Vacantie
Nog nooit eerder was in ik een bungalowpark geweest, dus dat werd hoog tijd. Vooral ook omdat dit park Vacantievreugd heet, met een c, en bovendien in Zuid-Limburg ligt, waar ons landje, zoals Carmiggelt al zei, zo verdienstelijk begint te glooien. Alles verloopt er precies volgens plan: de zon schijnt laag over het gouden herfstlandschap vol huppelende eekhoorntjes en brave, slome koeien; elk dorpje heeft zijn eigen bier en zijn eigen variant van ‘zoervleis’, een beroemd maar voornamelijk op misverstanden gebaseerd gerecht van paardenvlees; onze bungalow is een vochtig krot met schimmelige bedden, grote, slordige spinnen en een levensgevaarlijke gaskachel; er hangen prenten van tot onherkenbaarheid verbleekte pastorale tafereeltjes aan de muur, ergens in de jaren tachtig aangevuld met een poster van Kandinsky; en in de keukenkastjes van verwoest formica bevinden zich wél het deksel van een botervloot, acht asbakken en een notenkraker, maar geen één behoorlijk mes.
De buurhuisjes worden bewoond door uiteenlopende gezelschappen, van luidruchtige Polen met stapels bierkratten in het voortuintje, obese ouders die tegen hun dito dochtertje schreeuwen ‘Shenaya, je stapt nú in de wagen, anders ken je een roei voor je kanis krijgen,’ een eenzame gek die de hele dag in pyjama naar het buikige tv’tje staart, tot bedeesde gezinnetjes die zachtjes Vivaldi’s Vier Jaargetijden draaien terwijl hun kinderen lieve herfststukjes frunniken van blaadjes en takjes.
Ook is er een kantine met welig tierende plastic klimop, waar je schnitzels in drie kleuren kunt krijgen met een garnituur van slobberig spek, aardappelkroketten en blikchampignons. Voor de kinderen is er een ‘recreatieprogramma’ met een beroepslolbroek die eruitziet alsof hij zich vroeger regelmatig placht af te trekken in de frietsaus, maar inmiddels zelfs dáár geen aardigheid meer in heeft.
Voorts zijn er ruimschoots seniorenechtparen op blinkende fietsen. Dapper glimlachend, met hun kaarthouders op het stuur en hun fleurige windjacks doen ze tegen dat schitterende herfstdecor voornamelijk denken aan advertenties die een middel verkopen tegen ‘ongewenst urineverlies’.
Ach, ik ben zelf een zeikerd, natuurlijk. Het is hier heerlijk, dat vinden mijn kinderen ook. Pingpongen is véél leuker buiten onder een eik dan thuis op zolder, rijstevlaai en rommedoe-kaas zijn nieuwe, opwindende lekkernijen. En ze maken nog eens wat mee: zo zijn ze gefascineerd door het koffieapparaat in het huisje, een vintage jaren-negentigdoorloper met filterzakjes, die ouderwets smerige koffie vervaardigt, u weet nog wel, met die afdronk van natte hond. Zoiets hebben ze nog nooit gezien, thuis in onze nuffige Amsterdamse Nespresso-enclave! En dan die romantische oude plofgeiser, met zijn hypnotiserende waakvlammetje!
Nee, ik kan u Vacantievreugd aanbevelen, hoor. ’t Is prachtig daar.