Sheba
Ja, het woord ‘papadag’ is verschrikkelijk, maar het is natuurlijk fijn dat ook vaders tegenwoordig één dag per week betrokken zijn bij de dagelijkse beslommeringen van hun kinderen. Kijk ze eens daadkrachtig door de supermarkt zigzaggen, op zoek naar verantwoorde ingrediënten voor een gezonde, smakelijke maaltijd die ze helemaal zelf gaan koken! Ja hoor, een bamipakket, een bakje biologische kipflarden, dat wordt lekker wokken vanavond! Wat zal moeder opkijken als ze thuiskomt van haar deeltijdbaantje!
Gisteren zag ik er weer zo een. Veertig was hij, in zijn olijke baseballjekkertje, de goed verzorgde bek met tanden tot een opgewekte grijns getrokken in de zorgvuldig bijgehouden vierdagenbaard. Het kindje was een vijfjarig meisje van het Hollandse elitemodel 1A: geelblonde staartjes opzij, vrolijk gekleurd Hema-maillotje in peperdure laarsjes, jasje waar ogenschijnlijk niks bijzonders aan is, tot je je realiseert dat dat merk uitsluitend in het buitenland te koop is.
Je hoort het vrouwen uit de betere prijsklasse maar al te graag zeggen: ‘Ja, als ik even in New York ben, koop ik altijd de hele Gap leeg. Zijn gewoon hele fijne spullen. En ugg’s natuurlijk, die kosten daar geen drol. Nee, zélf wil je daar natuurlijk niet dood in gevonden worden, haha. Maar voor kinderen is het wat anders, vind ik. Lekker warm ook. Wijntje doen?’
De betreffende papadag-vader, intussen, stond bij het kattenvoer en praatte luid tegen zijn dochtertje. ‘Zo, Jade! Wat denk jij? Wat zou Pandora lekkerder vinden, brokjes met lam of brokjes met kip?’ Het kind wees naar een blikje Sheba, dat minihapje voor de happy few onder de huisdieren, blijkens de reclame bij voorkeur opgediend met een takje peterselie en een ingenieus bewerkt schijfje winterpeen. ‘Nee, Jade!’ riep de man. ‘Dat doen we dus niet, hè? Weet je waarom niet?’ Het kind keek naar de grond. ‘Omdat het huismerk veel goedkoper is, en dat vindt Pandora precies even lekker! Dus dat zou zonde zijn van het geld! Ja, dat willen de bazen van de winkels natuurlijk wel, dat we de dure spullen kopen! En dat dóén heel veel mensen ook! Weet je waarom? Dat doen ze on-be-wust. Dat betekent dat ze het zelf niet goed begrijpen, waarom ze de dure spullen kopen! Nou, dat komt dus doordat de dure spullen precies op ooghoogte staan! Kijk maar, Jade! Zie je wel? Dat kattenvoer dat daar beneden staat, daar kun je niet zo makkelijk bij! En dat daarboven ook niet! En dat is dus precies even goed voor Pandora als dat dure eten! Dat doen de bazen van de winkels dus expres! Maar daar trappen wij dus niet in, want kijk, we nemen gewoon déze!’ Het meisje onderging de woordenstroom gelaten en sprak vervolgens: ‘Mama koopt altijd díé...’ Ze bleef op het gewraakte blikje Sheba wijzen.
‘Nou, dat moet mama dan voortaan echt niet meer doen!’ kakelde de man, waarbij hij gretig om zich heen keek, of iedereen wel zag hoe goed hij zijn kind aan het opvoeden was. ‘Zooo, Jade!’ ging hij voort. ‘En wat zullen we nou vanavond eens voor toetje eten?’ Het kind priemde haar vingertje hoopvol in een pak dubbelvla. ‘Neee, dat is helemaal niet lekker, véél te chemisch!’ kraaide haar vader. ‘Yoghurt? Yoghurt met mandarijntjes?’ Het kind zweeg. Morgen was het goddank weer mamadag.