34

Zedd wuifde met zijn hand. Hij wilde per se de eerste zijn om vragen te stellen. ‘Wat bedoel je met andersom? Wat staat andersom?’

‘De symbolen in het boek,’ zei Richard. Hij pakte het boek op om Kahlan het symbool op de rug ervan te laten zien. ‘Dit symbool is precies hetzelfde als dat op de machine die wij hebben gevonden. Weet je nog wel?’

‘Ik weet het nog.’ Kahlan snapte niet waar hij naartoe wilde. ‘Ze zijn allemaal hetzelfde – die op de zijkanten van de machine, die op de eerste pagina van het boek en deze hier op de rug van het boek. Als ze allemaal hetzelfde zijn, dan moeten ze dus met opzet zo getekend zijn omdat ze deel uitmaken van de taal der Schepping. Waarom denk jij dan dat ze andersom staan?’

‘Inderdaad,’ zei Zedd. ‘Je zei zelf dat het je niet lukt het boek te gebruiken om de taal te ontcijferen, dus voor hetzelfde geld was het de bedoeling dat de negen in al deze symbolen achterstevoren staat. Het is per slot van rekening een gestileerde weergave, dus hoeft hij niet helemaal getrouw aan de werkelijkheid te zijn.

Symbolische elementen worden vaak gestileerd. Ze zien er niet altijd precies zo uit als het ding dat ze voorstellen. Die slangenkop boven op de negen is ook gestileerd en geen getrouwe weergave. Het symbool voor vuur op dat stripje lijkt in feite helemaal niet op vuur, het is gestileerd. Het kan heel goed zo zijn zoals Kahlan al opperde, dat ze op die manier bedoeld zijn omdat ze deel uitmaken van de taal.’

‘Ze kloppen niet,’ hield Richard vol. ‘Ze zijn allemaal omgeklapt. Ze zijn allemaal verkeerd.’

Zedd wierp zijn handen in de lucht. ‘Als ze stuk voor stuk, op elke plek, allemaal hetzelfde zijn, hoe kunnen ze dan allemaal verkeerd zijn?’

Nicci kalmeerde de rood aangelopen tovenaar en wendde zich vervolgens tot Richard, benieuwd om te horen wat hij verder nog te zeggen had. ‘Hoe weet je dat ze niet kloppen? Hoe weet je dat ze achterstevoren staan?’

‘Omdat,’ zei Richard, ‘dit is wat we zien wanneer we naar binnen kijken. Maar het is niet wat de machine ziet.’

Nicci fronste op een manier die de meeste mensen de adem zou hebben benomen en waarvan de schrik je om het hart sloeg. Ze bleef Richard strak aanstaren. ‘Dat zei je zo-even ook al, dat het juist het tegenovergestelde is van de manier waarop de machine het symbool ziet. Een machine die kan zien, waar heb je het over?’

Richard drukte de muizen van zijn handen tegen elkaar en wees met al zijn vingers omhoog en naar buiten om te demonstreren wat hij bedoelde. ‘De machine gebruikt licht om het symbool, hetzelfde symbool als op het boek, boven zich te projecteren. Ze projecteert het vanuit de binnenkant van de metalen kist naar buiten, op het plafond.’

Nicci rechtte langzaam haar rug. Kennelijk begon haar iets te dagen.

Zedd, die er nog steeds niets van begreep, zette zijn vuisten op zijn heupen. ‘Nou en?’

‘Nou, alle andere symbolen – op de zijkanten van de machine en in het boek – zijn precies hetzelfde, maar het teken dat vanuit de machine door middel van licht op het plafond werd geprojecteerd was omgekeerd. Op het plafond stond de negen niet achterstevoren. Dus hoe het symbool vanuit de machine op het plafond wordt geprojecteerd, is hoe het eruitziet als je vanuit de machine naar buiten zou kijken. Hoe de machine het zelf op het plafond zou zien. Zo ziet de machine dus haar eigen embleem.’

‘Zo ziet de machine haar eigen embleem?’ herhaalde Zedd geërgerd. ‘Dat kun je niet menen.’

Richard trok een velletje papier naar zich toe, doopte zijn pen in een inktpot en tekende er een grote, vette negen op. Hij hield het papier omhoog, zodat Zedd het kon zien.

‘Dit is wat de machine schetst met behulp van licht, dit is wat ze ziet: een negen.’

Zedd wapperde met zijn hand. ‘Ga verder.’

Richard draaide het vel papier om en hield het voor een lamp, zodat Zedd de negen door de achterkant zag schijnen. ‘Wanneer je naar beneden kijkt in de machine, naar het licht, naar wat de machine als een negen ziet en naar wat ze schetst met licht, dan zie je de negen zo – andersom.

Het embleem zoals wij het overal zien aangebracht en afgedrukt, is wat we zouden zien als we in de machine zouden kijken, naar de lichtpatronen die daarin worden gecreëerd en naar buiten geprojecteerd. Maar dat is het tegenovergestelde van de manier waarop de machine de wereld ziet’ – Richard draaide het papier om, zodat Zedd de voorkant zag met het cijfer negen zoals hij het had getekend – ‘van de manier waarop de machine het embleem ziet dat ze zelf op het plafond projecteert.’

Kahlan stond op uit haar stoel. Opeens begreep ze hoe eenvoudig het was. ‘Natuurlijk. Richard heeft gelijk, dit staat allemaal omgedraaid.’

Zedd keek van de een naar de ander alsof hij zich afvroeg of de waanzin nu opeens ook op haar was overgeslagen. ‘Je doet net alsof die machine leeft. Ze bestaat uit hefbomen en tandwielen, zei je. Het is een machine.’

‘Natuurlijk.’

Met één hand op zijn heup beende Zedd heen en weer en dacht na. ‘Ik geef het niet graag toe,’ moest hij uiteindelijk bekennen, ‘maar hoe idioot het ook klinkt, toch zie ik er de logica wel van in. Gevaarlijke boeken over magie hebben meestal een beveiliging om te voorkomen dat iedereen ze zomaar zou kunnen gebruiken. Op het eerste gezicht lijkt het misschien krankzinnig, maar het zou wel degelijk een uitstekende beveiliging zijn.’

‘Alleen lijkt het me wel een beveiliging die gemakkelijk te kraken is,’ zei Berdine. ‘Goed, Heer Rahl heeft er even over gedaan, maar het is hem wel gelukt. Me dunkt dat het veel moeilijker zou moeten zijn om de beveiliging van een gevaarlijk boek te kraken.’

‘Denk je dat echt?’ Zedd keek van Berdine naar Richard en schudde langzaam zijn hoofd. ‘Hij is er alleen maar achter gekomen omdat hij de magie heeft geactiveerd die hem het geprojecteerde symbool kon tonen.

Ik heb het gevoel dat alleen de juiste persoon dat kon doen. Veel vormen van magie zijn ingesteld op specifieke gebruikers. Iemand anders had die machine ook wel kunnen vinden, maar ik vermoed dat alleen Richard haar kon activeren. Toen hij dat deed gaf de machine hem de oplossing die hij nodig had om het boek voor hem te laten werken, de aanwijzing die hij kon gebruiken om te begrijpen wat de machine hem duidelijk wil maken. Ik betwijfel of iemand anders ook toegang zou hebben gekregen tot die aanwijzing. Dat maakt de beveiliging dubbel zo veilig.’

Zedd gooide een metalen stripje op tafel.

Richard staarde de oude tovenaar een ogenblik aan. ‘Nu ben jij degene die net doet of de machine leeft.’

Zedd glimlachte.

Richard schoof zijn stoel weer naar de tafel. ‘Berdine, we moeten alle regels die we hadden opgesteld omkeren en aan de Hoog-D’Haraanse vertalingen koppelen.’

Berdine doopte haar pen in een inktpot en trok een vel papier naar zich toe. ‘Laat mij nog eens zo’n stripje zien.’

Richard pakte er een van de tafel. Hij draaide het een paar keer om en bekeek de symbolen die erin stonden gegraveerd. Toen legde hij het boven op Berdines schrijfvel, zodat ze het als referentie kon gebruiken.

‘Dit gaat wel even duren,’ zei Richard tegen Zedd terwijl hij het boek weer oppakte. ‘Maar we hadden alle verbanden al vastgesteld, dus hopelijk gaat het deze keer wat gemakkelijker.’