3

Dat klopte.

Dors stond in een ontspannen houding, hand op een heup in de deuropening van hun appartement op hem te wachten. Ze leek heel veel op de vrouw die ze was geweest toen hij haar acht jaar geleden voor het eerst op deze universiteit had ontmoet: slank, goedgevormd, met roodachtig goud, krullend haar. Heel mooi in zijn ogen, maar niet echt knap, objectief gezien, al was het hem na die eerste paar dagen van hun vriendschap nooit gelukt om haar objectief te beschouwen.

Dors Venabili! Dat dacht hij toen hij haar kalme gezicht zag. Er waren veel werelden, zelfs veel sectoren op Trantor, waar het normaal was geweest haar Dors Seldon te noemen, maar dat, dacht hij steeds, zou haar als bezit markeren, wat hij niet wilde, al werd het gebruik toegestaan door de macht van een gewoonte die stamde uit de vage mist van het pre-Imperiale verleden.

Zacht en met een treurig hoofdschudden dat haar loshangende krullen nauwelijks deed bewegen zei Dors: 'Ik heb het gehoord, Hari. Wat moet ik nou met je aan?'

'Een kus zou niet misstaan.'

'Nou, misschien, maar pas nadat we hierover hebben gepraat. Kom binnen.' De deur sloot achter hen. 'Weet je, schat, ik heb mijn colleges en mijn research. Ik werk nog steeds aan die vreselijke geschiedenis van het koninkrijk Trantor, die volgens jou essentieel is voor je eigen werk. Moet ik dat allemaal opgeven en met jou mee op stap gaan om je te beschermen? Het is nog steeds mijn werk, weet je. Het is meer dan ooit mijn werk nu je vooruitgang boekt met de psychohistorie.'

'Vooruitgang boekt? Was dat maar waar. Maar je hoeft me niet te beschermen.'

'Hoef ik dat niet? Ik had Raych erop uitgestuurd om je te zoeken. Je was tenslotte laat en ik maakte me ongerust. Meestal zeg je het wanneer je laat bent. Het spijt me dat het daardoor lijkt dat ik je hoeder ben, Hari, maar ik bèn je hoeder.'

'Is het wel eens bij je opgekomen, hoeder Dors, dat ik zo nu en dan wel eens uit de band wil springen?'

'En wat moet ik tegen Demerzel zeggen als er iets met je gebeurt?'

'Ben ik te laat voor het eten? Heb je het eten al ingetikt?'

'Nee, ik wachtte op jou. En zo lang je hier woont, tik jij het in. Jij bent veel kieskeuriger dan ik, als het op eten aankomt. En probeer niet op een ander onderwerp over te gaan.'

'Heeft Raych je niet verteld dat alles met me in orde was? Wat maak je je dan druk?'

'Toen hij je vond had je de situatie in de hand. En hij was eerder thuis dan jij, al scheelde het niet veel. Ik heb nog geen details gehoord. Vertel eens, wat heb je gedaan?'

Seldon haalde zijn schouders op. 'Er was een illegale bijeenkomst, Dors, en die heb ik afgebroken. Als ik dat niet had gedaan, had het de universiteit een hoop problemen bezorgd die ze niet kunnen gebruiken.'

'En moest jij dat nou doen? Hari, je bent geen twister meer. Je bent een...'

Haastig onderbrak hij haar: 'Een oude man?'

'Voor een twister wel, ja. Je bent veertig. Hoe voel je je?'

'Nou... Een beetje stijf.'

'Dat kan ik me goed voorstellen. En op een goede dag, wanneer je probeert te doen alsof je een jonge atleet van Helicon bent, breek je een rib. Nou, vertel er eens over.'

'Tja, ik heb je verteld dat Amaryl me had gewaarschuwd dat Demerzel problemen kreeg door de demagogie van Jo-Jo Joranum.'

'Jo-Jo. Ja, dat weet ik. Wat weet ik niet? Wat is er vandaag gebeurd?'

'Er was op het veld een bijeenkomst. Een partijlid van Jo-Jo, genaamd Namarti, sprak de menigte toe...'

'Namarti is Gambol Deen Namarti, Joranums rechterhand.'

'Nou, jij weet er meer vanaf dan ik. In elk geval stond hij een grote menigte toe te spreken zonder dat hij een vergunning had. Volgens mij hoopte hij dat het een rel zou worden. Ze leven van dit soort opstootjes en als hij de universiteit ook maar even gesloten zou krijgen, zou hij Demerzel ervan beschuldigen dat die de academische vrijheid opheft. Ik denk dat ze hem overal de schuld van zullen geven. Dus heb ik hen tegengehouden. Hen weggestuurd zonder dat het een rel werd.'

'Je lijkt er trots op te zijn.'

'Waarom niet? Niet slecht voor een man van veertig.'

'Heb je het daarom gedaan? Om je status op veertigjarige leeftijd uit te proberen?'

Bedachtzaam tikte Seldon het avondeten in. Toen zei hij: 'Nee, ik maakte me er meer zorgen over dat de universiteit nodeloos in de problemen zou komen. En ik maakte me bezorgd over Demerzel. Ik ben bang dat Yugo's verhalen over gevaar meer indruk op me hebben gemaakt dan ik besefte. Dat was dom, Dors, want ik weet dat Demerzel voor zichzelf kan zorgen. Dat kon ik Yugo noch iemand anders vertellen, behalve jou.'

Hij haalde diep adem. 'Je moest eens weten hoe fijn het is dat ik er tenminste met jou over kan praten. Jij en ik en Demerzel weten het, maar niemand anders - voor zover mij althans bekend is - weet dat Demerzel onaantastbaar is.'

Dors drukte op een knop in een koof in de muur waardoor het eetkamergedeelte van hun woonvertrekken verlicht werd door een zachte, perzikkleurige gloed. Samen liepen zij en Hari naar de tafel die al gedekt was met linnen, kristal en de nodige spullen. Toen ze gingen zitten kwam het eten binnen - om deze tijd van de avond duurde het nooit erg lang - waarna het nonchalant door Seldon werd aangenomen. Hij was al lang gewend geraakt aan zijn sociale positie, ie het onnodig maakte dat ze moesten aanzitten bij de faculteitsdiners.

Seldon genoot van de kruiden die ze gedurende hun verblijf in Mycogen hadden leren waarderen - het enige van die vreemde, door mannen gedomineerde en van religie doordrongen, in het verleden levende sector dat ze niet hadden veracht.

Dors zei zacht: 'Hoe bedoel je, onaantastbaar?'

'Kom, schat, hij kan emoties veranderen. Dat ben je toch niet vergeten? Als Joranum echt gevaarlijk zou worden, zou hij zodanig kunnen worden...' hij maakte een vaag gebaar met zijn handen '...aangepast dat zijn geest veranderde.'

Dors keek ongemakkelijk voor zich uit en de maaltijd vond plaats in een ongewone stilte. Pas toen die voorbij was en de resten - borden, bestek enzovoort - door de afvoerpijp in het midden van de tafel dwarrelden (die zich daarna weer zacht sloot) zei ze: 'Ik weet niet of ik hier wel over wil praten, Hari, maar ik kan niet toelaten dat je je voor de gek laat houden door je eigen onschuld.'

'Onschuld?' Hij fronste zijn wenkbrauwen.

'Ja. We hebben hier nooit over gepraat. Ik had nooit gedacht dat het ter sprake zou komen, maar Demerzel heeft zijn tekortkomingen. Hij is niet onaantastbaar, hij kan letsel oplopen en Joranum is echt een gevaar voor hem.'

'Meen je dat?'

'Natuurlijk meen ik dat. Jij begrijpt robots niet en zeker niet een die zo complex is als Demerzel. Maar ik wel.'