159

HET BUREAU AAN 77TH STREET, LOS ANGELES

Forensisch onderzoeker Tom Hix leeft voor momenten zoals dit. Het moment in het grote theater van een moordzaak waarop de wetenschap de hoofdrol speelt en de dienders met reden tot niet meer dan bijrollen worden gereduceerd.

      Hij haast zich door de werkruimte zodra hij Mitzi naar haar bureau ziet lopen. ‘Hoi. Ik heb wat rapporten...’

      ‘Jeetje, Tom. Ik heb mijn tas nog niet eens neergezet.’ Ze pakt het briefje dat Geagea heeft achtergelaten. ‘Eikeltje.’ Ze maakt er een prop van en gooit het in de prullenbak.

      Hix kijkt beledigd.

      ‘Jij niet. Die verrekte persvoorlichter van ons. En, wat heb jij?’

      Hij legt een geelbruine dossiermap op haar bureau. ‘Ik zit midden in het testen van monsters in de Sluiperzaak, maar ik dacht dat je dit wel zou willen zien.’

      Ze slaat de voorkant van de map open. ‘En wat is dit?’ Dan herinnert ze zich haar telefoontje met hem. ‘De zaak-Tamara Jacobs.’

      ‘Ik zal het uitleggen.’ Hij haalt er twee transparanten uit en legt die naast elkaar op het bureau. ‘Ik heb een DNA-match.’

      ‘Welke monsters zijn dit?’

      ‘Het eerste is haar van de hoofdsteun van de Lexus die is opgespoord bij het verhuurbedrijf op het vliegveld van L.A. Het tweede is van huid die we hebben gevonden aan de klauw van de dode kat in het huis van de schrijfster.’

      ‘De wraak van poes.’ Ze legt de transparanten over elkaar. ‘Exact hetzelfde. Je hebt gelijk, je hebt inderdaad een match. Maar om het spel te winnen heb je bij die monsters ook de naam van een dader nodig.’

      Zijn gezicht zegt dat hij die niet heeft. ‘Ik heb het door Profiler gehaald, maar dat leverde niets op. Had ik ook niet verwacht. Ik zei al tegen je dat jullie man van buiten de stad komt.’

      ‘Ver buiten de stad. Jij zei Libanon.’

      ‘Het Libanongebergte, om precies te zijn.’

      Mitzi kijkt naar de foto van Tamara Jacobs op een prikbord, de foto die telkens werd gebruikt als Variety of Hollywood Reporter een verhaal over haar had. ‘Haar scenario bevat hele scènes die zich afspelen in het Midden-Oosten. Historische scènes, geen moderne. Svenson vertelde me een verhaal over maronitische...’

      De telefoon op haar bureau gaat over.

      Ze graait de hoorn van de haak. ‘Fallon.’ Na een korte stilte voegt ze daaraan toe. ‘Oké, zeg tegen haar dat ik zo beneden ben.’ Ze laat de hoorn op de haak vallen en lijkt geïrriteerd door de afleiding. ‘Sorry. Mijn andere zaak roept. Jenny Harrison gaat beneden door het lint. De agent in uniform die op haar past zegt dat ze ervandoor gaat als ik niet als de donder kom.’

      ‘Ik begrijp het.’ Hij schuift de transparanten terug in zijn map. ‘Je weet waar je me kunt vinden als je hierop terug wilt komen.’