Angelita

Mama heeft een lange blauwe jurk aangetrokken en haar gezicht opgemaakt. Ze ziet er heel mooi uit, als een nette dame. ‘We hebben bezoek,’ zegt ze tegen Maria en Angelita. ‘Ik ga jullie voorstellen aan een belangrijke man, dus jullie moeten je netjes gedragen.’

In de keuken zit een dikke man met een lange baard gazpacho te eten. Hij draagt een grijs pak en een wit overhemd met vetvlekken. De man haalt zwaar adem, een beetje piepend. Met zijn wijsvinger wenkt hij Maria. ‘Kom eens bij mij op schoot zitten,’ zegt hij. Hij gebruikt zijn mouw om zijn mond af te vegen.

Maria loopt naar hem toe en klimt bij hem op schoot. Ze zet een vies gezicht op. ‘Je moet in bad,’ zegt ze. ‘Je stinkt.’

De man lacht. ‘Is dat jouw zusje?’ vraagt hij. Hij strijkt over Maria’s donkerbruine vlechten. Zachtjes en bewonderend, alsof ze een waardevolle schat is.

‘Ja.’

‘Heb je nog meer zusjes?’

‘Nee,’ zegt Maria. Ze pakt het klokje bij de ketting op en laat het heen en weer zwaaien. ‘Vroeger wel, maar die zijn nu engeltjes.’

Moeder kucht.

De man haalt een envelop uit zijn binnenzak en legt deze op tafel. Moeder pakt hem op en steekt hem in haar brassière. Ze neemt Angelita mee naar de slaapkamer, waar Paquito op bed ligt. ‘Gaan jullie maar lief samen spelen,’ zegt ze. Ze trekt de deur dicht en doet hem op slot.

Angelita vindt het niet erg meer als moeder de deur op slot doet. Ze is eraan gewend geraakt en ze weet nu dat het niet is bedoeld als straf.