Serafín

De feiten en verklaringen die de politie verzamelde en de omstandigheden waaronder het onderzoek zich voltrok, leidden tot telkens nieuwe explosies van publieke verontwaardiging. In de flat aan de straat Ponent, alsmede in een aantal andere huizen die Enriqueta voorheen had bewoond, werden botten gevonden; sommige in dozen, sommige verborgen achter muren of onder vloeren — speciaal voor de breekwerkzaamheden werd een architect aangesteld. De gruwelijke details stapelden zich op, en op het laatst werden aan Enriqueta meer dan een dozijn kindermoorden toegeschreven. Men nam algemeen aan dat ze bescherming had genoten van een aantal prominente Barcelonezen.

De weken die volgden op haar arrestatie was Serafín een wrak. Elke klop op de deur, elke voetstap op de gang, elke schreeuw op straat deed hem opspringen. Hij had connecties die hem vertelden dat een reeks van aanhoudingen werd voorbereid. In Enriqueta’s appartement waren huiszoekingen verricht en het kon slechts een kwestie van tijd zijn voordat de politie hem met haar in verband bracht, hetzij op basis van de lijsten met namen, hetzij vanwege Enriqueta’s dagboek, hetzij door een volledige bekentenis van haar kant — al bleef ze tot dan toe alle beschuldigingen stellig ontkennen. Had Serafín bezoek gekregen van de politie, dan had hij zich ongetwijfeld uit het raam van zijn kantoor geworpen, zoekend naar een makkelijke dood.

Een afscheidsbrief voor Irene had hij alvast opgesteld.