18

Seldon had ook een slechte nacht gehad en de nieuwe dag beloofde weinig beter te zijn. Het gebeurde niet vaak dat Hari zich aan Dors ergerde, maar dit keer ergerde hij zich héél erg aan haar.

Hij zei: 'Wat dom om dat te doen! Was het niet genoeg dat jullie allemaal in het Dome's Edge Hotel logeerden? Dat alleen al was genoeg om een waanzinnige heerser aan een soort samenzwering te doen denken.'

'Hoe? We waren ongewapend. Het was een vakantie, het laatste restje van je verjaardagsfeest. We vormden geen bedreiging.'

'Nee, maar toen volgde je invasie van het paleiscomplex. Dat was onvergeeflijk. Je racete naar het paleis om mijn onderhoud met de generaal te verstoren, terwijl ik expliciet, en meer dan eens, duidelijk had gemaakt dat ik je daar niet wilde zien. Ik had mijn eigen plannen, weet je.'

Dors zei: 'Jouw verlangens, je bevelen en plannen komen allemaal op de tweede plaats na je veiligheid. Dat was mijn eerste zorg.'

'Ik was niet in gevaar.'

'Daar kon ik niet zondermeer vanuit gaan. Er zijn twee aanslagen op je leven gepleegd. Waarom denk je dat er geen derde zou volgen?'

'Die twee aanslagen vonden plaats toen ik premier was. Toen was het waarschijnlijk de moeite waard om me te vermoorden. Wie zou er een wiskundige op leeftijd willen vermoorden?'

Dors zei: 'Dat wil ik nou juist uitzoeken en daar wil ik nou juist iets tegen doen. Ik begin met hier op het Project hier en daar een paar vragen te stellen.'

'Nee. Daarmee verstoor je alleen maar mijn mensen. Laat hen met rust.'

'Dat kan ik juist niet doen. Hari, het is mijn werk jou te beschermen en dat doe ik nu al achtentwintig jaar. Je kunt me nu niet tegenhouden.'

Iets in de felheid van haar blik maakte volkomen duidelijk dat wat Seldon ook wilde of opdroeg, Dors toch van plan was om te doen wat ze wilde.

Seldons veiligheid kwam voorop.