157

HET BUREAU AAN 77TH STREET, LOS ANGELES

Adam Geagea, de persvoorlichter van de politie, zit aan het lege bureau van Mitzi Fallon en schrijft een beleefd briefje waarin hij haar vraagt om hem te bellen als ze in de gelegenheid is.

      Hij weet dat ze het zal negeren, dat doen alle dienders. Hij draait nonchalant heen en weer in haar draaistoel en maakt dan gebruik van het feit dat er niemand anders in de buurt is. Hij opent eerst de onderste laden, en gaat vandaar naar boven. Niet veel interessants. Een gefaxt contract van een advocaat waarin zijn kantoor opdracht krijgt om haar scheiding af te handelen. Veel geluk ermee, hij zal elk dubbeltje verdienen als hij zo’n taaie tante als Fallon bijstaat. Er zijn foto’s van haar dochters, een verborgen snoepvoorraad, handcrème, reservetampons, een roddelblaadje, een bak met kleingeld en een paar stapels oude notitieboekjes.

      In de bovenste la zit het betere werk. Een exemplaar van De Wade en een meer recent volgeschreven notitieblok. Geagea kijkt achter in het blok naar de laatste notitie. Het lijkt een soort forensische checklist:

– ‑Mogelijke vingerafdrukken van indringer in Nics hotel (op foto’s)

– DNA-monster van medaillon

– DNA van Tamara’s kat

– Haren van Sacconi’s bed

– ‑Tape van mond dood meisje – (mogelijke vingerafdrukken op randen)

– Rapport met analyse van Wade/Amy

Geagea’s hart gaat sneller slaan. Hij kijkt om zich heen. Er klinken stemmen op de gang. Geen tijd om alles op te schrijven wat hij heeft gezien. Hij staart naar de bladzijde en doet zijn uiterste best om het allemaal uit zijn hoofd te leren. Dan doet de persvoorlichter de la dicht en staat op, net als er een paar brigadiers binnenkomen. Ze kijken kwaad naar hem terwijl hij snel de gang in vlucht. Hij loopt de trap op met twee treden tegelijk en sluit zichzelf op in de veiligheid van zijn kantoor.

      Uit de onderste lade van zijn eigen bureau pakt hij een ontraceerbare mobiele telefoon. Zijn vingers trillen als hij het nummer van zijn maronitische contactpersoon intoetst. De monnik moest goed zijn. De beste. Onvindbaar. Nou, die indruk heeft hij niet.