21

Iedereen schuifelde zo ver mogelijk naar voren, vol verlangen om eindelijk te horen wat niemand van hen ooit eerder had gehoord: echte profetie uit een van de profetische boeken.

Kahlan keek over haar schouder naar de grimmig ogende tovenares die zwijgend had staan toekijken. Alle ogen gingen naar deze vrouw, die krachten bezat die de meeste mensen nog nooit ontketend hadden gezien en die zij zich niet eens konden voorstellen. Nicci’s ongenaakbare schoonheid en haar ijzige zelfvertrouwen droegen alleen maar bij aan het aura van gevaar dat haar omringde.

‘Nicci, zou jij misschien hier willen komen met het boek dat je bij je hebt en de profetie voorlezen die we onlangs hebben ontdekt en die de kwestie behandelt van onze nabije toekomst en de rol die al deze mensen die hier vandaag bijeen zijn daarin moeten spelen?’

Nicci boog haar hoofd. ‘Natuurlijk, Biechtmoeder.’

Haar smeulende, fluwelen stemgeluid bevestigde haar ongenoegen over wat zij van de aanwezigen had gehoord. Hoewel iedereen opgewonden was door de ernst van datgene waarvan zij getuige waren en door het vooruitzicht echte profetie te horen te krijgen die slechts zelden werd uitgesproken buiten de beslotenheid van streng bewaakte ruimtes, waren ze ook op hun hoede voor de dreiging die Nicci vertegenwoordigde. Cara was al intimiderend genoeg, maar Nicci was een afschrikwekkende aanwezigheid van een heel ander kaliber. In haar niets aan de verbeelding overlatende zwarte japon zag ze er van top tot teen uit als de Minnares van de Dood die ze vroeger was geweest, een titel die iedereen in deze ruimte kende, ook al spraken ze hem nooit hardop uit of hooguit zachtjes fluisterend onder elkaar.

Hun verlangen naar profetie was echter sterker dan hun bezorgdheid. Niemand zag eruit alsof hij nog van gedachten wilde veranderen.

‘Lees deze brave zielen precies voor wat er staat.’ Kahlan liet een dreigende blik over de menigte glijden. ‘Houd niets achter. Ik vrees dat zij heel duidelijk hebben gemaakt dat ze de profetie precies zo willen horen als die is neergeschreven en dat ze willen dat die wordt opgevolgd.’

‘U hebt uw best gedaan om hen te waarschuwen, Biechtmoeder.’

Kahlan knikte. ‘Dat heb ik zeker.’

Nicci pakte het boek van de tafel. Ze klemde het onder haar arm en ging naast Kahlan staan. Ze glimlachte niet. Iets in haar houding, haar koele uitdrukking, maakte dat bijna iedereen die stond te kijken onwillekeurig een stapje naar achteren deed, weg van het podium.

‘Wat ik hier heb,’ zei Nicci, terwijl ze het boek een ogenblik voor hen omhooghield, ‘is een kernboek over profetie, geschreven door een vermaard profeet uit een tijd toen profetie haar hoogtepunt beleefde. Zoals u allen reeds vermoedde, bevat het duistere, bijzonder serieuze profetieën die rechtstreeks betrekking hebben op ons allemaal in deze zaal.’

Iedereen kwam weer wat dichterbij.

Nicci opende het boek, nam het in één hand en wilde net gaan lezen toen ze opeens weer opkeek. ‘Aangezien dit zo’n oude tekst is, is het geschreven in het Hoog-D’Haraans, de taal van die tijd. Spreekt iemand van u Hoog-D’Haraans?’

De meeste mensen schudden hun hoofd en keken om zich heen om te zien of anderen de oude, vrijwel vergeten taal misschien wel konden verstaan. Dat was natuurlijk niet het geval. Richard had de taal geleerd, maar verder was er nog maar een handjevol mensen dat het Hoog-D’Haraans machtig was. Nicci was een van hen.

‘Goed,’ zei Nicci met een koele glimlach. ‘Zelf spreek ik vloeiend Hoog-D’Haraans, dus zal ik wat hier staat voor u vertalen, in plaats van de profetie in haar oorspronkelijke taal voor te lezen, als iedereen het daar tenminste mee eens is.’

‘Natuurlijk willen wij dat het wordt vertaald,’ snauwde koningin Orneta, terwijl ze opnieuw haar armen over elkaar sloeg en klonk alsof ze een nederige dienares uitschold. ‘Schiet nu maar op.’

Nicci’s kille blauwe ogen keken haar aan op een manier die de koningin enigszins deed verbleken.

‘Zoals u wenst, majesteit.’

Kahlan wilde dat zij net zo’n fluweelzachte, prachtige stem had als Nicci. Nicci’s stem paste perfect bij haar en was net zo vlekkeloos gaaf en boeiend als alles aan haar. Ook had ze die bijzondere eigenschap dat ze, hoewel meestal bijzonder charmant, door de kleinste verandering in toonhoogte kon omslaan in absoluut dodelijk.

Nicci sloeg zorgvuldig en langzaam een bladzijde om en liet haar blik over de tekst glijden totdat ze vond wat ze zocht.

Koning Philippe sloeg een arm om zijn koningin heen en trok haar wat dichter tegen zich aan. Kahlan zag hoe Catherine met haar hand over haar buik streek, alsof ze haar onrustige kindje wilde kalmeren.

Kahlan dwong zichzelf haar blik van de zwangere vrouw af te wenden en haar eigen gedachten en gevoelens opzij te zetten.

Nicci tikte op de pagina. ‘Hier heb ik haar. Omdat ze zo belangrijk is en zo centraal staat, is het een nogal lange en gedetailleerde profetie. Neemt u mij niet kwalijk, maar ik zal langzaam en zorgvuldig moeten spreken om alles correct voor u te kunnen vertalen.’

‘Ja, ja,’ zei de koningin. ‘Wil je nu alsjeblieft eens beginnen?’ Anderen bromden ongeduldig hun instemming.

‘Goed dan.’ Nicci schraapte haar keel. ‘Hier staat: “In de nasleep van de overwinning, in een gierende voorjaarsstorm zoals die in jaren niet meer is aanschouwd, terwijl de vorsten van alle landen bijeen zijn, brengt de ongunstige wind van verandering een storm van toekomstige gebeurtenissen teweeg die de wereld in ellende, doodsangst en verwoesting dreigt te storten. Duistere gevaren liggen verborgen, klaar om de nacht onveilig te maken, jacht te maken op de onschuldigen en hen te verslinden.”’

De mensen hielden hun adem in. Nicci keek op van onder haar gefronste wenkbrauwen en wachtte even tot het gefluister wegstierf. Zodra het stil was, ging ze verder.

‘“Op dit keerpunt in de tijd, op dit cruciale, stormachtige moment, terwijl alle leiders bijeen zijn, hangt het lot van de wereld af van hoe er op dit moment wordt gehandeld, want dit is hun enige kans om zich van een gunstige toekomst te verzekeren.”’

De mensen stonden met open monden te wachten tot Nicci hun zou vertellen wat er volgens de profetie moest gebeuren om zo’n gruwelijke afloop te voorkomen en zich van een gunstige toekomst te verzekeren. Nicci keek even of iedereen wel aandachtig luisterde en hervatte toen haar vertaling van de profetie. Ze had zich geen zorgen hoeven maken. Alle ogen waren op haar gericht.

‘“Net zoals het leven zelf dient te worden teruggegeven door middel van het overgaan in de dood van sommigen, opdat het voortdurend met nieuw bloed kan worden vernieuwd, dient ook het verzamelde leiderschap te worden vernieuwd. Om de verschrikkelijke greep van het lot te bedwingen, moeten de leiders van alle landen, terwijl zij bijeen zijn, worden gezuiverd. Alleen zo kan de toekomst voor nieuw leven, nieuwe hoop, worden veiliggesteld.

Een dergelijke zuivering uitstellen uit angst het bloed van deze enkelingen te vergieten zou voor hun volk een duister tijdperk met veel kwellingen, leed en dood tot gevolg hebben. Om nieuw leven voort te kunnen brengen en zich ervan te verzekeren dat het voorjaar gevolgd zal worden door voorspoed en veiligheid voor alle landen, dient het bloed van hun leiders hier te worden vergoten.

Zo is het geschreven en bepaald dat de levens van deze verzamelde leiders dienen te worden opgeofferd om de wereld een onuitsprekelijk lijden te besparen.”’

Langzaam sloeg Nicci haar kille ogen op om haar publiek in ogenschouw te nemen. Haar stem veranderde van fluweelzacht naar dodelijk.

‘Alstublieft: profetie. Profetie die een duistere en verschrikkelijke toekomst voorspelt indien ze niet wordt opgevolgd. Profetie waarnaar, zoals u allemaal met klem hebt benadrukt, moet worden geluisterd.

Profetie die bepaalt dat u allen moet sterven.’