33

Nicci keek bezorgder dan Zedd of Nathan en leek veel minder sceptisch of laatdunkend. Kahlan wist dat Nicci Richard had leren vertrouwen en in hem geloofde, op een heel persoonlijke, rotsvaste manier. Natuurlijk ging Kahlans vertrouwen in Richard zo mogelijk nog dieper, omdat het voortkwam uit onvoorwaardelijke liefde. Zedd was degene die Richard voor een groot deel had opgevoed en kende hem dus goed genoeg om nog beter dan Nicci te weten hoe betrouwbaar Richard was, maar juist omdat hij Richard had opgevoed, vond hij het moeilijk dit hardop toe te geven, of zichzelf ervan te weerhouden vragen te blijven stellen.

Nicci vatte Richards woorden nooit licht op en dus drong zij aan. ‘Waarom werkt het boek niet zoals het eigenlijk zou moeten? Wat heb je nodig om het te laten werken? Wat ontbreekt er?’

Richard gaf zich over aan een diepe zucht. ‘Dat weet ik niet.’

Nicci was nog niet tevreden. ‘Je bent toch zeker wel íéts te weten gekomen?’

Hij streek met een hand over het opengeslagen boek. ‘Voor zover ik weet zou het moeten werken, maar dat doet het gewoon niet. Berdine en ik proberen van alles, maar we bereiken niets. Het boek zegt: “Op deze manier gecombineerd met deze elementen betekent dit symbool dit.” Maar wanneer je de regels dan vervolgens op een symbolenreeks toepast, komt er alleen maar onzin uit. Ik kan er werkelijk met mijn pet niet bij waarom het niet gewoon werkt zoals het zou moeten werken.’

Zedd gebaarde minachtend naar het boek. ‘Misschien heeft dit boek, Regula, helemaal niets met de machine te maken, of in elk geval niet zoveel als jij aanvankelijk dacht. Hoe kun je nu zeker weten dat er tussen deze machine, die eeuwenlang verborgen is geweest, en dit boek van onbekende herkomst waarvan de helft ontbreekt, een rechtstreeks verband bestaat?’

Richard haalde zijn schouders op. ‘Simpel.’ Hij bladerde terug naar het begin en draaide het boek om naar zijn grootvader. ‘Dit symbool hier, dat de hele eerste pagina in beslag neemt, staat ook op de rug van het boek. Het vertelt wat dit boek is, waar het over gaat. Hetzelfde symbool staat op alle vier de zijkanten van de machine.’

‘Op beide staat dus hetzelfde symbool – op het boek en op de machine?’

Richard knikte bevestigend.

Zedd dacht even na. ‘Heb je enig idee wat het symbool betekent?’

‘Ik ben bang van niet.’

Zedd liep een ogenblik geagiteerd heen en weer. ‘Dit staat op de machine? Deze zelfde afbeelding? Helemaal compleet, precies zoals op het boek, tot het laatste detail?’

‘Exact hetzelfde,’ zei Richard. ‘Het hele symbool, elke lijn, elk motief, elk detail. Ik heb geprobeerd het te ontcijferen aan de hand van de vertalingen in het boek, maar ik kan er niks zinnigs van maken. Het zou moeten werken, maar dat doet het niet.’ Richard tikte met zijn vinger op het midden van het teken. ‘Dit symbool, hier in het midden, heeft iets weg van een gestileerd cijfer negen.’

Zedd keek er somber naar. ‘Daar lijkt het inderdaad wel op.’

‘Waarom zou er een negen in het midden staan?’ vroeg Kahlan. Het leek haar vreemd om een negen in het midden van zoveel occulte elementen te zetten. Wat haar vooral tegenstond was het bovenste gedeelte van de negen, dat eruitzag als een slangenkop. Ze had de pest aan slangen.

Zedd keek even naar het complete symbool. ‘Negen is een belangrijk reactie-element. Het verbindt een aantal wetten binnen de magie die grote invloed hebben op gebeurtenissen. Drieën zijn essentieel in de magie. Ze worden onder andere gebruikt bij het toetsen ervan. Drieën leiden tot negens – drie maal drie is negen. Ze geven negens macht en maken er een Scheppend element van.’ Zedd wees met zijn vinger op de tekening. ‘Dat is waarschijnlijk de bedoeling van deze driehoek, hier, eromheen. Die heeft drie zijden. Ik moet je zeggen, Richard, dat veelvouden van drie vaak problemen geven.’

‘Je bedoelt zoals in gezegdes als: Vader Ongeluk heeft drie kinderen? Alle slechte dingen bestaan uit drie? Zulke dingen?’

Zedd knikte. ‘Volgens mij is dat wel de oorsprong van die gezegdes. Deze drie symbolen aan de punten van de driehoek zijn ondersteunende elementen in de constructie van het web. Ze helpen het aan de negen te verankeren om de verbinding te versterken en machtiger te maken.’

‘Maar heb je dan ook enig idee wat het zou kunnen betekenen?’ vroeg Richard terwijl hij het symbool bestudeerde.

Zedd krabde aan zijn nek. ‘Geen flauw idee.’

Nicci leunde naar voren en stak haar vinger uit om het figuur te volgen, zonder het aan te raken. ‘Zie je hoe deze negen hier eindigt in een soort sikkel of haakje?’

Met die kalme vraag was het alsof Nicci het gewaad had aangetrokken van de lerares die zij ooit voor Richard was geweest, zijn leermeesteres in het gebruik van zijn gave. Het was een vergeefse inspanning gebleken, maar dat had niet aan Nicci gelegen. Richards begaafdheid was gewoon totaal anders dan die van alle anderen. Aangezien niemand zijn gave begreep of wist hoe die precies werkte, konden ze Richard ook niet leren hoe hij hem moest gebruiken.

Aan de kleine verandering in Nicci’s houding zag Kahlan dat de tovenares waarschijnlijk iets wist over het figuur in het midden van het symbool.

Kahlan zag dat Richard het ook had opgemerkt. ‘Wat is daarmee?’

‘Nou, wat leid je af uit dat haakje? Wat suggereert het? Waarom eindigt het cijfer in een haak?’

‘Door de negen met een haak aan het uiteinde is dit niet zomaar een web dat gebruikmaakt van een simpel cijfer negen,’ zei Richard, hardop denkend. ‘Dus is het de bedoeling dat er iets aan elkaar wordt gehaakt of ergens aan vast wordt gehaakt.’

‘Dat haakje zit er niet voor niets,’ zei Kahlan.

‘Het haakt dit allemaal, dit’ – Zedd gebaarde geërgerd langs de rand van het symbool – ‘wat het dan ook is, aan elkaar.’

‘Of het haakt het aan een gastheer,’ zei Nicci met kalm overwicht.

Richard keek op van het symbool. ‘Een gastheer?’

Nicci had zijn vragende blik afgewacht. ‘De persoon, of het ding, voor wie dit bedoeld is. Een gastheer. Daar moet het aan worden vastgehaakt. Dus wat voor soort sikkel of haak is het?’

‘Wat voor soort?’ Richard was een en al aandacht voor de les die hem werd uitgelegd, ook al kon hij de betekenis ervan nog niet doorgronden.

‘Wat zei Zedd over dit getal?’

Richard keek even naar zijn grootvader en richtte toen zijn aandacht weer op Nicci. ‘Hij zei dat het Scheppend was.’

‘En wat maak je daaruit op?’

Richard liet zijn kin op zijn vingertoppen rusten en staarde naar de krul van de omgekeerde negen in het boek. ‘Dat klinkt logisch,’ zei hij, half bij zichzelf. ‘Het heeft te maken met de Schepping. Het gekrulde cijfer negen heeft iets embryonaals...’

‘En de haak?’ vroeg Nicci, zo zacht dat Kahlan wist dat de woorden alleen voor hem bedoeld waren.

‘De negen is de Schepping, het leven,’ fluisterde Richard. ‘Het leven is een cyclus. Geboorte, leven, dood. Leven en dood samen. De Schepping heeft de dood nodig om het leven in staat te stellen voort te blijven bestaan, steeds weer tot stand te komen. En uiteindelijk wordt de Schepping gevolgd door de dood.’

Opeens keek Richard op. ‘De haak of sikkel is de dood.’

Het was doodstil in de kamer.

Richard bleef Nicci strak aankijken. ‘De sikkel is de symbolische voorstelling van de dood, van de Wachter van de onderwereld, die altijd klaarstaat om de levenden neer te maaien met zijn sikkel, met zijn haak.’

Kahlan voelde het kippenvel tintelen op haar armen.

Nicci’s blauwe ogen toonden haar tevredenheid over zijn plotselinge inzicht. ‘Heel goed, Richard.’

Op dat ogenblik, toen zij en Richard, de tovenares en de tovenaar, elkaar in de ogen keken, was het alsof er niemand anders in de bibliotheek was, alsof er niemand anders meer bestond. Kahlan vroeg zich af of zelfs Zedd niet bekend was met de betekenisnuances die Nicci Richard zojuist had bijgebracht over het cijfer.

Nicci’s glimlach verdween. ‘Dit bevalt mij niet, Richard. Dit bevalt mij allerminst. Mensen doen niet zoveel moeite voor zulke dingen, om ze vervolgens te begraven... tenzij het heel veel problemen bleek op te leveren. De aanwezigheid, in het middelpunt van het symbool, van dit soort elementen die met zulke duistere machten te maken hebben, bevestigt dat.’

Richard had zich weer over het symbool gebogen. ‘Waarom staat de negen achterstevoren?’

Iedereen leunde naar voren, alsof het de eerste keer was dat ze het zagen. Nathan bekeek het boek fronsend, niet in staat een verklaring te geven. Nicci schudde haar hoofd en durfde er niet eens naar te gissen.

‘Achterstevoren?’ vroeg Zedd, neerkijkend op het symbool.

‘Ja. Het hele symbool staat achterstevoren. Dat kun je zien omdat de negen ook omgekeerd is.’

‘Goede vraag,’ zei Zedd. ‘Ik ging er gewoon van uit dat het zo bedoeld was. Maar nu je het zegt, lijkt het inderdaad wel of het achterstevoren staat.’

Richard stond een lang ogenblik naar de tekening te staren. Toen keek hij plotseling naar zijn grootvader op.

‘Achterstevoren... dat is het!’ Hij sprong overeind. ‘Zedd, je bent geniaal!’

‘Ja, dat weet ik ook wel.’ Hij keek Richard met een schuine blik aan. ‘Maar... hoe precies heb ik mezelf ditmaal weer overtroffen?’

‘Je hebt me zojuist verteld hoe het boek werkt. Je hebt me de sleutel gegeven om de symbolen te ontcijferen.’ Hij keek Berdine aan. ‘Achterstevoren. Alles in het boek staat achterstevoren.’

Berdine trok een gezicht. ‘Achterstevoren?’

Richard knikte en wendde zich weer tot zijn grootvader. ‘De regels die we hebben toegepast werken niet, en daarom werken de vertalingen ook niet. Het zou betrekkelijk eenvoudig moeten zijn om de elementen te vertalen, zodat we de taal op de stripjes kunnen begrijpen, maar de vertalingen werken niet goed. Jij hebt me zojuist geleerd waarom dat zo is.’

Zedd keek ernstig argwanend. ‘En waarom is dat zo?’

‘Het is een foefje, bedoeld om de informatie te beschermen.’ Richard liet zich in zijn stoel vallen. ‘Alles is tegenovergesteld aan de manier waarop de machine het symbool ziet. Het staat andersom.’

‘De manier waarop de machine het symbool ziet? Wat bedoel je daarmee?’ vroeg Nicci voorzichtig.