21

Gleb Andorin keek Namarti door halfgesloten ogen aan. Hij had de man nooit gemogen, soms mocht hij hem minder dan anders en dit was zo'n keer. Waarom zou Andorin, een Wyaan van koninklijke afkomst (daar kwam het tenslotte op neer) met deze parvenu, deze bijna psychotische dwaas moeten werken?

Andorin wist waarom en hij moest volhouden, zelfs nu Namarti weer het verhaal stond te vertellen over hoe hij de beweging in tien jaar had opgebouwd tot de huidige perfectie. Vertelde hij dit iedereen steeds weer opnieuw? Of was alleen Andorin zijn uitverkorene?

Namarti scheen te glimmen van een kwaadaardige vrolijkheid toen hij met een vreemde dreun, alsof hij het uit zijn hoofd opzei, herhaalde: 'Jaar na jaar werkte ik daaraan, hoe hopeloos en zinloos het soms ook leek, en bouwde een organisatie op, hakte het vertrouwen in de regering weg, schiep een steeds sterker wordend ongenoegen. Tijdens de bankcrisis en de week van het moratorium...'

Plotseling pauzeerde hij. 'Ik heb je dit vaak verteld en je zult er wel genoeg van hebben om het te horen, hè?'

Andorins lippen vertrokken tot een korte, droge glimlach. Namarti was niet zo gek dat hij niet wist hoe saai hij was; hij kon er gewoon niets aan doen. Andorin zei: 'Je hebt het me zo vaak verteld.' De rest van de vraag liet hij onbeantwoord in de lucht hangen. Het antwoord was tenslotte duidelijk een instemming. Daar hoefde hij hem niet mee te confronteren.

Over Namarti's vale gezicht streek een lichte blos. Hij zei: 'Maar het had eeuwig kunnen doorgaan - het opbouwen, het hakken, zonder ooit iets te bereiken - als ik niet het juiste werktuig in handen had gekregen. En zonder er enige moeite voor te doen kreeg ik het werktuig in handen.'

'De goden hebben je Planchet gezonden,' zei Andorin op neutrale toon.

'Je hebt gelijk. Binnenkort gaat er een groep tuinlieden naar het keizerlijke paleiscomplex.' Hij pauzeerde en scheen van de gedachte te genieten. 'Mannen en vrouwen. Genoeg om als maskering te dienen voor het handvol getrouwen van ons dat met hen mee zal gaan. Onder hen zullen zich jij... en Planchet bevinden. En wat jou en Planchet anders zal maken, zal zijn dat jullie blasters hebben.'

'We zullen beslist,' zei Andorin met een opzettelijk kwaadwillige toon achter een beleefd gezicht, 'bij de ingang worden tegengehouden en voor ondervraging worden opgepakt. Illegaal een blaster het paleiscomplex binnenbrengen...'

'Jullie zullen niet worden tegengehouden,' zei Namarti, die de kwaadwillige toon ontging. 'Jullie zullen niet worden gecontroleerd. Daar is voor gezorgd. Jullie zullen vanzelfsprekend allemaal door een ambtenaar van het paleis worden begroet. Ik weet niet wie dat normaal doet - wat mij betreft de derde assistent Chamberlain, die over Gras en Bladeren gaat - maar in dit geval zal het Seldon zelf zijn. De grote mathematicus zal zich naar buiten haasten om de nieuwe tuinmannen te ontvangen en hen in de tuinen te verwelkomen.'

'Dat weet je zeker, neem ik aan.'

'Natuurlijk. Het is allemaal geregeld. Hij zal zo'n beetje op het laatste moment ontdekken dat zijn pleegzoon op de lijst van nieuwe tuinmannen staat, zodat hij wel naar buiten móet komen om hem te zien. En als Seldon verschijnt zal Planchet zijn blaster richten. Onze mensen zullen "verraad!" schreeuwen. In de verwarring en drukte die ontstaat zal Planchet Seldon doden en daarna dood jij Planchet. Daarna laat je je blaster vallen en verdwijnt. Er zijn mensen die je daarbij zullen helpen. Daar is voor gezorgd.'

'Is het beslist noodzakelijk om Planchet te doden?'

Namarti fronste zijn wenkbrauwen. Waarom? Heb je bezwaar tegen de ene moord en niet tegen de andere? Wil je dat Planchet, wanneer hij weer bij zinnen komt, de overheid alles vertelt wat hij over ons weet? We arrangeren hier trouwens een familievete. Vergeet niet dat Planchet eigenlijk Raych Seldon is. Het zal lijken alsof de twee tegelijk hebben geschoten, of alsof Seldon de opdracht heeft gegeven dat als zijn zoon een vijandige beweging maakte, hij moest worden neergeschoten. We zullen ervoor zorgen dat de familieband alle aandacht krijgt. Het zal doen denken aan de slechte oude tijd van de bloedige keizer Manowell. Het volk van Trantor zal van afschuw worden vervuld door de gruwelijkheid van de daad. Dat, gevoegd bij alle ondoelmatigheden en storingen die men heeft meegemaakt en moeten doorstaan, zal de roep versterken om een nieuwe regering en dat zal niemand kunnen weigeren, niet in de laatste plaats de keizer. En dan is het onze beurt.'

'Zomaar?'

'Nee, niet zomaar. Ik leef niet in een droomwereld. Waarschijnlijk komt er een soort interimregering, maar die zal het niet redden. We zullen ervoor zorgen dat die het beslist niet redt en dan treden wij naar buiten en doen de oude Joranumitische argumenten, die de Trantorianen niet zijn vergeten, herleven. En na enige tijd, na niet al te lange tijd, word ik premier.'

'En ik?'

'Jij wordt uiteindelijk keizer.'

Andorin zei: 'De kans dat het allemaal lukt is klein. Hier is voor gezorgd. Daar is voor gezorgd. Er is voor nog meer gezorgd. Dit moet allemaal perfect samenkomen en in elkaar passen, want anders gaat het mis. Iets of iemand zal roet in het eten gooien. Dat is een onaanvaardbaar risico.'

'Onaanvaardbaar? Voor wie? Voor jou?'

'Zeker. Je verwacht van me dat ik ervoor zorg dat Planchet zijn vader vermoordt en je verwacht van me dat ik daarna Planchet vermoord. Waarom ik? Zijn er geen werktuigen die minder waard zijn dan ik en gemakkelijker kunnen worden gemist?'

'Ja, maar als we iemand anders moeten zoeken loopt het beslist fout. Wie anders dan jij heeft zulke grote belangen bij deze opdracht dat er geen kans is dat je het op het laatste moment op je heupen krijgt en omkeert?'

'Het risico is enorm.'

'Is het je dat niet waard? Je speelt om de keizerlijke troon.'

'En wat loop jij voor risico, Chef? Jij blijft lekker hier en wacht tot je het nieuws hoort.'

Namarti tuitte zijn lippen. Wat ben je toch een idioot, Andorin! Wat voor keizer moet jij worden! Denk je dat ik geen risico loop omdat ik hier blijf? Als deze zet mislukt, als onze samenzwering verkeerd afloopt, als enkelen van onze mensen worden opgepakt, denk je dan niet dat ze alles zullen vertellen wat ze weten? Als jij zou worden gepakt, zou jij dan de tedere behandeling van de keizerlijke garde kunnen doorstaan zonder hun over mij te vertellen?

En denk je niet dat ze na een mislukte moordaanslag heel Trantor op zoek naar mij zullen uitkammen? Denk je niet dat ze me uiteindelijk zullen vinden? En als ze me vinden, wat denk je dat ik in hun handen kan verwachten... Risico? Ik loop een groter risico dan ieder van jullie, zoals ik hier niets zit te doen. Het komt op het volgende neer, Andorin: wil je wel of wil je niet keizer worden?'

Met een zachte stem zei Andorin: 'Ik wil keizer worden.'

En dus begon de klok te lopen.