75

In de verte liepen kronkelende paden door uitgestrekte tuinen, maar het terrein dichter bij het paleis, waar Richard onder aan de trap op uit was gekomen, was een open verzamel- en laadplek, waar voorraden voor het paleis werden afgeleverd. Terwijl de meeste bezoekers binnenkwamen via trappen die langs de binnenkant van het plateau omhoogvoerden, werden belangrijke gasten die te paard of in een rijtuig boven op het plateau arriveerden, verwelkomd door een imposante zuilengang tussen de verzamelplaats en de tuinen. De ingang aldaar leidde de gasten meteen de grote corridors en de gastenverblijven binnen. Op dit moment bevond Richard zich in een minder goed verlicht gedeelte, dichter bij de stallen en de laadperrons.

Hij zag de donkere omtrekken van tientallen wagens en karren die hier werden ingeladen. Paarden werden uit de stallen geleid en gezadeld of voor wagens gespannen. Zelfs nu, midden in de nacht, waren afgevaardigden bezig het paleis te verlaten. Het bruiste hier van de activiteit. Er kwam niemand aan. Alle wagens vertrokken.

Richard maakte zich zorgen over alles wat er de laatste tijd was gebeurd en over de afgevaardigden die hadden besloten de kant te kiezen van de profetie en van diegenen die hun dat in het vooruitzicht stelden. Hij wilde graag uitzoeken wat daarachter zat, maar op dit moment was Kahlan vinden het enige waaraan hij kon denken.

Richard volgde Kahlans sporen door de duisternis boven op het plateau. Ze had zo hard gerend als ze kon. Aan bepaalde kenmerken van de sporen, zoals de manier waarop een afdruk af en toe iets wegdraaide, kon hij zien dat ze tijdens het rennen achterom had gekeken naar iets wat haar achtervolgde. Als ze zelf achter iets of iemand aan had gerend, zouden de sporen er anders hebben uitgezien.

Hij begreep er niets van. Er waren geen sporen van achtervolgers en toch las hij duidelijk de angst in haar voetstappen. Om geen sporen achter te laten moest datgene wat achter haar aan had gezeten hebben gevlogen. Hij wist dat het ook waanvoorstellingen konden zijn geweest, veroorzaakt door de koorts.

Maar de profetie van de machine die beweerde dat de honden haar van hem zouden afnemen was geen waanvoorstelling. Gelukkig zag hij geen pootafdrukken van honden.

En toen, te midden van hoefafdrukken en wielsporen, hielden Kahlans voetafdrukken opeens op.

Richard liet zich op een knie zakken en boog zich over de sporen om ze beter te kunnen bekijken. Aan de afdrukken van haar laatste voetstappen zag hij dat ze zich had afgezet op de bal van haar voet. Die had een diepere indruk achtergelaten met duidelijke zijrichels toen ze ergens op was gesprongen. Aangezien haar sporen hier doodliepen, wist hij dat ze waarschijnlijk op een wagen of een rijtuig was gesprongen.

Met een gevoel van diepe ontzetting realiseerde Richard zich dat Kahlan was verdwenen. Hij begreep niet wat er was gebeurd, of waarom ze op deze manier op de vlucht was geslagen, maar wat hij wel kon zien was dat ze de slaapkamer had verlaten, langs de trap naar beneden was gerend, het plateau was overgestoken en vervolgens in een wagen was gesprongen.

Er vertrokken aan de lopende band wagens. Overal liepen hoefafdrukken en wielsporen kriskras door elkaar. Nergens viel uit af te leiden in welke wagen of welk rijtuig Kahlan was gesprongen. Als ze in een van die wagens was blijven zitten, kon ze alle kanten op zijn gegaan.

In de loop van de nacht was er al een aantal afgevaardigden vertrokken. Velen van hen werden vergezeld door militaire escortes. Sommigen hadden hele hofhoudingen bij zich, van lijfwachten tot persoonlijke bedienden, raadslieden, ondersteunend personeel en wagens vol bagage, dus waren er ontelbaar veel wagens en rijtuigen in het spel.

En Kahlan kon in elk daarvan zitten.