Puuh

Op een klein, Zwitsers station stond ik in de rij voor een treinkaartje te wachten achter een bejaard echtpaar, dat uitgebreid in conclaaf was met de loketbediende, in het Zwitserduits nota bene, een onverstaanbaar, de lachlust opwekkend kaboutertaaltje. Achter mij stond een knappe vrouw van een jaar of dertig in een lange mantel van wasberenbont, het soort mantel dat een Nederlandse vrouw nooit zou dragen. Nederlandse vrouwen dragen trouwens überhaupt geen mantel, maar een jas.

In haar hand, met haar wijsvinger tussen de pagina’s geklemd, hield de vrouw een boek met de titel Zusammen ist man weniger allein. (Daar zou ik allerlei kanttekeningen bij kunnen plaatsen, maar dat mag u vandaag eens zélf doen.) Ze had een meisje van een jaar of vijf bij zich, dat stond te bladeren in een tijdschrift genaamd Winnie Puuh, Mein bester Freund bist du!

Tsja. Ten eerste: waarom verbasteren Duitsers ‘Winnie-the-Pooh’ tot ‘Winnie Puuh’, en niet ‘Winnie der Puuh’? ‘Puuh’ in plaats van ‘Pooh’ is nog wel verklaarbaar: die Duitsers willen de oe-klank van het woord weergeven, en daar gebruiken Duitsers nu eenmaal een u voor, niets aan te doen. Een Duitser spreekt het woord Pooh bovendien uit als ‘po’, en ‘po’ betekent ‘kont’ in het Duits, dus nee, dat ‘Puuh’, daar kon ik wel in komen.

Afgezien daarvan: ‘Mein bester Freund bist du’? Als Winnie-the-Pooh je beste vriend is, is het met je sociale leven treurig gesteld. Vooral ook omdat het hier niet de sympathieke oer-Winnie-the-Pooh van E.H. Shepard betrof, maar die debiele Disney-variant die voornamelijk lijkt op een kale Fred Flintstone. Nee, ik heb Disney hoog in het vaandel, maar van Winnie-the-Pooh had hij met zijn poten moeten afblijven.

Tigger, Piglet en Christopher Robin zien er ook al niet uit in die tekenfilms, om nog te zwijgen van die wezenloze Lumpy, een lila olifant die Disney geheel ongevraagd aan Shepards menagerie toevoegde. Lumpy! Disney refereert hier waarschijnlijk aan de mythische Heffalump uit de oorspronkelijke Winnie-the-Pooh. Een misselijke grap, want de Heffalump bestaat alleen in de doodsbange gedachten van Pooh en zijn makkertjes. Een Heffalump hoort nooit of te nimmer in beeld gebracht te worden, en al helemáál niet als vriendelijke, lila olifant. Het idéé! Ik bedoel, wat is de volgende stap? Krijgt Winnie een vriendinnetje met een strikje in heur haar, Minnie-the-Pooh? Stopt hij met honing eten om het goede voorbeeld te geven aan obese kindertjes? Sinds ze Lucky Luke zijn sjekkie hebben afgenomen verbaas ik me nergens meer over, maar leuk is anders.

Terwijl ik me over dit alles nodeloos stond op te winden zei het meisje in het Duits: ‘Mami, als we thuis zijn, gaan we dan gauw op bezoek bij Omi?’ De moeder wachtte even met antwoorden en zei toen voorzichtig. ‘Maar schatje... Omi leeft toch niet meer... was je dat vergeten?’ Het kind keek verrast op van Winnie Puuh, en zei: ‘O, ja...’ De moeder aaide haar even over het blonde hoofd en zei: ‘Omi is in de hemel, weet je nog?’ Maar het meisje las alweer verder. Zoveel kon het haar nou óók weer niet schelen.

Buiten begon het hevig te sneeuwen.