35

De dag van de barbecue

‘Vid kende me al omdat hij me had zien optreden,’ zei Tiffany tegen Clementine.

‘Mammie!’ riep Holly vanuit de hangstoel. ‘Kom eens kijken!’

‘Even wachten,’ riep Clementine terug zonder haar blik van Tiffany af te wenden. ‘Dus je trad op...?’

‘Net als jij, Clementine!’ zei Vid verrukt.

‘Niet helemaal zoals Clementine,’ corrigeerde Tiffany hem gnuivend.

‘Mammie!’ schreeuwde Ruby.

‘Heel even nog,’ riep Clementine terug. Ze keek Tiffany aan. ‘Ben je muzikant?’

‘Nee, nee, nee.’ Tiffany begon borden op te stapelen. ‘Ik was danseres.’

‘Ze was een beroemde danseres,’ zei Vid.

‘Ik was niet beroemd,’ zei Tiffany, al was ze dat in bepaalde kringen wel geweest.

‘Was je een beroemde limbodanseres?’ vroeg Sam met een fonkeling in zijn ogen.

‘Nee, maar soms was er wel een paal bij betrokken.’ Tiffany keek hem met net zo’n fonkelende blik aan.

Er viel een stilte. Vid straalde.

‘Bedoel je dat je paaldanseres was?’ Clementine dempte haar stem. ‘Zoals een... een stripdanseres?’

‘Clementine, natuurlijk was ze geen stripdanseres,’ zei Erika.

‘Nou...’ zei Tiffany.

Weer werd het stil.

‘O,’ zei Erika. ‘Sorry, ik bedoelde niet dat...’

‘Je hebt er in elk geval het figuur voor,’ zei Clementine.

‘Nou,’ zei Tiffany weer. Dit werd een beetje lastig. Ze kon moeilijk zeggen: ja, vind ik ook, meid. Je mocht niet trots zijn op je eigen lichaam. Vrouwen verwachtten bescheidenheid over dat onderwerp. ‘Toen ik negentien was wel.’

‘Vond je het leuk om te doen?’ vroeg Sam aan Tiffany.

Clementine wierp hem een blik toe. ‘Wát nou?’ Sam hief zijn handen. ‘Ik vraag alleen of ze haar oude beroep leuk vond. Dat is een valide vraag.’

‘Ik vond het enig,’ zei Tiffany. ‘Meestal. Het was net als elke andere baan. Met leuke en minder leuke dingen, maar ik heb er hoofdzakelijk van genoten.’

‘Heb je goed verdiend?’ ging Sam door.

‘Heel goed verdiend,’ zei Tiffany. ‘Daarom deed ik het. Ik was bezig met mijn studie, en op die manier kon ik heel wat meer verdienen dan als kassajuf.’

‘Ik was kassajuf,’ zei Clementine. ‘En dat vond ik trouwens niet echt leuk, voor het geval het iemand interesseert.’

‘Heel jammer. Je zou een fantastische stripper geweest zijn, schat,’ zei Sam.

‘Dank je, schat,’ zei Clementine vlak.

‘Je had je cellogezicht kunnen trekken terwijl je rond de paal zwierde. Dat zou je aardig wat fooi hebben opgeleverd.’ Sam gooide zijn hoofd naar achteren, sloot zijn ogen en liet zijn wenkbrauwen op en neer gaan, waarschijnlijk om na te doen hoe Clementine keek als ze cello speelde.

Clementine keek naar de tafel en drukte haar vingertoppen tegen haar voorhoofd. Haar hele lichaam schudde. Tiffany staarde naar haar. Huilde ze?

‘Ze lacht,’ zei Erika laatdunkend. ‘De eerste minuten hoef je geen zinnig woord van haar te verwachten.’

Oliver schraapte zijn keel. ‘Ik heb pas in een artikel gelezen dat ze proberen om paaldansen tot een olympische sport te maken,’ zei hij. ‘Blijkbaar is het een zware sport. Je moet over een goede spierbeheersing beschikken.’

Tiffany moest glimlachen omdat die arme kerel zo zijn best deed om het gesprek weer op een veilig, beschaafd niveau te brengen.

‘O ja, zeker, Oliver, het is een zeer zware sport,’ zei Vid suggestief met een wenkbrauw opgetrokken, en Clementine lag weer dubbel.

Tiffany dacht eraan hoeveel eenvoudiger de wereld zou zijn als iedereen Vids bijna kinderlijke benadering van seksualiteit deelde. Vid hield van seks op dezelfde manier als van klassieke muziek en blauwe kaas en snelle auto’s. Voor hem was het allemaal hetzelfde. De fijne dingen van het leven. Het ging alleen maar om naakte, mooie dansmeisjes in een nachtclub. En wat dan nog?

Erika draaide zich met een ruk in haar stoel om en keek naar de kinderen. ‘En weet je dochter...?’ begon ze tegen Tiffany.

‘Dakota weet dat ik danseres was.’ Tiffany hief haar kin. Ga me niet ondervragen over de keuzes die ik als ouder maak. ‘Ik wacht tot ze ouder is om haar er meer over te vertellen.’

Vids oudere dochters en ex wisten het ook niet. O god, wat een commentaar zouden zijn dochters geven, die zich kleedden als de Kardashians maar zich tegenover Tiffany gedroegen alsof ze de normen van een kloosterzuster naleefden. Als ze er ooit achter kwamen, zouden ze als gekken met haar geheim aan de haal gaan.

‘Juist,’ zei Erika. ‘Natuurlijk. Ja.’

Clementine keek weer op en ging met haar vingers langs haar ogen. Haar stem trilde nog van het lachen. ‘Nou, vergeef het me maar, want ik geloof dat ik een heel erg gemiddeld leven heb geleid,’ zei ze.

‘Daar weet ik niets van,’ zei Sam. ‘Wat wil je daarmee zeggen? Ik heb Vijftig tinten grijs gelezen. Ik heb het bestudeerd. Ik heb geprobeerd de studeerkamer in te richten als de rode kamer van pijn.’

Clementine gaf hem een por. ‘Ik ben gewoon gefascineerd. Vond je het... tja, ik weet niet, waar moet ik beginnen! Waren de mannen die naar je keken niet een beetje... ranzig?’

‘Sommigen wel, natuurlijk, maar meestal waren het gewone kerels.’

‘Ik was niet ranzig,’ zei Vid. ‘Nou ja, misschien een beetje. In de goede betekenis van het woord!’

‘Dus jij ging vaak naar dat soort clubs?’ vroeg Clementine hem, en Tiffany hoorde dat ze haar best deed om geen oordeel in haar stem te laten doorklinken.

Dit was iets wat Vid nooit begreep en wat Tiffany altijd vergat: mensen hadden zulke ingewikkelde gevoelens als ze hoorden dat ze als stripdanseres had gewerkt. Het had te maken met hun ideeën over seks, die jammer genoeg voor de meeste mensen onlosmakelijk gekoppeld waren aan schaamte, klasse en moraal (sommige mensen dachten dat ze iets onwettigs had gedaan). De vrouwen hadden vaak problemen die verband hielden met hun lichaamsbeeld, jaloezie en onzekerheid, en de mannen wilden niet al te veel belangstelling tonen, ook al hadden ze die meestal volop, en sommige mannen kregen een kwade, defensieve blik, alsof ze hun een zwakte probeerde te ontlokken, en de meeste mensen, zowel mannen als vrouwen, wilden het liefst giechelen als tieners maar wisten niet of dat wel kon. Het was een vreselijk mijnenveld. Nooit meer, Vid, nooit meer.

‘Natuurlijk, heel vaak!’ zei Vid op zijn gemak. ‘Toen mijn huwelijk stukliep, wilden mijn vrienden met me op stap, en weet je, die gingen niet naar een concert of zo, maar naar nachtclubs. En toen ik die vrouw zag dansen, nou, toen was ik meteen hoteldebotel van haar. Helemaal hoteldebotel.’ Hij draaide met zijn hoofd en rolde met zijn ogen om het effect dat ze op hem had gehad uit te beelden. ‘Daardoor herkende ik haar meteen op die veiling. Zelfs met haar kleren aan.’

Vid sloeg zich op zijn knie en brulde van het lachen. Clementine en Sam gniffelden een beetje onthutst, Erika fronste en die arme Oliver bloosde.

‘Maar goed,’ zei Tiffany. ‘Daar hebben we nu denk ik wel genoeg over gehoord.’

Ineens klonk er een schrille kreet: ‘Mammie!’