171

VLIEGVELD LAX, LOS ANGELES

Efrem controleert het nog één laatste keer.

      Hij legt twee vingers op de hals van de wetenschapper en zoekt geruime tijd naar zijn hartslag. Niets. Broussard is dood. De klus is geklaard. Hij zet het lijk weer op de pot in het toilethokje waar hij hem naartoe heeft gesleept en trekt de wurgdraad uit de diepe groef in de hals van zijn doelwit. Hij veegt het vlees en bloed eraf, en schuift hem terug in een zachte leren houder die op een armband lijkt en doet hem weer om zijn pols.

      De monnik gaat op de toiletbril staan en kijkt over de wanden van de toilethokjes. Die zijn leeg. Hij hijst zichzelf op de scheidingswand, glijdt aan de andere kant omlaag, opent de deur van het hokje en loopt de toiletten uit.

      De hal is nog steeds vol vermoeide passagiers die ongeduldig in de rij staan. Hij loopt langzaam en zelfverzekerd naar de korte rij met Amerikaanse burgers. Het had hem geamuseerd om Karakandez het vliegtuig af te zien werken, de namen op de passagierslijst te zien controleren. Terwijl de diender door het ene gangpad liep, merkte hij niet dat de monnik door het andere verdween.

      Er zijn maar vijf mensen voor hem. De bewaker is methodisch en efficiënt. Hij wuift de mensen snel door maar bestudeert hun gezicht lang en aandachtig.

      Efrem staat nu vooraan in de rij. Hij haalt het paspoort uit zijn zak en wacht tot hij naar voren wordt geroepen. Hij weet dat hij over vijf minuten vrij zal zijn.