Angelita

Het is bedtijd. De twee meisjes hebben hun pyjama aangetrokken. Maria ligt onder de lakens, maar Angelita zit op de rand van haar bed, wachtend op Paquito. Ze heeft een verhaal verzonnen over een prins die de regenboog gebruikt als glijbaan, en ze wil het hem vertellen.

‘Paquito is ziek,’ zegt mama. ‘Hij slaapt bij mij op de kamer.’

‘Mag ik hem zien?’ vraagt Angelita. ‘Dan vertel ik hem een verhaaltje.’

‘Nee. Wat hij heeft is besmettelijk. Weet je wat dat betekent, “besmettelijk”?’

Het meisje schudt haar hoofd.

‘Dat betekent dat jij ook ziek wordt als je hem ziet, en ik wil niet dat jij ziek wordt.’ Ze kijkt streng. ‘Daarom mag je hem niet zien. Snap je het nu?’

‘Heeft hij iets fouts gedaan?’

‘Nee.’

Angelita wordt nerveus. Zou het haar schuld zijn dat Paquito ziek is? Ze durft niet verder te vragen omdat ze bang is dat moeder boos wordt.

‘Ga dan nu lekker slapen,’ zegt moeder. Ze stopt de meisjes goed in, want het is erg koud in huis, en dan doet ze het licht uit en laat ze alleen.

‘Wist jij dat Paquito ziek was?’ vraagt Angelita haar zus.

‘Paquito is niet ziek,’ antwoordt Maria. ‘Hij is dood. Mama heeft hem doodgemaakt omdat hij stom is. En als jij stom doet, maakt ze jou vast ook dood.’

Angelita drukt haar handen op haar oren om niet naar haar zus te hoeven luisteren. Maria is ontzettend gemeen; ze probeert haar altijd bang te maken.