58

Hoewel ze nog steeds aan het terugkeren was van die verre plek die zo volledig afgezonderd leek te zijn van de echte wereld die nu weer om haar heen in beeld begon te komen, besefte Kahlan toch dat er iets niet in orde was, met haar noch met Richard.

Ze zag Nicci naast hem op haar hurken zitten. Aan de bezorgde uitdrukking waarmee de tovenares in zijn starende ogen keek, zag Kahlan dat er iets in het genezingsproces niet goed was gegaan.

Richard staarde in het niets, reageerde nergens op, terwijl de pijn in zijn ogen woedde en Nicci een hand op zijn schouder legde en hem door elkaar schudde.

Nicci’s lange blonde haar viel over haar linkerschouder naar voren toen ze zich over Richard heen boog en haar wijs- en middelvinger op Kahlans voorhoofd drukte. Kahlan voelde de bekende tinteling van Additieve Magie door de zenuwen van haar nek, schouders en armen trekken.

Toen haalde Nicci haar vingers weg en legde ze op Richards voorhoofd. Vervolgens liet ze hem weer los en gaf hem een duw tegen zijn borst. ‘Laat haar los, Richard, laat haar los.’

Toen Richard niet reageerde, sloeg ze haar armen om Kahlan en trok haar voorzichtig uit zijn verstijfde omhelzing. Kahlan verzette zich niet. Ze wist niet waarom Nicci wilde dat hij haar los zou laten, maar ze begreep de bezorgdheid in de stem van de tovenares en op haar gezicht.

Nicci legde Kahlan voorzichtig op de grond. Vervolgens richtte ze haar aandacht onmiddellijk weer op Richard.

Nu zijn connectie met Kahlan was verbroken, drukte Nicci haar vlakke handen tegen zijn slapen. ‘Laat het los, Richard,’ fluisterde ze tegen hem.

Richard snakte naar adem. Eindelijk vloeiden leven en bewustzijn weer terug in zijn blik. Kahlan slaakte een zucht van verlichting, blij dat Nicci hem had weten terug te halen van waar hij was geweest. Richards gezicht vertrok toen Nicci hem losliet.

‘Wat doe je nou?’ vroeg hij aan Nicci. ‘Waarom heb je me tegengehouden?’

‘Je haalt me de woorden uit de mond,’ zei Zedd, die achter Richard verscheen.

Nicci tikte even met de twee vingers die ze tegen Richards en Kahlans voorhoofd had gehouden tegen haar eigen voorhoofd, alsof ze tegen Zedd wilde zeggen dat hij zelf maar eens moest voelen. Zedd hees meteen zijn gewaad op en knielde aan de andere kant bij Richard neer. Hij legde twee vingers op Kahlans voorhoofd en deed vervolgens hetzelfde bij Richard.

‘Wat?’ vroeg hij. ‘Wat moet ik voelen?’

Nicci staarde hem even aan. ‘Voel je niets?’

Zedd keek verbaasd. ‘Nee. Moet dat dan?’

Nicci legde opnieuw haar vingers op Kahlans voorhoofd en even voelde Kahlan een korte tinteling van Additieve Magie, waarna Nicci de test bij Richard herhaalde.

Ze zuchtte. ‘Ik voel het niet meer. Nu de connectie verbroken is, kun je het niet meer voelen.’

‘Wat voelen?’ vroeg Zedd fronsend.

Nicci wierp een snelle, heimelijke blik op Kahlan. ‘Ik weet het niet. Het zal wel niets zijn. Het is niet belangrijk. We hebben het er nog wel over.’

Richard wreef met een hand over zijn gezicht terwijl hij zat bij te komen van zijn poging om Kahlan te helen. Zij voelde zich nog niet veel beter. In het verleden had Richard veel ergere dingen genezen dat dit. Ze begreep niet waarom het deze keer niet was gelukt. Maar wat haar werkelijk zorgen baarde was waarom Nicci zo van slag leek.

‘Waarom heb je me tegengehouden?’ vroeg Richard op verhitte toon. ‘Ik was bezig haar te helen. Je hebt het me niet laten afmaken.’

Zijn woorden bevestigden Kahlans vermoeden dat hij misschien niet de kans had gekregen het af te maken. Nicci was ertussen gekomen voordat hij het proces had kunnen voltooien. Maar op hetzelfde moment realiseerde ze zich dat dat niet het probleem kon zijn, want zij was al weer bijgekomen voordat Nicci zich ermee had bemoeid. Het was al mislukt voordat zij hen had gescheiden.

Er moest iets anders zijn wat niet klopte.

Nicci slaakte een diepe zucht. ‘Het werkte niet. Je was niet bezig haar te helen, je stelde jezelf alleen maar open voor besmetting.’

Zedd leek er nog steeds niets van te begrijpen. Hij keek eerst naar Richard en toen naar Kahlans arm. ‘Waar hebben jullie het over?’

‘Ik kon zien dat er iets niet goed ging. Het overvloeien van zijn begaafdheid in Kahlan was gestopt. Er stroomde iets van haar in hem. Ik heb zijn reddingslijn, zijn manier om terug te komen, gebruikt om heimelijk tot hem door te dringen.’

Nu leek Zedd wel degelijk te schrikken.

Nicci keek Richard aan. ‘Had je dat door? Was je je ervan bewust?’

Richard keek haar gefrustreerd en ongeduldig aan en schudde zijn hoofd.

‘Nee, niet echt. Ik weet niet wat ik voelde, wat er is gebeurd. Ik weet alleen dat het pijn deed. Ik probeerde de pijn van Kahlan over te nemen en vervolgens raakte ik de controle kwijt.’

‘De jongen heelt instinctief, vanuit zijn gevoel,’ zei Zedd tegen de tovenares. ‘Hij mag dan zijn opgegroeid zonder te weten dat hij begaafd was, en zonder te leren hoe het allemaal werkt, maar ik heb hem dingen zien helen waar ik zelf niet eens aan durf te beginnen.’

‘Ik ook,’ zei Nicci. ‘Hij gebruikt zijn gave op een unieke manier, maar nu was hij niet bezig met helen.’

‘Weet je dat zeker?’ vroeg de oude tovenaar.

Nicci knikte. ‘Toen ik eerst haar aanraakte en daarna hem, kon ik de toevoer van de kracht peilen. Die was uit balans. De pijn vloeide terug en kreeg hem steeds meer in zijn macht. Het had andersom moeten zijn. Zijn begaafdheid had de pijn onder controle moeten krijgen en intussen genezende kracht in haar moeten laten stromen, maar dat gebeurde niet. Hij mag dan vanuit zijn instinct werken, zoals hij dat in het verleden altijd heeft gedaan, maar ditmaal had hij met iets heel anders, iets veel gevaarlijkers te maken en werkte het niet.’ Ze keek naar Kahlan. ‘Nee toch?’

Kahlan moest toegeven dat Nicci zinnige dingen zei. ‘Nee. Maar ik begrijp het niet. Hij heeft me al eerder geheeld.’

‘Inderdaad,’ zei Richard. ‘Waarom werkt het dan deze keer niet?’

‘Ik weet het niet zeker, Richard, maar om de een of andere reden gedroeg datgene wat jij trachtte te helen zich als iets besmettelijks. Zoals je bij het verzorgen van een zieke de ziekte soms zelf ook oploopt, zodat je uiteindelijk allebei ziek bent.’

‘Maar daar hoort de begaafdheid me tegen te beschermen.’

‘Daar heeft de jongen gelijk in,’ zei Zedd.

Nicci antwoordde met tegenzin: ‘Wellicht zou er geen probleem zijn geweest als je wat begeleiding had gehad bij het invullen van de leemtes in je ervaring met magie. Maar zeker weten doe ik het niet.’

Zedd verspilde geen tijd meer aan verdere discussie. ‘Het is dus duidelijk dat de schrammen die ik had behandeld weer terug zijn. Zo te zien is er een infectie bij gekomen. Daar moet ik eerst wat aan doen en daarna aan de rest.’

‘Daar ben ik het mee eens,’ zei Richard, wegschuivend om plaats te maken voor Zedd.

‘Ik weet niet of dat op dit moment zo’n goed idee is,’ fluisterde Nicci, nogal cryptisch, tegen Zedd.

Zedd keek haar verbaasd aan. ‘Wat ik geen goed idee vind is om die infectie haar gang te laten gaan. Straks is ze haar arm nog kwijt. En in het ergste geval kan de infectie zich naar andere delen van haar lichaam verspreiden en dat kan fatale gevolgen hebben.’

Nicci zag de angst op Kahlans gezicht en gaf zich met een knikje en een diepe zucht gewonnen. ‘Goed dan, Zedd. Maar laat mij je helpen.’

‘Alle hulp is welkom,’ zei Richards grootvader terwijl hij zich over Kahlan heen boog en een hand op haar voorhoofd legde. Nicci legde haar eigen hand over de zijne.

Kahlan voelde onmiddellijk de stroom van de begaafdheid door haar lichaam vloeien. Ze voelde ook de afzonderlijke tinteling van Nicci’s magie. Hoewel ze op elkaar leken, hadden ze toch allebei iets unieks. De combinatie voelde warm en geruststellend, maar op een heel andere manier dan Richards gave warm en geruststellend had gevoeld. Ze wist dat Zedds begaafdheid anders voelde, dus was ze niet verontrust, en ze herkende ook het bijzondere gevoel van Nicci’s macht. De mengeling van die twee voelde bedwelmend aan.

Ze meende echter ook de schaduw van iets anders te voelen, iets duisters wat zich agressief samentrok.

Op hetzelfde moment dat Kahlan dit dacht, werd ze meegesleurd in de stroom van Zedd en Nicci’s macht. Ze verloor opnieuw elk gevoel voor tijd en plaats toen de warme gloed van de magie door haar heen vloeide. Ze voelde hoe Zedd de pijn oppakte, ongeveer net zoals Richard dat had gedaan, maar nu met een soort snelle, ervaren precisie.

Opeens stond alles stil. Van het ene moment op het andere was de mengeling van Zedd en Nicci’s macht verdwenen.

Kahlan opende haar ogen en snakte naar adem. Het was net geweest alsof ze slechts één tel onder hun invloed was geweest, maar ze wist uit ervaring dat het gemakkelijk een uur of twee kon hebben geduurd.

Zedd richtte zich op en wierp Nicci een bezorgde blik toe. ‘Het lag niet aan Richard. Er is iets mis. Het enige verschil is dat ik genoeg ervaring had om me terug te trekken. Dat heeft Richard niet gedaan.’ Hij perste in stil ongenoegen zijn lippen op elkaar. ‘Het ligt niet aan Richard. Ik kan haar ook niet helen.’

Nicci wierp hem een ondoorgrondelijke blik toe. ‘Heb jij het ook gevoeld?’

Kahlan vroeg zich af wat dat ‘het’ was dat hij had moeten voelen.

Zedds gezicht vertrok. ‘Ik weet het niet. Ik heb nog nooit zoiets gevoeld. Dit was helemaal nieuw voor mij. Ik heb geen idee waarom ik er niet doorheen kwam, maar het lukte me in elk geval niet.’

Nicci bleef Zedd aankijken. ‘Wat voelde je?’

Er verscheen een bezorgde frons op Zedds verweerde gezicht. Hij en Nicci keken elkaar aan. ‘Ik weet het niet. Iets... iets duisters.’

Nicci liet niet merken of ze begreep wat hij bedoelde en zei ook niets.

Kahlan wist niet precies waarover ze het hadden, maar ze merkte wel dat de twee elkaar zonder woorden begrepen; daarbij kwam dat ze zelf ook een bepaalde spanning had gevoeld bij de aanraking van hun magie.

Kahlans ongerustheid groeide.

‘Misschien kan Nathan helpen,’ opperde Richard, die niet had gezien wat Kahlan tussen Nicci en Zedd had zien gebeuren. ‘Hij is een Rahl. Misschien kan hij iets doen. Zijn begaafdheid werkt hier in het paleis beter dan die van jullie. Misschien is dat de oplossing.’