5

Seldon merkte dat hij kwaad werd over de tijd die alles kostte. Acht jaar geleden, toen hij pas op Trantor was, kon hij meteen in actie komen. Hij had alleen een hotelkamer en wat daarin stond om achter te laten en hij kon op goed geluk door de sectoren van Trantor reizen.

Nu zat hij opgescheept met faculteitsvergaderingen, besluiten die hij moest nemen, werk dat hij moest doen. Het was niet zo eenvoudig om zomaar op te stappen om Demerzel op te zoeken. En als dat wel zou lukken, had Demerzel zelf ook een volle agenda. Een moment te vinden waarop ze elkaar konden ontmoeten, zou niet eenvoudig zijn.

Noch was het eenvoudig om te zien hoe Dors hem hoofdschuddend aankeek. 'Ik begrijp niet wat je van plan bent, Hari.'

En hij antwoordde ongeduldig: 'Ik weet zelf ook niet wat ik van plan ben, Dors. Daar hoop ik achter te komen als ik Demerzel spreek.'

'Je eerste plichten liggen bij de psychohistorie. Dat zal hij je zeggen.'

'Misschien. Dat merk ik dan wel.'

En toen, net nadat hij had geregeld dat hij de premier over acht dagen zou ontmoeten, ontving hij in vrij archaïsche letters een bericht op het muurscherm van zijn faculteit. Bovendien was de inhoud van het bericht nog archaïscher gesteld: MOGE IK OM AUDIËNTIE VERZOEKEN MET PROFSSOR HARI SELDON.

Verbaasd keek Seldon ernaar. Zelfs de keizer werd niet meer in zulke eeuwenoude termen aangesproken.

En de afzender was evenmin in drukletters afgedrukt, zoals meestal voor de duidelijkheid gebeurde. Die bestond uit een handgeschreven handtekening die een flair bezat waardoor hij uitstekend leesbaar bleef maar toch de uitstraling had van een zorgeloos kunstwerk dat door een meester was neergezet. De handtekening luidde: LASKIN JORANUM. Het was Jo-Jo zelf die om audiëntie verzocht.

Seldon moest grinniken. De reden voor de woordkeus en de handtekening was duidelijk. Een eenvoudig verzoek werd erdoor een manier om nieuwsgierigheid te wekken. Seldon had weinig zin om de man te ontmoeten, of zou dat normaal gesproken hebben gehad. Maar waarom die archaïsche en kunstzinnige stijl? Dat wilde hij uitzoeken.

Hij liet zijn secretaresse de tijd en de plaats voor de afspraak bepalen. Die zou in zijn kantoor plaatsvinden, zeker niet in zijn appartement. Een zakelijk gesprek, niets sociaals.

En het zou plaatsvinden vóór zijn komende ontmoeting met Demerzel.

Dors zei: 'Het verbaast me niets, Hari. Je hebt twee van zijn mensen kwaad gedaan, waarvan één zijn eerste man is. Je hebt een bijeenkomst van hem verstoord en je hebt hem in de ogen van zijn vertegenwoordigers voor gek gezet. Hij wil je bekijken en ik denk dat ik er beter bij kan zijn.'

Seldon schudde zijn hoofd. 'Ik neem Raych mee. Hij kent alle trucjes die ik ken en is een sterke, actieve knaap van twintig jaar oud. Al ben ik er zeker van dat bescherming niet nodig is.'

'Hoe kun je daar zo zeker van zijn?'

'Joranum komt me op het terrein van de universiteit opzoeken. Er zullen talloze jongeren in de buurt zijn. Ik ben niet bepaald impopulair bij de studenten en ik neem aan dat Joranum het soort man is dat zijn huiswerk doet en weet dat ik op eigen terrein veilig ben. Ik weet zeker dat hij heel beleefd en zeer vriendelijk zal zijn.'

'Hm,' zei Dors met een licht opgetrokken mondhoek.

'En heel dodelijk,' besloot Seldon.