Pus
Bij een drukbeklante drogist in de binnenstad stond ik in de rij voor de kassa te wachten. De caissière was een taartige vrouw van zestig, met een paarse chrysant bij wijze van kapsel. Ze had een vastberaden blik in de ogen en een stem om zonder microfoon een stadion te beschreeuwen.
Juist stond ze een Brit te woord met kennelijke kiespijn. ‘you can take six pills per day. but if there’s pus in your mouth you must go to the dentist!’ Ze opende haar eigen mond wijd en wees er in. ‘pus? in your mouth? you go to the dentist!’ riep ze. De Brit knikte betrapt en betaalde.
Nu was er een keurige heer aan de beurt die in het Duits tabletten tegen maagpijn wenste. ‘doet es allein wee oder komt der maag auch nach oben?’ schreeuwde de caissière. Ze vouwde haar handen tot een kom, liet haar tong uit haar mond hangen en maakte kokhalsgeluiden. Dat had ze vaker gedaan, zoveel was zeker.
Waarschijnlijk kreeg ze met zoveel toeristen te maken die geen enkele courante taal spraken, dat ze zich voor elk gangbaar ziektebeeld een klein, verhelderend stukje mime had eigen gemaakt. En die stem. Want het misverstand dat men zich het best aan een buitenlander verstaanbaar kan maken door zo luid mogelijk te spreken, is hardnekkig.
‘nein? nicht kotzen?’ ging ze voort. De Duitser, die inmiddels wat pips zag, schudde aarzelend van nee en kreeg een pakje Rennies overhandigd. Met een kittig hoofdknikje spoorde de caissière haar volgende klant aan diens kwaal op te biechten. Een dik meisje legde een doosje op de toonbank. ‘ja, maar dat mag je niet gebruiken als je zwanger bent,’ riep de caissière. Het meisje zei zachtjes iets terug. ‘nou maar dat had toch als het ware best gekund dat je zwanger was, niet dan?’ ging het mens voort. ‘dat kan ik natuurlijk niet ruiken, of iemand zwanger is!’ Met gebogen hoofd droop het meisje af.
Nu was ik aan de beurt. Goddank moest ik alleen oordopjes hebben, maar het merk van mijn keuze kon blijkbaar niet door de beugel. ‘die geven lelijke vetvlekken op je kussen, hoor meid!’ meende de taart. ‘je kunt beter deze nemen! die kun je ook gerust telkens weer opnieuw gebruiken! ja, er komt dus oorsmeer aan, maar het is tenslotte gewoon je eigen oorsmeer, ja toch!? dan was je ze gewoon even in een lauw sopje!’
Een man achter mij maakte zich los uit de rij en stapte gedecideerd naar de uitgang.
Hij had aambeien, denk ik.