiden houden ermee op voor vanavond. Ze hebben genoeg verdiend.

      JJ vraagt zich af hoe het is om in hun verdorvenheid te verkeren, om op de bodem van hun persoonlijke moeras te liggen en ze te belagen.

      Een makkelijke prooi.

      Hij haalt zich de plattegrond van het huis voor de geest. De in- en uitgang. Welke kant hij op moet rijden als het gebeurd is. Als Harrison en Bass dood zijn.