Angelita

‘Dus dit is jouw dochter,’ zegt de man tegen moeder. Hij geeft Angelita een aai over haar hoofd. ‘Wat een mooi meisje.’

Deze man is anders dan de mannen die mama doorgaans thuis komen opzoeken. Hij is jonger en slanker, en hij heeft minder aandacht voor haar. Ongemakkelijk kijkt hij om zich heen, alsof hij weg wil uit het huis.

‘Ga maar naar je kamer,’ zegt de moeder. ‘Ik heb belangrijke zaken te bespreken.’

Angelita loopt de keuken uit, maar blijft staan op de gang. Moeder trekt de deur niet goed dicht. Hij blijft op een kier staan en Angelita kan de twee volwassenen afluisteren.

‘Ik ben ten einde raad,’ zegt de man. ‘Weet je zeker dat het gaat werken?’

‘Het is de enige kans die je hebt.’

‘De artsen zeggen dat het onmogelijk is dat hij nog beter wordt.’

‘Juist daarom moet je ze niet vertrouwen.’

‘Als er zoiets bestaat als een hel, dan gaan wij daar naartoe.’

‘Wat telt is dat Lorenzo voor jou het allerbelangrijkste in de wereld is. Dat vergeleken bij hem niets jou wat uitmaakt. Dat zíjn leven voor jou belangrijker is dan dat van een willekeurig ander kind.’

Angelita vindt het maar een saai gesprek. Ze rent naar de slaapkamer om met Paquito te spelen. Hij heef een priktol die met een touwtje aan het draaien wordt gebracht en zij leert hem hoe hij de tol moet gebruiken.