15

Uiterst hoffelijk zei Linn: 'Vertelt u me precies waarom u hier bent, doctor Venabili.'

Dors glimlachte zonder te dreigen... maar ook niet echt vriendelijk. 'Om te beginnen,' zei ze, 'ben ik hierheen gekomen om u te tonen dat ik hierheen kan komen.'

'O?'

'Ja. Mijn man is onder gewapende escorte in een officiële grondwagen meegenomen voor zijn gesprek met de generaal. Ik heb het hotel ongeveer rond dezelfde tijd als hij verlaten, te voet en ongewapend... en hier ben ik. En ik geloof dat ik hier eerder ben dan hij. Ik moest langs vijf bewakers komen, inclusief de man van wie ik me de wagen heb toegeëigend, om u te bereiken. Ik was er ook langs vijftig gekomen.'

Linn knikte flegmatiek met zijn hoofd. 'Ik geloof dat u soms De Tijgervrouw wordt genoemd.'

'Zo word ik wel eens genoemd... Goed, nu ik bij u ben, is het mijn taak zeker te stellen dat er niets vervelends met mijn man kan gebeuren. Hij waagt zich in het hol van de generaal - als ik een beetje drama mag gebruiken - en ik wil dat hij er ongedeerd en zonder te worden bedreigd uitkomt.'

'Voor zover ik weet zal uw man geen kwaad worden gedaan tijdens zijn ontmoeting. Maar waarom bent u naar mij toe gekomen, als u zich ongerust maakt? Waarom bent u niet rechtstreeks naar de generaal gegaan?'

'Omdat van u beiden u degene bent met hersens.'

Er volgde een korte pauze, waarna Linn zei: 'Dat zou een zeer gevaarlijke opmerking kunnen zijn... als iemand hem hoorde.'

'Gevaarlijker voor u dan voor mij, dus zorg er maar voor dat niemand hem hoort... Goed, als u denkt dat ik gewoon gesust en gekalmeerd zal moeten worden als mijn man wordt opgesloten of op de nominatie komt te staan om te worden geëxecuteerd en dat ik er toch niets tegen zal kunnen doen, wil ik u uit de droom helpen.' Ze wees naar de twee blasters die op de tafel voor haar lagen. 'Ik ben het gebied met niets binnengekomen. Ik ben met twee blasters in uw nabijheid gekomen. Als ik geen blasters had gehad, had ik misschien messen gehad, waarmee ik een expert ben. En als ik blasters noch messen had gehad, zou ik nog steeds een geducht persoon zijn. De tafel waaraan we hier zitten is natuurlijk van metaal... en sterk.'

'Inderdaad.'

Dors stak haar handen met gespreide vingers in de lucht, alsof ze wilde laten zien dat ze geen wapen vast had. Toen liet ze ze met de handpalmen omlaag op de tafel zakken en streelde het oppervlak.

Plotseling hief Dors haar vuist en liet hem met een harde klap, die bijna klonk alsof metaal metaal trof, op de tafel neerkomen. Ze glimlachte en hief haar hand op. 'Geen verwonding,' zei Dors. 'Geen pijn. Maar u kunt zien dat de tafel iets verbogen is waar ik hem heb geraakt. Als diezelfde klap met dezelfde kracht op iemands hoofd terecht was gekomen, was zijn schedel uit elkaar gespat. Zoiets heb ik nog nooit gedaan, ik heb zelfs nog nooit iemand gedood, al heb ik verscheidene mensen verwond. Toch, als professor Seldon iets overkomt...'

'U dreigt nog steeds.'

'Ik beloof u, ik doe niets als professor Seldon ongedeerd blijft. Anders, kolonel Linn, zal ik gedwongen zijn u te verminken of te doden en - dat beloof ik u ook - ik zal hetzelfde met generaal Tennar doen.'

Linn zei: 'U kunt niet tegen een heel leger op, hoe "tijgerachtig" u ook bent. Wat dan?'

'Verhalen doen de ronde,' zei Dors, 'en worden overdreven. Ik heb eigenlijk weinig tijgerachtigs gedaan, er worden veel meer verhalen over me verteld dan er waar zijn. Uw bewakers aarzelden toen ze me herkenden, en zij zullen zelf het verhaal verspreiden, aangedikt, van hoe ik mijn weg naar u baande. Zelfs een leger zou aarzelen me aan te vallen, kolonel Linn, maar zelfs als het dat toch zou doen en zelfs als het me zou vernietigen, hoed u dan voor de boosheid van het volk. De junta bewaart de orde, maar dat lukt maar net en u wilt de zaken toch niet moeilijker maken dan ze al zijn? Denkt u zich dan eens in hoe eenvoudig het alternatief is. Doe professor Hari Seldon gewoon geen kwaad.'

'We zijn niet van plan hem kwaad te doen.'

'Waarom dan dat gesprek?'

'Waarom die achterdocht? De generaal is nieuwsgierig naar de psychohistorie. De archieven van de regering staan tot onze beschikking. De oude keizer Cleon was erin geïnteresseerd. Demerzel was erin geïnteresseerd toen hij premier was. Waarom zouden wij dat op onze beurt niet zijn? Nog meer zelfs.'

'Waarom meer?'

'Omdat er tijd is verstreken. Naar wat ik heb begrepen is de psychohistorie begonnen als een idee in professor Seldons hoofd. Hij heeft er bijna dertig jaar lang steeds harder aan gewerkt en met steeds grotere groepen mensen. Dit heeft hij vrijwel geheel met regeringssteun gedaan, zodat zijn ontdekkingen en technieken in feite eigendom van de regering zijn. We willen hem vragen hoe ver hij is met de psychohistorie, die nu zo langzamerhand toch veel verder ontwikkeld moet zijn dan in de tijd van Demerzel en Cleon, en we verwachten dat hij ons vertelt wat we willen weten. We willen iets dat meer praktisch nut heeft dan formules die door de lucht kronkelen. Begrijpt u me?'

'Ja,' zei Dors fronsend.

'En nog iets. Denk niet dat het gevaar voor uw man alleen van de regering komt en dat alles wat hem overkomt zal betekenen dat u ons meteen moet aanvallen. Ik zou willen opperen dat professor Seldon wellicht vijanden heeft die zuiver in de privé-sfeer liggen. Ik weet niets van dergelijke zaken af, maar het is beslist mogelijk.'

'Dat zal ik in gedachten houden. Nu wil ik dat u regelt dat ik me bij mijn man voeg tijdens zijn gesprek met de generaal. Ik wil zonder enige twijfel weten dat hij veilig is.'

'Dat zal moeilijk zijn en enige tijd kosten. We kunnen het gesprek onmogelijk verstoren, maar als u wilt wachten tot het is afgelopen...'

'Neem de tijd ervoor en regel het. En denk maar niet dat u me kunt bedriegen en het er dan levend afbrengt.'