13

'Ja,' zei Hari Seldon vermoeid, 'het was een grote triomf. Het was heerlijk. Ik sta te popelen om zeventig te worden, zodat we het kunnen herhalen. Maar eerlijk gezegd ben ik uitgeput.'

'Ga dus maar lekker slapen, pap,' zei Raych glimlachend. 'Dat is de simpelste remedie.'

'Ik weet niet of ik me wel kan ontspannen als ik over een paar dagen naar onze grote leider toe moet.'

'Je spreekt hem niet alléén,' zei Dors Venabili grimmig.

Seldon fronste zijn voorhoofd. 'Zeg dat niet nog eens, Dors. Het is belangrijk voor me dat ik hem alleen ontmoet.'

'Het is niet veilig als je alleen gaat. Weet je nog wat er tien jaar geleden is gebeurd toen je weigerde me met je mee te laten gaan om de tuinmannen te verwelkomen?'

'Je hoeft niet bang te zijn dat ik dat vergeet, als je me er twee keer per week aan herinnert, Dors. Maar in dit geval wil ik alleen gaan. Wat kan hij me aandoen als ik binnenkom als een volkomen onschadelijke oude man die komt vragen wat hij wil?'

'Wat denk je dat hij wil?' vroeg Raych, die op zijn knokkels zat te bijten.

'Ik denk dat hij hetzelfde wil als wat Cleon steeds wilde. Hij zal wel ontdekt hebben dat de psychohistorie op een bepaalde manier de toekomst kan voorspellen en hij wil haar voor zijn eigen doeleinden gebruiken. Ik heb Cleon bijna dertig jaar geleden verteld dat de wetenschap nog niet zo ver was en dat heb ik gedurende mijn hele termijn als premier volgehouden... en nu zal ik generaal Tennar hetzelfde moeten vertellen.'

'Hoe weet je of hij je gelooft?' vroeg Raych.

'Ik bedenk wel iets om overtuigend te zijn.'

Dors zei: 'Ik wil niet dat je alleen gaat.'

'Wat jij wilt, Dors, maakt niet uit.'

Op dat moment kwam Tamwile Elar tussenbeide. Hij zei: 'Ik ben de enige hier die geen lid van de familie is. Ik weet niet of jullie willen horen wat ik vind.'

'Ga je gang,' zei Seldon. 'Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.'

'Ik zou een compromis willen voorstellen. Waarom gaan we niet met een stel met de maëstro mee. Met een heel stel. We kunnen als triomfantelijke escorte optreden, een soort finale van het verjaardagsfeest... Wacht, ik bedoel niet dat we allemaal het kantoor van de generaal moeten binnenstromen. Ik ben zelfs niet van plan om het keizerlijke complex binnen te gaan. We kunnen hotelkamers nemen in de keizerlijke sector aan de rand van het complex. Het Dome's Edge Hotel zou zeer geschikt zijn. En we maken er een dagje uit van.'

'Dat is nèt wat ik nodig heb,' snoof Seldon. 'Een dagje uit.'

'Niet u, maëstro,' zei Elar meteen. 'U gaat naar generaal Tennar. Maar de rest van ons laat de mensen van de keizerlijke sector zien hoe populair u bent... en misschien krijgt de generaal dat ook te horen. En als hij weet dat we allemaal wachten tot u terug bent, zal hij misschien niet vervelend doen.'

Daarna volgde een lange stilte. Ten slotte zei Raych: 'Ik vind het te veel van het goede. Te pompeus. Het klopt niet met het beeld dat de wereld van papa heeft.'

Maar Dors zei: 'Ik ben niet geïnteresseerd in Hari's bééld. Ik ben geïnteresseerd in Hari's veiligheid. Het lijkt me ook dat als we niet naar de generaal toe kunnen gaan, of het keizerlijke complex niet binnen mogen, het verstandig is om ons zo dicht mogelijk bij de generaal te verzamelen, zogezegd. Dank u, doctor Elar, voor een heel goed voorstel.'

'Ik wil er niets van hebben,' zei Seldon.

'Maar ik wel,' zei Dors, 'en als dat het enige is dat ik kan doen om je persoon enigszins te beschermen, dan sta ik erop dat we het doen.'

Manella, die tot op dat moment had staan luisteren zonder haar mond open te doen, zei: 'Een bezoek aan het Dome's Edge Hotel kan heel leuk zijn.'

'Ik denk niet aan het leuke ervan,' zei Dors, 'maar ik neem je vóór-stem aan.'

En zo gebeurde het. De volgende dag streek ongeveer twintig man uit de hogere regionen van het Psychohistorie Project neer in het Dome's Edge Hotel, dat kamers had met uitzicht op de open ruimten van de tuinen van het keizerlijke paleis.

De volgende avond werd Hari Seldon opgehaald door de gewapende wacht van de generaal en naar de bijeenkomst gebracht.

Op bijna hetzelfde moment verdween Dors Venabili, maar haar afwezigheid werd lange tijd niet opgemerkt. En toen dat wel zo was, had niemand enig idee wat er met haar was gebeurd, zodat de vrolijke feeststemming snel in angst omsloeg.