24

Ze stonden keurig op een rij, voeten uit elkaar, handen achter op hun rug, allemaal in een keurig, los om de schouders hangend groen uniform met grote zakken. De geslachtsverschillen waren heel klein en je kon er alleen naar raden dat sommige van de kleineren vrouwen waren. Hun capuchons bedekten hun haar, maar van tuinmannen werd verwacht dat ze hun haar kort knipten - beide geslachten - en gezichtshaar was verboden.

Waarom dat was, wist niemand. Het woord 'traditie' omvatte het allemaal, zoals het zoveel omvatte, soms goede en soms idiote dingen.

Voor hen stond Mandell Gruber, aan beide zijden geflankeerd door een assistent. Gruber trilde, zijn wijd opengesperde ogen stonden glazig.

Hari Seldons lippen verstrakten. Hopelijk lukte het Gruber nog te zeggen 'De tuinmannen van de keizer groeten u'. Dat zou genoeg zijn. Seldon zou het daarna zelf overnemen.

Hij liet zijn ogen over de nieuwe zending gaan en Zeg Raych.

Zijn hart maakte een sprongetje. De snorloze Raych stord op de eerste rij, rechter dan de rest, en staarde recht voor zich uit. Zijn ogen draaiden niet Seldons kant op; hij toonde geen enkel teken van herkenning, hoe subtiel ook.

Mooi, dacht Seldon. Dat is ook niet de bedoeling. Hij verraadt niets.

Gruber stamelde een zwak welkom, waarop Seldon hem te hulp kwam.

Hij liep kalm naar voren, ging pal voor Gruber staan en zei: 'Dank u, tuinman eerste-klas. Mannen en vrouwen, tuinmannen van de keizer, u gaat een belangrijke taak vervullen. U zult verantwoordelijk zijn voor de pracht en de gezondheid van het enige stuk open land op onze grootse wereld Trantor, hoofdstad van het Galactische Imperium. U zult ervoor zorgen dat hoewel we niet over de eindeloze vergezichten van open werelden zonder koepels beschikken, we hier een klein juweel hebben dat al het andere in het Imperium in de schaduw zal stellen.

U zult allemaal onder Mandell Gruber werken, die binnenkort hoofdtuinier wordt. Hij zal zo nodig bij mij verslag uitbrengen en ik bij de keizer. Dit betekent, zoals u allemaal zult begrijpen, dat u slechts drie niveaus bij de keizerlijke aanwezigheid vandaan staat en u altijd onder zijn goedaardige aandacht valt. Ik ben er zeker van dat hij ons zelfs nu vanuit het Kleine Paleis, zijn privé-woning, het gebouw met de opaalkleurige koepel dat u rechts ziet liggen, bekijkt en dat hij tevreden is over wat hij ziet.

Voordat u aan het werk gaat krijgt u natuurlijk allemaal een opleiding die u geheel bekend zal maken met de tuinen en de behoeften daarvan. U zult...'

Hij had zich bijna heimelijk bewogen en stond nu pal voor Raych, die nog steeds onbeweeglijk en zonder met zijn ogen te knipperen bleef staan.

Seldon probeerde niet ongewoon vriendelijk te kijken, maar toen verscheen er een lichte frons op zijn gezicht. De man die pal achter Raych stond zag er bekend uit. Hij zou hem niet hebben herkend als Seldon zijn hologram niet had bekeken. Was dat niet Gleb Andorin van Wye? Eigenlijk Raych' baas in Wye? Wat deed hij hier?

Andorin moest Seldons plotselinge aandacht zijn opgevallen, want hij mompelde met nauwelijks geopende lippen iets, waarna Raych' rechterarm van achterop zijn rug naar voren bewoog en een blaster uit de ruime zak van zijn groene wambuis plukte. Evenals Andorin.

Seldon raakte zelf bijna in een shocktoestand. Hoe was het mogelijk dat er blasters de tuinen binnen waren gekomen? Verward hoorde hij nauwelijks de kreten 'verraad!' en het plotselinge geluid van geren en geschreeuw.

Het enige waarmee Seldons hersenen zich eigenlijk bezighielden was de blaster van Raych, die recht op hem gericht was, en de blik van Raych, die hem aankeek zonder enig teken van herkenning. Seldon raakte vervuld van afgrijzen toen hij besefte dat zijn zoon hem zou neerschieten en dat hij slechts enkele seconden van de dood verwijderd was.