5

'Pap,' zei Raych lichtelijk bezorgd, 'je ziet er moe uit.'

'Dat klopt,' zei Hari Seldon, 'ik voel me moe. Maar hoe gaat het met jou?'

Raych was nu vierenveertig en zijn haar begon een beetje grijs te worden, maar zijn snor bleef dik en donker en zag er heel Dahlitisch uit. Seldon vroeg zich af of hij hem bijkleurde, maar het zou niet juist zijn geweest om het hem te vragen.

Seldon vroeg: 'Ben je een tijdje klaar met je lezingen?'

'Een tijdje. Niet voor lang. En ik ben blij dat ik thuis ben en de baby, Manella en Wanda zie... en jou, papa.'

'Dank je. Maar ik heb nieuws voor je, Raych. Er worden geen lezingen meer gegeven. Ik heb je hier nodig.'

Raych fronste zijn voorhoofd. 'Waarvoor?' Hij was twee keer eerder op een delicate missie gestuurd, maar dat was in de tijd van de Joranumitische dreiging geweest. Voor zover hij wist was alles nu rustig, vooral nadat de junta omver was geworpen en er weer een slappe keizer in het zadel was geholpen.

'Het gaat om Wanda,' zei Seldon.

'Wanda? Wat is er mis met Wanda?'

'Er is niets mis met haar, maar we zullen een volledig genoom van haar moeten samenstellen... en van jou en Manella ook... en te zijner tijd van de nieuwe baby.'

'Van Bellis ook? Wat is er aan de hand?'

Seldon aarzelde. 'Raych, je weet dat je moeder en ik altijd vonden dat je iets innemends had, iets dat genegenheid en vertrouwen wekte.'

'Ik weet dat jullie dat vonden. Dat heb je me vaak genoeg gezegd wanneer je probeerde me iets moeilijks te laten doen. Maar ik zal eerlijk tegen je zijn: ik heb het nooit gemerkt.'

'Nee, je hebt mij en... Dors voor je ingenomen.' (Het kostte hem zo veel moeite om de naam uit te spreken, zelfs al was er vier jaar verstreken sinds haar vernietiging.) 'Je hebt Rashelle van Wye voor je ingenomen. Je hebt Jo-Jo Joranum voor je ingenomen. Je hebt Manella voor je ingenomen. Hoe wil je dat allemaal verklaren?'

'Intelligentie en charme,' zei Raych grijnzend.

'Heb je er wel eens aan gedacht dat je misschien in contact staat met hun... onze... gedachten?'

'Nee, daar heb ik nooit aan gedacht. En nu je het zegt, vind ik het belachelijk... Met alle respect natuurlijk, pap.'

'En wat als ik je vertel dat het ernaar uitziet dat Wanda in een moment van crisis de gedachten van Yugo heeft gelezen?'

'Toeval of verbeelding, zou ik zeggen.'

'Raych, ik heb ooit iemand gekend die net zo gemakkelijk de gedachten van mensen kon beïnvloeden als jij en ik met elkaar praten.'

'Wie was dat?'

'Ik kan niet over hem vertellen. Maar geloof me op mijn woord.'

'Nou...' zei Raych weifelend.

'Ik ben in de Galactische Bibliotheek geweest om het een en ander over zulke dingen na te slaan. Er bestaat een vreemd verhaal dat ongeveer twintigduizend jaar oud is en dus stamt uit de mistige oorsprong van het hyperruimtelijke reizen. Het gaat over een jonge vrouw, niet veel ouder dan Wanda nu, die kon communiceren met een complete planeet die om een zon cirkelde die Nemesis heette.'

'Vast een sprookje.'

'Vast. En incompleet bovendien. Maar de overeenkomst met Wanda is verbazend.'

Raych zei: 'Pap, wat ben je van plan?'

'Dat weet ik niet precies, Raych. Ik moet haar genoom weten en ik moet anderen als Wanda zoeken. Ik heb het gevoel dat er jongeren met zulke krachten worden geboren - niet vaak, maar zo nu en dan - die er in het algemeen alleen problemen mee krijgen en leren ze te verbergen. En naarmate ze ouder worden, wordt hun kracht, hun talent, diep in hun hoofd begraven. Als een soort onbewuste daad van zelfbescherming. In het Imperium, of zelfs onder de veertig miljard mensen op Trantor, moeten er toch meer als Wanda zijn, en als ik het genoom ken dat ik hebben moet, kan ik degenen waarvan ik denk dat ze zo zijn, uittesten.'

'En wat zou je met hen doen als je hen had gevonden, pap?'

'Ik heb het idee dat ik hen nodig heb voor de verdere ontwikkeling van de psychohistorie.'

Raych zei: 'En Wanda is de eerste van die soort waar je van afweet en je wilt een psychohistoricus van haar maken?'

'Misschien.'

'Net als Yugo... Papa, nee!'

'Waarom niet?'

'Omdat ik wil dat ze als een normaal meisje opgroeit en een normale vrouw wordt. Ik laat haar niet door jou voor de primaire radiant neerzetten en van haar een levend monument voor de psychohistorische mathematica maken.'

Seldon zei: 'Zo ver hoeft het niet te komen, Raych, maar we moeten haar genoom hebben. Je weet dat er al duizenden jaren wordt geopperd om van elke mens zijn genoom te laten opslaan. Dat het geen standaardroutine is geworden, is slechts een kwestie van geld; niemand twijfelt aan het nut ervan. Jij zult de voordelen ervan toch ook wel inzien. En anders weten we in elk geval wat voor fysiologische afwijkingen er voor Wanda kunnen dreigen. Als we ooit Yugo's genoom hadden gehad, weet ik zeker dat hij nu niet stervende zou zijn. Zo ver kunnen we toch wel gaan.'

'Nou, misschien, pap, maar niet verder. Ik durf te wedden dat Manella hier een stuk standvastiger over zal zijn dan ik.'

Seldon zei: 'Goed dan. Maar denk eraan, geen lezingen meer. Ik heb je thuis nodig.'

'We zullen zien,' zei Raych, waarna hij vertrok.

Seldon bleef in dubio achter. Eto Demerzel, de enige persoon die hij kende die met geesten overweg kon, zou hebben geweten wat hij moest doen. Dors, met haar niet-menselijke kennis, zou misschien hebben geweten wat hij moest doen.

Zelf had hij een vaag idee van een nieuwe psychohistorie... maar meer ook niet.