21

Het kleine laboratorium van de elektrozuiveraar werd om de een of andere reden op een iets lagere temperatuur gehouden dan normaal en Dors Venabili vroeg zich af waarom dat zou zijn. Ze zat kalm te wachten tot de enige persoon in het laboratorium klaar was met haar bezigheden, wat die ook waren.

Dors bekeek de vrouw aandachtig. Ze was slank en had een ovaal gezicht. Niet echt aantrekkelijk met haar dunne lippen en terugwijkende kaaklijn, maar in haar donkerbruine ogen glansde een intelligente blik. Op het glimmende naamplaatje op haar bureau stond: CINDA MONAY.

Uiteindelijk keek ze Dors aan en zei: 'Neemt u me niet kwalijk, doctor Venabili, maar ik ben bezig met een reeks procedures die ik niet kan onderbreken, zelfs niet voor de vrouw van de directeur.'

'Ik zou teleurgesteld in u zijn als u de procedures voor mij zou hebben genegeerd. Ik heb uitstekende dingen over u gehoord.'

'Het is altijd fijn om dat te horen. Wie prijst me zo?'

'Verscheidene mensen,' zei Dors. 'Ik geloof dat u een van de voornaamste niet-wiskundigen in het Project bent.'

Monay vertrok haar gezicht. 'Er is een zekere neiging om de rest van ons af te scheiden van de aristocratie van wiskundigen. Zelf vind ik dat als ik voornaam ben, ik een voornaam lid van het Project ben. Het maakt niet uit dat ik geen wiskundige ben.'

'Dat lijkt me redelijk... Hoe lang bent u al aan het Project verbonden?'

'Tweeëneenhalf jaar. Daarvoor was ik doctoraalstudent stralingsfysica aan de Streelinguniversiteit en toen heb ik een paar jaar stage gelopen bij het Project.'

'U hebt goed werk geleverd in het Project, heb ik begrepen.'

'Ik ben twee keer gepromoveerd, doctor Venabili.'

'Hebt u hier nog problemen ondervonden, doctor Monay? Alles wat u zegt blijft vertrouwelijk.'

'Het werk is natuurlijk moeilijk, maar als u bedoelt of ik op sociaal gebied problemen heb ondervonden, is het antwoord nee. Althans niet meer dan je zou mogen verwachten in zo'n groot en complex project, denk ik.'

'En wat bedoelt u daarmee?'

'Wat gekibbel en geruzie. We zijn allemaal mensen.'

'Maar niets ernstigs?'

Monay schudde haar hoofd. 'Niets ernstigs.'

'Ik heb begrepen, doctor Monay,' zei Dors, 'dat u verantwoordelijk bent geweest voor de ontwikkeling van een toestel dat belangrijk is voor het gebruik van de primaire radiant. Het maakt het mogelijk veel meer informatie in de primaire radiant te proppen.'

Monay barstte uit in een stralende glimlach. Weet u daarvan? Ja, de elektrozuiveraar. Nadat die was ontwikkeld heeft professor Seldon dit kleine laboratorium ingericht en me aan het hoofd gezet van meer werkzaamheden in die richting.'

'Het verbaast me dat zo'n belangrijke stap vooruit u niet hoger op de ladder van het Project heeft gebracht.'

'Ach,' zei Monay enigszins verlegen, 'ik wil niet alle eer op me nemen. Eigenlijk was mijn werk slechts dat van een technicus, ziet u. Een heel goede en creatieve technicus, hoop ik.'

'En met wie werkte u?'

'Wist u dat niet? Met Tanwile Elar. Hij heeft de theorie die het apparaat mogelijk maakte uitgewerkt en ik heb het eigenlijke instrument ontworpen en gebouwd.'

'Betekent dat dat hij met de eer streek, doctor Monay?'

'Nee, nee. Dat moet u niet denken. Zo'n man is doctor Elar niet. Hij heeft me alle eer toebedeeld voor mijn deel van het werk. Het was eigenlijk zijn idee om het apparaat naar ons beiden te noemen, naar onze beide namen, maar dat mocht niet.'

'Waarom niet?'

'Dat is een regel van professor Seldon, weet u. Alle apparaten en formules moeten functionele namen hebben en geen persoonlijke. Dat is om jaloezie te voorkomen. Dus heet het apparaat gewoon de elektrozuiveraar. Maar als we samen aan het werk zijn, geeft hij het apparaat onze naam, en echt, doctor Venabili, dat klinkt fantastisch. Misschien zal eens iedereen in de psychohistorie onze naam ervoor gebruiken. Ik hoop het.'

'Ik hoop het ook,' zei Dors beleefd. 'U doet Elar als een heel net persoon voorkomen.'

'Dat is hij, dat is hij,' zei Monay oprecht gemeend. 'Het is heerlijk om voor hem te werken. Ik werk nu aan een nieuwe versie van het apparaat, dat krachtiger is, maar dat ik niet helemaal begrijp. Ik bedoel, waarvoor het moet dienen. Maar op dat punt geeft hij me leiding.'

'En boekt u vooruitgang?'

'Zeker. Ik heb doctor Elar juist een prototype gegeven dat hij gaat uittesten. Als alles naar wens verloopt, kunnen we verder gaan.'

'Dat klinkt goed,' beaamde Dors. Wat denkt u dat er zou gebeuren als professor Seldon ontslag nam als directeur van het Project? Als hij met pensioen zou gaan?'

Monay keek verbaasd. 'Is de professor van plan om met pensioen te gaan?'

'Niet dat ik weet. Ik stel u slechts een hypothetische vraag. Stel dat hij met pensioen gaat. Wie zou volgens u een logische opvolger zijn? Uit wat u zei maak ik op dat u voor

professor Elar als de nieuwe directeur zou kiezen.'

'Ja, inderdaad,' antwoordde Monay na een korte aarzeling. 'Hij is verreweg de briljantste van de nieuwe mensen en ik denk dat hij het Project het best zal kunnen leiden. Maar hij is wel vrij jong. Er zijn nog een heleboel oude fossielen - nou, u weet wel wat ik bedoel - die kwaad zouden worden als ze door een jonge branieschopper zouden worden gepasseerd.'

'Denkt u aan een oud fossiel in het bijzonder? Nogmaals, dit is vertrouwelijk.'

'Een heel stel, maar zo is er doctor Amaryl. Hij is de duidelijke opvolger.'

'Ja, ik begrijp wat u bedoelt.' Dors stond op. 'Goed, dank u wel voor uw hulp. Ik laat u nu weer aan het werk gaan.'

Ze vertrok, met haar gedachten bij de elektrozuiveraar. En bij Amaryl.