III

Jullie zijn naar Afrika gekomen om een nieuw leven te leiden, een leven dat jullie met de dood zullen bekopen. Jullie zijn hier gekomen om te sterven. Leve de dood!

Luitenant-kolonel José Millán-Astray voor de rekruten van het Legioen in Ceuta, 1920

In Igueriben telt zijn sectie zestig Spaanse rekruten, waarvan op dit moment de helft onder leiding van zijn sergeant om het kamp heen marcheert. Hij heeft ze opzettelijk twee uur te vroeg uitgezonden. Een mars rond het middaguur, zoals de kapitein eist, is onmenselijk.

Amores vervloekt Santamaría. Juist nu het voor hem zo belangrijk is terug te keren naar de beschaving, bevindt hij zich in de verste uithoek van het Spaanse rijk. Er is hier zelfs geen radio, de communicatie met Annual geschiedt door middel van heliogrammen: een optisch station, een soort spiegel die het zonlicht weerkaatst, wordt gebruikt om met lichtsignalen in morsecode berichten te verzenden.

Hij heeft getracht kapitein Santamaría te overtuigen dat hij niet de juiste man is voor de post. Hij heeft uitgelegd hoe belangrijk het voor hem is naar Melilla af te reizen. Hij heeft praktisch gesmeekt hem te laten gaan. Het was alsof hij sprak tegen de dorre graspollen.

‘Ik heb begrip voor uw situatie,’ was het enige wat Santamaría antwoordde. ‘Zet u nu alstublieft de inspectie van de troepen voort.’

Die man heeft geen hart in zijn lijf.