32

Toen Nathan het metalen stripje aan Zedd teruggaf, bekeek hij het nogmaals nauwkeurig en draaide het om en om in het licht. Ten slotte gaf hij zich met een ongelukkige zucht gewonnen.

‘Dus jij beweert dat die machine die je hebt gevonden deze symbolen erin heeft gegraveerd? Wat voor machine is tot zoiets in staat?’

‘Het is een grote, vierkante metalen kist.’ Richard wees met zijn hand. ‘Ongeveer zo groot als van hier tot aan het einde van de tafel, daar. Er zit een smal glazen venster in waar je doorheen kunt kijken. De kist zit vol met alle mogelijke tandwielen en hefbomen en automatische mechanismen die allemaal met elkaar in verbinding staan. Wanneer je naar binnen kijkt, kun je zien dat de machine veel dieper gaat dan je vanaf de buitenkant zou verwachten. Ze staat niet op de grond, maar steekt omhoog uit de grond.’

Zedd keek naar het boek dat opengeslagen op tafel lag. ‘Kun je uit het boek iets opmaken over de tekens die de machine op de stripjes aanbrengt?’

‘Aangezien symbolen een soort taal zijn, zoals een herbergier bijvoorbeeld een afbeelding van een bierpul op zijn uithangbord heeft staan, of een hoefsmid een hoefijzer aan zijn deur spijkert, hebben deze symbolenreeksen wel degelijk een betekenis, maar het is behoorlijk complex. Sommige van de symbolen zijn bekend, maar veel van de inscripties zijn tekens die ik nog nooit eerder heb gezien. Aangezien diezelfde symbolen ook in het boek voorkomen, denk ik dat het boek de sleutel is om de metalen stripjes te ontcijferen.’

‘Dat bedoelt Berdine dus wanneer ze zegt dat het spreekt?’ vroeg Nicci.

Richard knikte. Hij tikte op het boek en keek de drie die voor hem stonden doordringend aan. ‘Dit boek, Regula, noemt deze symbolen de taal der Schepping.’

‘Daarmee loop je wel erg op de zaken vooruit,’ zei Nathan. ‘Vooral nu het boek niet blijkt te werken als sleutel om de symbolen te ontcijferen, zoals jij aanvankelijk dacht.’

‘Ik besef dat het op dit moment zo lijkt, maar ik denk toch echt dat het boek daarvoor bedoeld is. Dat ik er nog niet achter ben hoe het precies werkt, wil nog niet zeggen dat het boek er niet voor is bedoeld. Ik moet erachter zien te komen hoe en waar het boek zijn geheimen verbergt, dat is alles.’

Zedd wendde zijn blik af om weer naar het metalen stripje te kijken dat hij vasthield. Ten slotte zei hij op zachte, peinzende toon: ‘Ik herken een paar fragmenten van deze symbolen.’

‘Uit de Tovenaarsburcht,’ zei Richard, met een bevestigend knikje.

‘Dus dit zijn net zulke symbolen als die er op de muren van de Burcht staan afgebeeld, in de zin dat ze voor specifieke dingen staan?’

‘Ongeveer, maar niet precies. Het is meer dan dat.’

‘Hoe kan het meer zijn dan dat?’ wilde Nathan weten. ‘Als een symbool ergens voor staat, zoals bijvoorbeeld een schedel met twee gekruiste beenderen eronder voor gevaar staat, dan is dat wat het betekent. Wat kan het nog meer zijn?’

‘Waar het hier volgens mij om gaat is de manier waarop de symbolen worden gecombineerd,’ zei Richard. ‘Voor zover ik uit dit boek kan opmaken, zijn de afgebeelde figuren op zichzelf geen emblematische voorstellingen, zoals een bierpul of een hoefijzer dat wel is, of jouw voorbeeld van de schedel met twee gekruiste beenderen.

Het klopt dat onderdelen ervan herkenbaar zijn als symbolische entiteiten, maar ik denk niet dat ze hier op die manier worden gebruikt. In dit boek zie ik aan de manier waarop simpele elementen worden samengevoegd tot meer complexe beelden dat ze deel uitmaken van een complexe taal en geen op zichzelf staande concepten zijn. Ik denk dat de symbolen afhankelijk van de manier waarop ze met elkaar worden gecombineerd steeds andere betekenissen hebben.’

‘Dit’ – Richard tikte op het metalen stripje dat voor hen op tafel lag – ‘is het eenvoudigste symbool. Het is afwijkend. Het is een symbool dat voor één ding staat, voor zover ik dat althans kan beoordelen. Het is niet gecombineerd met iets anders, dus in dit geval geloof ik niet dat het de bedoeling is dat de betekenis ervan wordt gemodificeerd door een ander element. De betekenis is derhalve enkelvoudig. Dit op zichzelf staande concept is het enige wat de machine wilde zeggen.’

Zedd wierp Richard een ongelovige blik toe. ‘Wat de machine wilde zeggen? En wat is die betekenis dan? Wat wilde de machine zeggen, zoals jij het uitdrukt?’

‘Vuur.’

Zedd fronste zijn wenkbrauwen weer. ‘Vuur?’

‘Ja, dit is het symbool voor vuur. Om de een of andere reden lukt het me niet de vertaling uit het boek te halen, maar ik weet het omdat ik het eerder heb gezien in het verificatieweb voor de Ketenvuurbetovering – weet je nog wel?’

Nicci sloeg haar armen over elkaar. ‘Reken maar dat ik dat nog weet.’

Zedd bromde dat hij het zich ook maar al te goed herinnerde. ‘Waarom graveert die machine “vuur” – ervan uitgaande dat het dat werkelijk betekent – op een metalen stripje?’

‘Ik zou het niet weten,’ moest Richard zuchtend toegeven. ‘Eigenlijk hoopte ik dat jullie met z’n drieën een kijkje zouden willen nemen bij de machine, om te zien of jullie enig idee hebben waar we hier precies mee te maken hebben. Misschien is het niets anders dan een curiositeit uit een lang vervlogen tijd, maar als er meer achter zit, wil ik dat toch graag weten. De machine moet worden aangedreven door een soort magie. Misschien heeft een van jullie wel eens te maken gehad met zulke magie en herkennen jullie die.’

‘Hoe weet je dat ze wordt gevoed door magie?’ vroeg Nathan.

Richard haalde zijn schouders op. ‘Waardoor anders? Ze loopt in elk geval niet op waterkracht. Het licht dat eruit komt lijkt op het licht dat wordt afgegeven door nabijheidsbollen. Ik hoop dus dat een van jullie iets meer kan vertellen over de magie die de machine gebruikt, misschien zelfs waar ze toe diende, of dient. Ik maak me zorgen over de plek waar ze staat – midden in het paleis, vlak onder de Tuin des Levens, in het hart van de doorwrochte betovering waaruit het paleis is opgetrokken.’

Zedd draaide het metalen stripje een paar keer om en bekeek het met een wantrouwige blik. ‘Goed,’ zei hij ten slotte. ‘Laten we maar eens gaan kijken. Ben je uit het boek ook maar iets wijzer geworden over de betekenis van de andere symbolen op de andere stripjes?’

‘Tot dusverre weet ik alleen dat de elementen van de verschillende symbolen bedoeld zijn om te worden gecombineerd – dat de aaneengeschakelde reeks dus meer is dan de som van de onderdelen. Althans, dat is wat de Hoog-D’Haraanse uitleg beweert, dat het aaneenschakelen van de afzonderlijke onderdelen een taal oplevert.’

‘De taal der Schepping,’ zei Zedd op norse toon.

‘Ja. Daarom denk ik dat we niet moeten proberen de symbolen afzonderlijk te interpreteren. Als je dat probeert, verlies je het zicht op de werkelijke betekenis, zoals die tot uitdrukking komt in de combinatie. Die aaneenschakeling van symbolische tekens vormt de taal der Schepping. Het lukt me alleen niet hem te ontcijferen.’

Zedd gebaarde met het metalen stripje. ‘Dus jij beweert dat die symbolenreeksen moeten worden gecombineerd, net als woorden in een zin, om informatie te kunnen overbrengen of een verhaal te vertellen?’

Berdine trok haar wenkbrauwen op naar Richard. ‘Lieve geesten, is dat geen wonder? Volgens mij heeft hij nu toch echt opgelet.’

Zedd negeerde haar. ‘Dus als je nog helemaal niets over die taal uit het boek hebt kunnen opmaken, dan heb je nog geen flauw idee van de betekenis van de langere emblematische uiteenzettingen.’

Richard tikte even met de achterkant van zijn pen op de tafel. ‘Ik ben bang van niet.’