118

HET HOOFDKWARTIER VAN DE CARABINIERI IN TURIJN

Carlotta Cappellini leunt achterover van het computerscherm dat bijna haar hele bureau in beslag neemt. Voor haar heeft ze alle schokkende details van het handwerk van Efrem in hoge resolutie. Ze heeft alle foto’s doorgenomen en de fatale plaats delict bij Mario Sacconi thuis onderzocht – of althans gedaan alsof. De monnik is een beest.

      Een jonge agente verschijnt bij haar bureau. ‘Voor u, mevrouw.’ Ze geeft haar een vel papier.

      Cappellini ziet dat de ogen van de jonge brunette aan het scherm blijven kleven, aan een foto van de steekwond door het hart van Sacconi. De luogotenente klikt het beeld weg met haar muis. ‘Grazie. Dat is alles.’

      Het meisje vermant zich en loopt weg.

      Cappellini kijkt naar het document. Het is een traceringsrapport van de telefoon van de Amerikaan. Naar het schijnt heeft hij hem een aantal keren gebruikt sinds hij van de plaats van de moord is gevlucht. Hij heeft zoekopdrachten in zijn browser – Yahoo! – ingevoerd en een pakketservice bij het vliegveld gevonden die hij vervolgens heeft gebeld.

      Hij verstuurt iets.

      Iets wat zo belangrijk is dat het de grens over moet, zelfs als hij dat niet kan.

      Nee. Capellini pakt de ontraceerbare telefoon die ze gebruikt om de monnik te bellen en tikt zijn nummer in. ‘Luister goed. Ik ga je het adres van een pakketservice bij de aeroporto sms’en. Daar moet je naartoe, en snel ook. Vind wat het ook is dat Nic Karakandez daar wil laten verzenden en verhinder dat – koste wat het kost. Begrijp je dat?’

      ‘Ik begrijp het.’

      De lijn valt dood en ze verstuurt het sms’je.

      Door het raam van het kantoor van haar baas ziet ze Fusco met de majoor en de commandant. Ze weet precies wat ze zeggen. En het is geen goed nieuws voor de politieman uit Los Angeles.