46

De dag van de barbecue

Oliver stond in het toilet op het terras zijn handen te wassen. Het was een chique, welriekende ruimte met zachte verlichting. De lamp was een imitatie van een kroonluchter, met dezelfde pracht en praal. Als zijn moeder bij de barbecue was geweest, zou ze als ze het akelige stadium van dronkenschap naderde zachtjes ‘Wat ordinair!’ in Olivers oor hebben gezegd, maar hard genoeg om te vrezen dat een ander het hoorde.

Hij liet het water doelloos over zijn handen lopen. Hij stelde het moment om weer naar buiten te gaan uit. Eerlijk gezegd had hij er genoeg van. Hij vond ze allemaal best aardig, alleen was omgaan met anderen voor hem een geestelijke en lichamelijke uitputtingsslag, en het was geen prettig soort vermoeidheid, zoals na een stevige work-out, wanneer het melkzuur in je spieren zich ophoopt.

Hij hoorde ze buiten lachen. Vids zware gebulder. Oliver plakte alvast een glimlach op zijn gezicht, klaar om mee te lachen. Haha. Goeie grap. Wat het ook was. Waarschijnlijk zou hij het helemaal niet geestig vinden.

Erika was dronken. Hij wilde haar meenemen naar huis en in bed leggen alsof ze een kind was, en wachten tot ze de volgende ochtend weer zijn geliefde vrouw was. Hij had haar nooit eerder met een dubbele tong horen praten of naar hem zien kijken met die glazige, ongerichte blik. Het was niet iets om zich druk over te maken. Ze struikelde niet, liet geen dingen vallen en gaf niet over in de tuin. Het was gewone dronkenschap. Sommige mensen waren elk weekend zo. Clementine was ook een ‘tikje vrolijk’, met rode blosjes op haar wangen, maar wat Clementine deed, kon hem niet schelen.

Als kind had hij het gevoel gehad dat zijn ouders verdwenen als ze dronken waren. Naarmate ze meer drank naar binnen goten, werd het gevoel dat de afstand tussen hen en hem groter werd sterker, alsof ze samen langzaam op dezelfde boot wegvoeren van de kust, waar Oliver alleen achterbleef, nog steeds diezelfde saaie, verstandige Oliver, en dan dacht hij: ga alsjeblieft niet weg, blijf bij mij, want zijn echte moeder was grappig en zijn echte vader was slim, maar ze gingen altijd weg. Zijn vader ging eerst stom doen en zijn moeder werd giechelig, daarna werd zijn moeder gemeen en zijn vader boos, en zo ging het door tot het geen zin meer had om bij hen te blijven, en dan ging Oliver op zijn kamer films kijken. Hij had een eigen videospeler op zijn slaapkamer. Hij had een bevoorrechte opvoeding gehad, hij was niets tekortgekomen.

Hij keek zichzelf in de spiegel aan. Kom op. Raap jezelf bij elkaar. Ga weer naar buiten.

Het was niet de bedoeling geweest dat Erika vandaag voor het eerst in hun huwelijk dronken zou worden. Vandaag was het de bedoeling geweest dat ze Clementine hun voorstel deden, en Oliver had gehoopt – hij wist dat het niet realistisch was – maar hij had gehoopt dat ze misschien...

Hij hoorde Erika schreeuwen: ‘Clementine!’

Zonder de kraan uit te zetten vloog hij de deur uit.