22

DINSDAG

Mitzi is nooit eerder dan Nic op hun werk. Dat hebben ze zo afgesproken. Zij brengt Amber en Jade naar school terwijl hij vroeg komt en kijkt wat er in de loop van de nacht is binnengekomen en op hun bureau is beland. Als het om iets belangrijks gaat, belt hij haar. Anders komt ze gewoonlijk ergens tussen negen uur en halftien de teamruimte binnenwandelen. In ruil daarvoor neemt zij koffie van Starbucks mee en op dinsdag donuts of muffins. Vandaag zijn het muffins.

      ‘En, kleine nachtuil,’ – haar verbonden hand schudt met een papieren zak als ze naar zijn bureau komt lopen – ‘heb jij iets gevonden waarmee je je traktatie verdiend? Voor bij je Venti Americano kun je kiezen tussen eentje met stemgember en een vetarme met bosbessen.’

      Nic kijkt niet eens op. ‘Wat ik voor je heb verdient veel meer dan wat jij zoal in dat zakje van je hebt zitten.’ Hij tikt op een uitdraai van de tijdcodes en de aantekeningen die hij heeft gemaakt toen hij gisteravond naar die beelden zat te kijken. ‘We hebben een aanknopingspunt.’

      ‘Meen je dat?’ Ze zet de zak op het bureau en hangt haar jas en haar schoudertas over haar stoel. ‘Had je mazzel?’

      Nu draait hij zich naar haar toe. ‘Het had niets met mazzel te maken. Ik heb naar elk beeldje van die verdomde bewakingscamera gekeken.’ Hij roept het beeldmateriaal op op zijn beeldscherm. ‘Dit is even voor tien over twee, die lichtflits is een auto die in beeld komt. Kijk wat er nu gebeurt.’ Hij ziet hoe ze naar het scherm getrokken wordt, net zo gehypnotiseerd als hij door de schimmige figuur die uit de auto stapt, naar de achterkant loopt en dan iets zwaars naar de andere kant van het kader draagt dat hij over het hekwerk gooit.

      ‘Yes!’ Ze slaat opgewonden op het bureau. ‘Speel het nog eens af.’

      Hij drukt op de terugspoelknop en haalt het dekseltje van zijn koffie.

      De tweede keer kijkt ze nog beter. ‘Zijn er nog andere beelden? Enig idee wat voor merk auto dat is?’

      ‘Het is een Lexus hybride. Met vierwielaandrijving. De bewakingscamera’s pikten hem op toen hij oostwaarts richting pier reed.’

      ‘Kenteken?’

      ‘Niet zo gretig. Dit zijn nachtbeelden, mevrouw. U mag me hier wel dankbaar om zijn.’

      ‘Vrouwen willen altijd meer – vooral vrouwen van mijn leeftijd.’

      ‘Vijfdeurs, geen open dak. RX 450h in Argento Ice.’

      Ze fronst haar voorhoofd. ‘Waarin?’

      ‘Argento. Ik heb het opgezocht op de website van het bedrijf. Het is een soort gebroken wit in metallic dat onder natriumlampen heel moeilijk te onderscheiden is. Maar op een paar van de ruimere uitsneden was het beter te zien.’

      ‘Hoeveel Lexussen – zeg je Lexussen of Lexi – zijn er in L.A.?’

      Hij vertrekt zijn gezicht. ‘Je hebt het over de bestverkopende luxe cross-over op de Amerikaanse SUV-markt. Bijna honderdduizend per jaar.’

      Ze draait haar ogen naar het plafond. ‘Waarom God, waarom wij? Wij zijn goede mensen – wij willen alleen maar dienen.’

      ‘Dit is de nieuwste hybride. Daar zijn er minder van.’

      ‘Hoeveel minder?’

      ‘Lexus heeft er vorig jaar in het hele land tienduizend verkocht. Na de aardbeving en de tsunami in Japan en natuurlijk de recessie hier zijn de cijfers zwaar gekelderd.’

      ‘O, dat maakt het leven veel eenvoudiger,’ zegt ze sarcastisch.

      ‘Slechts een paar duizend in L.A. en maar een paar honderd met deze specificaties.’ Hij kijkt even op zijn horloge. ‘Ik heb om wat extra mankracht gebedeld.’

      ‘Laat me raden. Sandra en Denise van Roofzaken?’

      Hij lacht. ‘Die lijken wel te willen.’

      ‘Dat zal wel.’

      ‘Luister, met hun hulp hebben we tegen de middag de garages, huurauto’s en verzekeringsclaims afgewerkt.’

      Mitzi bedenkt een andere invalshoek. ‘Weet je zeker dat het niet de auto van het slachtoffer zelf is? Tamara’s tweede auto?’

      ‘Dat heb ik al nagetrokken. Nee.’

      Ze scheurt de papieren zak open en geeft hem de muffin met stemgember. ‘Je wordt hier goed in, deze heb je verdiend.’ Ze gaat met haar koffie en haar bosbessenmuffin naar haar bureau. ‘Ik ga dit lullige vet­arme surrogaatlekkers opeten en dan terug naar de filmstudio om de archivaris te spreken. Wil je mee of moet je hier blijven?’

      ‘Ga jij maar.’ Zijn ogen zijn gefixeerd op de zoekopdrachten die op zijn beeldscherm verschijnen. ‘Ik wil dat Lexusspoor afwerken en dan tref ik je later wel. Oké?’

      ‘Prima. Als je die hybride kan traceren vóór onze bespreking met de chef aan het eind van de dag, dan kun je misschien iets gaan drinken met Sandra en Denise.’

      Hij lacht. ‘Als jij zo doorgaat, krijgen wij ruzie.’

      Ze werpt haar handen verontschuldigend in de lucht en trekt de cakezak open. ‘Ik zeg het alleen maar.’