153

DE WADE – TAMARA JACOBS

 

Scène 76

 

DAMASCUS: HET PALEIS VAN SALAHUDDIN. 1187.

 

EXTERIEUR. Ochtend.

De volgende ochtend. Het zachte roze licht van de dageraad valt over het zand voor de poorten van het paleis. Paardenhoeven doen stof opwaaien als we het inmiddels vertrouwde beeld zien van te paard patrouillerende bewakers.

 

OVERGANG NAAR

 

INTERIEUR      Scene 77

De grote hal is bezaaid met mannen en vrouwen die aan lange tafels, op vloeren en ineengestrengeld op zitplaatsen liggen te slapen. De resten van het feestmaal liggen nog uitgespreid om hen heen.

Terwijl de groothoeklens van de camera vanuit een laag standpunt de stenen wenteltrap op gaat, klinkt er een dof geklop dat steeds dringender wordt. Het is het bonzen van een gebalde vuist op hout. Het geluid wordt harder als de camera tussen de paren bewakers door glijdt op elke hoek van de kronkelende gangen die naar de vertrekken van SALAHUDDIN leiden.

De kolossale eiken deuren met ijzeren nagels zijn dicht. DHUL FIQAR, de commandant van de wacht, roept door de panelen. Meer mannen komen haastig aanlopen. GENERAAL NOUREDDINE dringt zich door hun midden. Hij komt regelrecht uit bed, zijn kleding zit slordig en hij heeft zijn kamerjas nog aan.

 

NOUREDDINE

Breek de deur open! Waar wachten jullie dwazen op? Onze meester kan in gevaar zijn – breek de deur open! Roep zijn arts.

 

FIQAR

Doe wat hij zegt.

 

Hij kijkt om zich heen en wijst dan naar een stenen beeld van Isis dat uit een Egyptische tombe is meegenomen.

FIQAR (vervolg)

Gebruik die valse god om ons de toegang te verschaffen.

 

Er zijn zes soldaten voor nodig om het gigantische granieten beeld van de Egyptische godin op te tillen. Met een luide brul rennen ze op de dubbele deur af, om daar met veel geraas doorheen te breken. Diverse soldaten vallen daarbij op de grond.

 

NOUREDDINE

Wacht!

 

Hij houdt zijn hand gebiedend in de lucht om de mannen tegen te houden.

 

NOUREDDINE (vervolg)

Ik zal, alleen, als eerste naar binnen gaan.

 

NOUREDDINE neemt een zwaard van de gordel van een bewaker en stapt door het versplinterde hout van het gapende gat in de deuropening de voorkamer in. Hij duwt de deuren naar de binnenkamer open.

 

NOUREDDINE

Milde Mohammed! Dit kan niet.

 

De camera maakt een tilt van NOUREDDINE naar de vloer en pant over het lijk van een bewaker – zijn keel is doorgesneden en zijn hart doorboord door één enkele meswond. De camera stelt scherp op het dode gezicht en vervolgens op het lichaam van een schrijver – zijn ingewanden hangen uit een diepe zwaardwond. De camera gaat verder en blijft rusten op het iconische, nu dode gezicht van SALAHUDDIN. Als hij uitzoomt, wordt het lichaam van de sultan zichtbaar – nu pas zien we de volle omvang van de gruwel die NOUREDDINE aan de grond nagelt. SALAHUDDIN is uitgekleed en vastgespijkerd aan het buitgemaakte kruisbeeld van het hout van het Ware Kruis. Zijn stoffelijk overschot is een dambord van snijwonden, houwen van een mes of zwaard, en glasscherven die als een bloedige kroon in zijn schedel zijn geslagen.

NOUREDDINE rent naar de voorkamer om te voorkomen dat er soldaten binnenkomen. Hij houdt de deur dicht en roept de commandant van de wacht.

 

NOUREDDINE

Dhul! Dhul, kom naar de kamer. De sultan voelt zich niet goed, hij vraagt naar je.

DHUL komt door de deur, die NOUREDDINE snel achter hem dichtdoet.

 

NOUREDDINE (zichtbaar geschokt)

Salahuddin is dood.

 

FIQAR

Wat?

 

NOUREDDINE

Hij is in zijn kamer vermoord.

 

FIQAR

Het is niet waar. Zweer dat het niet waar is.

 

NOUREDDINE

Ik zweer bij Gods heilige naam dat het wel waar is. Kom.

 

De generaal leidt de commandant van de wacht naar de binnenkamer. Even staan beide mannen treurig zwijgend te kijken.

 

FIQAR

Hoe kan dit gebeurd zijn?

 

NOUREDDINE

Er ontbreekt een schrijver. Hij zal een infiltrant van de Ismaëlieten of de christenen zijn geweest. Ik kan zijn stank nog ruiken.

 

Hij kijkt het vertrek rond en staart naar de bloedplassen en de verminkte lijken.

 

NOUREDDINE (vervolg)

Hij moet gewond zijn en kan niet ver zijn gekomen.

 

Zijn ogen vallen op bloederige handafdrukken op de muur, vlak bij een open luik tegenover het bed van de sultan. FIQAR ziet de generaal denken dat dit de ontsnappingsroute van de moordenaar is.

 

FIQAR

Ik zal mijn beste mannen sturen om hem gevangen te nemen.

 

FIQAR loopt naar de deuropening.

NOUREDDINE

Wacht. Doe dat niet.

 

FIQAR blijft staan en draait zich om.

 

NOUREDDINE

Er is een kwestie die dringender is.

 

Hij ijsbeert voordat hij iets zegt.

 

NOUREDDINE

Wij moeten doen alsof onze meester ziek is. De christenen kunnen niet weten dat hij dood is. De wereld mag het niet weten. Haal Salahuddins arts – wij hebben zijn medewerking nodig om ons bedrog overtuigend te maken.

 

FIQAR vertrekt. NOUREDDINE pakt een zwaard en wrikt de spijkers los waarmee SALAHUDDIN aan het kruis is genageld. Hij legt de grote sultan op de grond en trekt een laken van het bed om het lijk te bedekken. Vervolgens knielt en bidt hij.

 

FIQAR komt terug met de arts, ADHAM BAHIR. De commandant doet wederom de deur naar de kamers dicht. Daarna trekt hij een dolk van onder zijn mantel, om die de arts op de keel te zetten.

 

FIQAR

U zult doen wat generaal NOUREDDINE beveelt, anders zal ik elke onwilligheid uit uw schaamteloze lijf snijden. Begrijpt u mij?

 

BAHIR knikt aarzelend met het mes op zijn keel.

 

FIQAR

Mooi.

 

DHUL duwt hem door naar de plek waar NOUREDDINE naast het lijk van SALAHUDDIN geknield zit.

 

NOUREDDINE

Geneesheer, breng fatsoenlijk linnengoed, bekommer u persoonlijk om het stoffelijk overschot van onze meester, zorg ervoor dat hij passend wordt behandeld.

Hij laat de dokter erbij om SALAHUDDIN te onderzoeken.

 

NOUREDDINE (vervolg)

Hij is al bij God, dat weet ik. Ik bid alleen dat ik lang genoeg mag leven om wraak te nemen op degenen die dit kwaad georganiseerd hebben.

 

DHUL loopt naar het lijk van de dode schrijver, spuugt naar hem en schopt tegen zijn hoofd. NOUREDDINE trekt hem weg.

 

NOUREDDINE

Koel je woede een andere keer – op dit moment moet je geest kalm zijn. Er is veel werk te doen.

 

Hij kijkt naar de arts.

 

NOUREDDINE (vervolg)

Wat zegt u over onze sultan? Hoe kunnen wij zijn hovelingen laten geloven dat hij nog leeft maar zo ziek is dat hij moet rusten?

 

BAHIR

Een paar jaar geleden werd de meester geveld door een hartkwaal. We kunnen met droefheid zeggen dat dezelfde ziekte terug is. Om besmetting te voorkomen mag alleen ik zijn kamer betreden.

 

NOUREDDINE (kijkt tevreden)

Hoe lang kunnen wij deze schijn ophouden?

 

BAHIR

Tien dagen. Niet langer. Salahuddin staat van oudsher bekend als een slechte patiënt. Na zo’n tijd is het onvoorstelbaar dat hij niet vanuit zijn kamer zou proberen te heersen, ook al zou ik het hem verbieden.

 

NOUREDDINE

Dit zal voldoende moeten zijn.

 

Hij gaat dicht bij FIQAR staan en praat op gedempte, vertrouwelijke toon achter zijn hand die hij bij het oor van de commandant houdt.

 

NOUREDDINE (vervolg)

Ik zal naar Salahuddins vrouw moeten rijden en met zijn broers moeten spreken. Het is belangrijk dat wij ons ervan verzekeren dat zij meewerken.

FIQAR

Ik zal mijn meest betrouwbare mannen met u mee laten rijden.

 

NOUREDDINE knikt.

 

NOUREDDINE

En het onwaardige lijk van deze verraderlijke schrijver?

 

BAHIR

Ik zal persoonlijk zorgen dat het wordt opgeruimd.

 

NOUREDDINE

Zorg dat je zijn stinkende ziel uit zijn lijf snijdt. Voorgoed zonder ziel moet hij branden in het vuur van de eeuwige verdoemenis.

 

De telefoon op Mitzi’s bureau gaat. Met tegenzin wendt ze haar ogen van het scenario af en drukt op de hands-freeknop.

      ‘Fallon.’

      ‘Rechercheur, u spreekt met agent Fisher – Andy Fisher. Ik heb om de hoek de auto van uw verdachte gevonden. Er lag een rijbewijs in, dat overeenkomt met zijn foto. We hebben een naam en een adres voor uw man. Wilt u dat ik die over de telefoon geef?’

      ‘Nee. Goed gedaan, Andy. Ik kom er meteen aan.’