6

‘Goed,’ verbrak Zedd de stilte uiteindelijk, ‘je weet nu in elk geval waar de rest van het boek zich bevindt.’ Hij fronste zijn borstelige wenkbrauwen boven zijn doordringende bruine ogen. ‘Toen je me vertelde dat je de tempel had teruggebracht naar de wereld, zei je dat jij de enige bent die hem kunt betreden. Dat is toch zo, Richard?’

Het klonk Kahlan eerder als een bevel in de oren dan als een vraag.

Ondanks de intensiteit van Zedds stem vloeide de spanning uit Richards houding weg. ‘Dat klopt. Wat de inhoud van het boek ook is, het ligt daar veilig.’

Met een zucht sloeg Richard het vreemde boek dicht en legde het terug op de tafel. ‘Nou, Berdine, ik denk dat je op het blad voor Regula “onbekend” kunt zetten en het wat betreft locatie zowel hier als in de Tempel der Winden moet plaatsen.’

Ook Zedd richtte zich tot Berdine, alsof hij het onderwerp van de Tempel der Winden voor later wilde bewaren, voor een gesprek onder vier ogen met Richard. ‘Je stelt dus een blad samen voor alle boeken die hier staan?’

Berdine knikte en pakte een dikke stapel papier op. ‘Elk van deze bladen vertegenwoordigt een boek. In dit geval gaan alle boeken op deze stapel over profetie. We noteren de titel en indien mogelijk een korte beschrijving van waar het boek over gaat.’

‘Wanneer we uiteindelijk voor elk boek zo’n blad hebben,’ zei Richard, ‘hebben we een denkbeeldige bibliotheek van alle boeken in het hele paleis. Ik denk niet dat we veel aan profetie zullen hebben, maar we weten dan in elk geval waar al die boeken staan en over welke onderwerpen ze gaan.’

De kans een nuttig boek over profetie te vinden leek Kahlan uitermate klein. De meeste boeken over profetie bevatten willekeurige voorspellingen, geen onderwerpen die over het voorspellen zelf gingen. Profeten, begaafde mensen die in vroeger tijden niet zo uiterst zeldzaam waren als ze in de loop der eeuwen waren geworden, noteerden ter plekke elke voorspelling die hun te binnen schoot, over welk onderwerp dan ook. Het gevolg was dat veel boeken over voorspellingen geen enkele chronologie hadden, laat staan een vast onderwerp, zodat ze berucht waren om de moeite die het kostte om ze te catalogiseren.

Daar kwam echter nog bij dat ze eigenlijk alleen bedoeld waren om door andere profeten te worden gelezen. Iemand die de gave niet bezat kon de betekenis van een profetie niet uit de woorden alleen afleiden. Voorspellingen, geschreven of gesproken, bleken maar zelden te betekenen wat je dacht dat ze betekenden. De werkelijke betekenis zat in het visioen dat zo’n profetie bij de profeet opriep.

 Iedereen keek om toen Nathan aan de andere kant van de tafel aan kwam lopen. ‘En aan mij de taak om alle boeken over profetie in te zien en te bepalen tot welke categorie ze mogelijk behoren. Ik lees mijn hele leven al voorspellingen, dus de meeste boeken ken ik wel. Over het algemeen kunnen we niet veel meer doen dan ze noteren als profetisch, maar zo krijgen we in elk geval een overzicht van alle werken en weten we waar we ze kunnen vinden.’

‘Nathans hulp is van onschatbare waarde,’ zei Berdine. ‘Ik waag me niet eens aan een poging om de boeken over profetie zelf te catalogiseren.’

Richard sloeg zijn armen over elkaar en leunde met zijn heup tegen de tafel. ‘Over profetie gesproken, Nathan, ik ben vandaag in de gangen een oude vrouw tegengekomen die de toekomst voorspelt.’

Kahlan had zich al afgevraagd hoe lang het zou duren voordat Richard het tweede kind van Vader Ongeluk ter sprake zou brengen.

‘Was ze blind?’

‘Ja.’

Nathan knikte. ‘Sabella. Ik ken haar. Zij kan het echt.’

‘Wil je zeggen dat jij denkt dat ze mensen werkelijk hun toekomst kan voorspellen?’

Nathan hield zijn duim en wijsvinger een klein stukje van elkaar. ‘Een heel klein beetje. Ze is maar tot op zekere hoogte echt begaafd. Het komt er voornamelijk op neer dat ze de dingen mooier maakt dan ze zijn en mensen vertelt wat ze graag willen horen, zodat zij in haar levensonderhoud kan voorzien. Wat ze eigenlijk doet is de meest waarschijnlijke toekomst zo laten klinken alsof zij die in een visioen heeft gezien. Een jonge vrouw vertelt ze bij voorbeeld dat ze in haar toekomst een huwelijk ziet. Dat kun je nauwelijks een voorspelling noemen, aangezien de meeste jonge vrouwen ooit zullen trouwen.

Maar ze heeft wel degelijk een vleugje echte begaafdheid. Als dat niet zo was, had ik je dat wel verteld. Jij wilt net zomin als ik een charlatan in het paleis die de mensen voor de gek houdt met haar voorspellingen.’

Kahlan wist dat Nathan, voor zover zij wist de enige nog levende profeet, nogal beschermend kon zijn wat betreft de goede naam van profetie. Richard hechtte weinig geloof aan profetie, maar Nathan geloofde er wel degelijk in. Hij beschouwde Richards afwijzende houding ten opzichte van profetie, zijn vrije wil, als een soort tegenwicht dat profetie, net als alle magie, nodig had om te kunnen bestaan.

‘Is hier verder nog iemand die, ook al is hij niet begaafd zoals jij, op z’n minst enige ervaring heeft met profetie?’ vroeg Richard.

‘Er zijn diverse mensen in het paleis die een zekere aanleg hebben voor voorspellingen. Iedereen bezit wel iets van de gave. Het is immers de manier om met magie, en dus ook met profetie, om te gaan.’

Nathan gebaarde vaagjes. ‘Iedereen denkt van tijd tot tijd wel eens aan een vriend of een geliefde die ze al in geen tijden hebben gezien. Dan kunnen ze opeens een overweldigende behoefte voelen om die persoon op te zoeken. En wanneer ze dat doen komen ze erachter dat de persoon in kwestie ziek is of misschien wel net overleden. De meeste mensen kennen het gevoel dat iemand die ze al eeuwen niet hebben gezien op bezoek gaat komen en dat die persoon vervolgens opeens voor de deur staat.

De meeste mensen ervaren zo nu en dan iets van voorkennis. Dat zijn allemaal uitingen van profetie. Omdat wij allemaal op z’n minst een klein vonkje van de gave met ons meedragen, zal dit talent, ook al is het nog zo zwak, soms een omen opleveren.

Bij sommigen is het iets sterker en zij maken dan ook regelmatig zulke kleine profetische voorvallen mee. Ook al is het geen echte profetie, zoals de mijne, toch stelt het hen in staat een glimp van de toekomst op te vangen. Sommige mensen zijn alert genoeg om die kleine, innerlijke fluisteringen waar te nemen.’

‘En jij kent zulke mensen hier in het paleis?’

Nathan haalde zijn schouders op. ‘Zeker. Ik ken een vrouw die in de keuken werkt. Zij wordt bezocht door kleine voorgevoelens. Een andere, Lauretta, werkt bij een slager in het paleis. Ook zij heeft een zweem van de gave. Zij zeurt aan mijn hoofd dat ik je moet overhalen bij haar langs te gaan. Ze beweert iets voor je te hebben, het een of andere omen.’

‘En waarom heb je dat niet gedaan?’

‘Richard, het gebeurt wel tien keer per dag dat mensen willen dat ik mijn invloed bij jou aanwend om iets voor hen voor elkaar te krijgen, dat je hun waren koopt, dat ze bij je op audiëntie mogen, zelfs dat je bij hen op de thee komt, zodat ze je van advies kunnen dienen over dingen die ze belangrijk vinden. Ik val je niet graag lastig met zaken waarvoor je toch geen tijd hebt. Lauretta is een best mens, maar ze is ook een beetje vreemd en daarom heb ik haar niet onder jouw aandacht gebracht.’

Richard zuchtte. ‘Ik begrijp wat je bedoelt. Ik kom zelf ook veel van zulke mensen tegen...’

Kahlan vond dat Richard vaak wat te veel geduld met mensen had. Zij vond dat hij hen te veel van zijn tijd liet opslokken, zodat hij werd afgeleid van belangrijke zaken, maar zo was Richard nu eenmaal. Hij had belangstelling voor alles, ook voor de levens en zorgen van andere mensen. Wat dat betreft herkende ze wel iets van Zedd in hem. Het was ook een van de redenen waarom ze van hem hield, ook al stelde het zo nu en dan haar geduld op de proef.

‘En wat heeft Sabella, die blinde vrouw, je verteld?’

Richard stond een ogenblik voor zich uit te staren en keek toen de profeet weer aan. ‘Dat het dak gaat instorten.’

Nathan bleef hem een nog langer ogenblik aankijken, zonder ook maar één keer met zijn ogen te knipperen. ‘Dat is een veel te specifieke voorspelling. Dat kan zij helemaal niet.’

‘Toch heeft ze me dat verteld.’ Richard keek naar Nathans wit weggetrokken gezicht. ‘Weet je zeker dat haar gave niet zo ver reikt?’

‘Ik ben bang van niet.’

‘Weet jij wat de profetie betekent?’

Even dacht Kahlan dat Nathan niet zou antwoorden, maar hij deed het toch. ‘Nee, ik zou het niet weten.’

‘Als je niet weet wat het betekent, waarom kijk je me dan zo aan en hoe weet je dan dat het niet tot Sabella’s mogelijkheden behoort? Hoe weet je zelfs maar dat het een echt omen is en niet zomaar een loze waarschuwing die ze heeft verzonnen in ruil voor een geldstuk?’

Nathan pakte de stapel papier van Berdine aan. ‘De meeste boeken in deze bibliotheek zijn niet erg bijzonder,’ zei hij, terwijl hij door de stapel bladerde. ‘Ik lees mijn hele leven al boeken over profetie. Ik zou zelfs durven zeggen dat ik elk boek ken dat erover geschreven is. De meeste van deze boeken, ook die over profetie, zijn kopieën die je ook in veel andere bibliotheken kunt vinden.’

Nathan vond het boekblad dat hij zocht en trok het uit de stapel. ‘Behalve dit. Dit is een nogal curieus werkje.’

‘Wat is er zo bijzonder aan?’ vroeg Richard.

De lange profeet gaf het vel papier aan Richard. ‘Tot vandaag niet zoveel. Daarom heb ik het nooit zo goed bekeken.’

Richard liet zijn blik over het blad glijden. ‘Eindnoten. Vreemde titel. Wat betekent het?’

‘Dat weet eigenlijk niemand precies. Dit is een bijzonder oud werk. Sommigen denken dat het niet meer is dan een verzameling willekeurige fragmenten van langere profetieën die in de loop der eeuwen verloren zijn gegaan. Anderen zijn ervan overtuigd dat het precies is wat er staat, dat er notities in staan over het einde.’

Richard keek Nathan fronsend aan. ‘Het einde? Het einde waarvan?’

Nathan trok één wenkbrauw op. ‘Het einde der tijden.’

‘Het einde der tijden,’ herhaalde Richard. ‘En wat denk jij?’

‘Dat is het vreemde van het geval,’ zei de profeet. ‘Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Wanneer ik, met mijn begaafdheid, profetieën lees, krijg ik vaak visioenen over hun ware betekenis. Maar dit boek is anders. Ik heb het in de loop der jaren meerdere keren ingekeken, maar wanneer ik het lees, krijg ik geen visioenen.

Sterker nog, ik ben niet de enige. Dat niemand precies weet wat de titel betekent, komt onder meer door het feit dat andere profeten hetzelfde probleem met dit boek hebben gehad als ik. Zij kregen ook geen visioenen van de voorspellingen die erin staan.’

‘Het lijkt me vrij duidelijk hoe dat komt,’ zei Cara. ‘Het klinkt mij in de oren alsof dat gewoon bewijst dat wat er in dit boek geschreven staat geen echt profetieën zijn. Jij bent een profeet. Als het echte profetieën waren, zou je dat weten. Dan zou je die visioenen krijgen.’

Er verscheen een ironisch glimlachje op Nathans gezicht. ‘Voor iemand die niets van magie weet, ben je er toch in geslaagd door te dringen tot de kern van de zaak. Dat is namelijk precies wat diegenen beweren die zeggen dat dit slechts willekeurige fragmenten zijn en dus te onvolledig om belangrijk te kunnen zijn, of dat het boek een vervalsing is.’ De glimlach verflauwde. ‘Die theorie heeft echter één probleem.’

‘En dat is?’ vroeg Richard voordat Cara dit kon doen.

‘Dat zal ik jullie laten zien.’

Nathan beende weg door het middenpad, op de voet gevolgd door Richard, Kahlan, Zedd, Cara, Benjamin en Berdine. Rikka bleef bij de deur van de bibliotheek staan, waar zij de wacht hield om ervoor te zorgen dat ze niet werden gestoord. Aan de andere kant van de zaal begon Nathan de titels in de hoge, prachtig versierde boekenkast tegen de muur langs te lopen. Ten slotte bukte hij zich en trok een boek van een van de onderste planken.

‘Hier heb ik het,’ zei hij, terwijl hij hun de rug toonde waarop de titel Eindnoten prijkte. Na een ogenblik te hebben gezocht, reikte hij Richard het opengeslagen boek aan en wees hem op een zin op de rechterpagina.

Richard stond naar de woorden te staren alsof hij zijn ogen bijna niet kon geloven.

‘Wat staat er?’ moest Kahlan uiteindelijk vragen.

Richards grijze ogen keken haar aan. ‘Er staat: “Het dak zal instorten.”’

‘Precies zoals die oude vrouw vandaag zei, bedoel je?’ Kahlan fronste. ‘Wat staat er nog meer?’

‘Niks. Dat is de enige zin op de hele pagina.’

Nathan liet zijn blik over het kleine gezelschap glijden dat hem omringde. ‘Het is een fragmentvoorspelling.’

Richard staarde naar de woorden in het boek. Benjamin keek verbluft. De ijzige blik op Zedds gezicht verdiepte de rimpels op zijn hoekige gezicht. Berdine keek overduidelijk bezorgd.

Cara trok haar neus op. ‘Een fragmentvoorspelling?’

Nathan knikte. ‘Een voorspelling die zo beknopt is dat ze niets anders kan zijn dan een fragment, een snipper. Profetie zit over het algemeen iets complexer in elkaar en er komt meestal heel wat meer bij kijken.’

Richard keek opnieuw naar het boek. ‘Of het is gewoon loze opschepperij.’

Nathan rechtte zijn rug. ‘Opschepperij?’

‘Natuurlijk. Iemand heeft indruk willen maken en iets verzonnen wat heel specifiek klinkt, maar het niet is.’

Nathan hield zijn hoofd een beetje schuin en zijn lange spierwitte haar viel over zijn schouder. ‘Ik kan je niet volgen.’

‘Hoe lang geleden denk je dat dit geschreven is?’

‘Dat weet ik niet precies, maar de voorspelling zelf moet op z’n minst enkele duizenden jaren oud zijn. Mogelijk zelfs nog veel ouder.’

‘En denk je dat er in al die tijd niet hier en daar een dak naar beneden is gekomen? Het klinkt heel indrukwekkend om te zeggen dat er een dak gaat instorten, maar in feite stelt het niet veel meer voor dan op een zonnige dag voorspellen dat het gaat regenen. Vroeg of laat gaat het regenen, dus met zo’n voorspelling zit je altijd goed. Op dezelfde manier zal er in de loop der jaren, vroeg of laat, ergens een dak instorten. En wanneer dat dan een keer gebeurt, lijken de woorden van degene die het ooit heeft gezegd profetisch.’

‘Daar zit wat in,’ zei Cara, die blij was de magie van profetie ontkracht te zien.

‘Ik zie maar één probleem,’ zei Nathan.

Richard gaf het boek aan hem terug. ‘En dat is?’

‘Loze voorspellingen hebben meestal een open einde. Zoals je zelf al zegt, vroeg of laat gaat het regenen. Maar bij echte profetie herhalen ze zichzelf. Je zou kunnen zeggen dat het omen steeds opnieuw opduikt om de mensen eraan te herinneren.’

Richard keek Nathan fronsend aan. ‘Je wilt dus zeggen dat jij, omdat die vrouw deze fragmentvoorspelling vandaag herhaalde, denkt dat het echt is? Dat het nu echt gaat gebeuren?’

Nathan glimlachte flauwtjes. ‘Zo werkt het inderdaad, Richard.’

Kahlan zag iemand in de deuropening verschijnen. Aan de gouden versierselen op zijn gewaad herkende ze de man als een paleisfunctionaris. Rikka wisselde enkele woorden met hem en haastte zich toen door het gangpad.

‘Heer Rahl, de receptie gaat beginnen. Het nieuwe echtpaar moet de gasten ontvangen.’

Glimlachend sloeg Richard zijn armen om de schouders van Benjamin en Cara en liep met hen naar de deur. ‘We mogen de mensen niet op de eregasten laten wachten.’