8

Bijna meteen daarna kwam Manella naar Seldon toe. 'Neem me niet kwalijk, Hari, maar wat zei Dors allemaal?'

Seldon keek weer op. Opnieuw werd hij gestoord. 'Niets bijzonders. Het ging over Wanda's droom.'

Manella kneep haar lippen samen. 'Ik wist het. Wanda zei dat Dors haar er vragen over had gesteld. Waarom laat ze het kind niet met rust? Het lijkt wel of het krijgen van nare dromen een misdaad is.'

'Eigenlijk,' zei Seldon sussend, 'ging het om een bepaald gedeelte uit de droom, dat Wanda zich herinnerde. Ik weet niet of Wanda het je heeft verteld, maar kennelijk hoorde ze in haar droom iets over "limonadedood".'

'Hmmm!' Manella was even stil. Toen zei ze. 'Veel heeft dat niet te betekenen. Wanda is dol op limonade en ze verwacht er een heleboel van op het feest. Ik heb haar beloofd dat ze wat mag hebben met Mycogeense druppels erin, en daar kijkt ze al naar uit.'

'Zodat als ze iets hoorde dat ook maar enigszins op limonade leek, het in haar hoofd als limonade zou klinken.'

'Ja. Waarom niet?'

'Wat denk je dat er in dat geval dan écht zou zijn gezegd? Ze moet toch iets gehoord hebben dat ze verkeerd heeft begrepen.'

'Ik geloof niet dat dat per se nodig is. Maar waarom vinden ze de droom van een klein meisje zo belangrijk? Alsjeblieft, ik wil niet dat nog iemand met haar erover praat. Dat maakt haar veel te erg van streek.'

'Vind ik ook. Ik zal ervoor zorgen dat Dors erover ophoudt... bij Wanda althans.'

'Goed. Het kan me niet schelen dat ze Wanda's grootmoeder is, Hari. Ik ben tenslotte haar moeder en wat ik zeg gebeurt.'

'Je hebt volkomen gelijk,' zei Seldon sussend, waarna hij Manella nakeek toen ze vertrok. Dat was nog zo'n last... de eindeloze competitie tussen die twee vrouwen.