23

Richard trok de openslaande deuren achter zich dicht en ging de kleine vestibule binnen. Er was hem verteld dat Kahlan hem wilde spreken. Hij wilde graag naar haar toe, om even niemand anders te zien en met haar alleen te kunnen zijn.

Toen hij de slaapkamer binnenging, keek zij in de spiegel naar hem op. Ze zat op een gestoffeerd bankje aan de kaptafel haar lange haar te borstelen.

‘En, hoe is het afgelopen met de afgevaardigden?’ vroeg hij.

‘Uiteindelijk zagen ze wel in dat het verstandiger is de profetie aan ons over te laten.’

Ondanks zijn vermoeidheid en zijn bezorgdheid over wat er in de kerkers was gebeurd, kon hij een glimlach niet onderdrukken bij haar aanblik en bij de levendige schittering in haar mooie groene ogen toen ze de borstel neerlegde en voor hem kwam staan.

‘Dat is een hele opluchting, maar ik wist wel dat het je zou lukken.’ Richard sloeg een arm om haar middel en gebruikte een vinger van zijn andere hand om een haarlok uit haar gezicht te strijken. ‘Ik ben blij dat jij er was om het op te lossen. Ik ben bang dat ik alleen maar kwaad was geworden en hun de stuipen op het lijf zou hebben gejaagd. Ik heb niet jouw geduld en gevoel voor diplomatie. Wat heb je gezegd om hen op andere gedachten te brengen?’

‘Ik heb gedreigd hun koppen er af te hakken.’

Richard moest lachen om haar grapje en drukte een kus op haar voorhoofd. ‘Ik stel me zo voor dat je hen hebt overweldigd met je charme en dat ze binnen de kortste keren allemaal uit je hand aten.’

Kahlan legde haar onderarmen op zijn schouders en vouwde haar handen achter zijn hoofd. ‘Richard, ik mag ze dan voorlopig even op andere gedachten hebben gebracht, maar er is hier meer gaande dan wij vermoeden.’

‘Ik spreek je niet tegen.’

‘Wat had die vrouw die haar vier kinderen heeft vermoord te zeggen?’

Richard liet met een zucht zijn armen van haar middel glijden. ‘Ze zei dat er verschrikkelijke dingen te gebeuren staan en dat ze haar kinderen heeft gedood om ze daarvoor te behoeden.’

‘Wat voor verschrikkelijke dingen?’

‘Dat heb ik haar gevraagd. Ze kon niets verzinnen. En toen viel ze dood neer, net als de vrouw die gisteren heeft geprobeerd jou te vermoorden.’

‘Is ze dood? Op dezelfde manier? Gewoon dood neergevallen?’

‘Ik vrees van wel. Ze verkrampte en stierf op dezelfde manier als de vrouw die jij hebt aangeraakt. Dat lijkt te bevestigen dat het niets te maken had met het feit dat jij je macht tegen haar gebruikte.’

Toen Kahlan zich omdraaide om peinzend voor zich uit te staren, keek Richard de ruime kamer rond. De verzonken, witte panelen van het cassetteplafond waren gedecoreerd met vergulde, geometrische patronen. De wand achter het bed was bekleed met een zachte, donkerbruine stof. Het bed was voorzien van een hemel met voldoende doorschijnende stof om de hoge bedstijlen, waarin gestileerde vrouwenfiguren waren uitgesneden, eruit te laten zien als goede geesten die hun ragfijne vleugels spreidden. De sierlijke stoelen tegenover de bank waren bekleed met gestreept, vaalgroen satijn.

‘Ik heb deze kamer nog nooit gezien.’

‘Ik ook niet,’ zei Kahlan. ‘Omdat ik een nogal vermoeiende dag achter de rug heb met de gezanten, ben ik even gaan rusten. Ik kreeg niet het gevoel dat er naar me werd gekeken, zoals laatst. Misschien is deze kamer ver genoeg bij die andere twee vandaan om te voorkomen dat nieuwsgierige ogen ons vinden en kunnen we hier eens lekker een hele nacht doorslapen.’

‘Dat kan ik wel gebruiken,’ zei Richard afwezig, terwijl hij de kamer afzocht op aanwijzingen dat iemand, of iets, hen bespiedde. Alles leek in orde.

De kamer was aanzienlijk groter dan de twee andere die ze hadden gebruikt. In een zijkamertje naast het bed stonden, tegenover elkaar, twee hoge kleerkasten voorzien van een wit craquelé-vernis. Tegenover de stoelen stond een comfortabele bank met een laag tafeltje met daarop een schaal vol gedroogde vruchten. Richard nam een paar plakjes gedroogde appel en liep al kauwend de kamer rond, op zoek naar de geringste aanwijzing dat er iets niet klopte, iets wat op problemen kon wijzen.

Ze hadden al problemen genoeg.

Hij was er vrij zeker van dat alle afgevaardigden hadden willen weten waarom hij er niet bij was. Hij wist ook zeker dat Kahlan hun had verteld dat hij druk bezig was hun belangen te behartigen. Waarschijnlijk vonden ze dat hij hen onheus bejegende en zich niets aantrok van hun belangen. Hij kon hen moeilijk op de hoogte houden van elk klein dingetje dat hij deed, want dan zou hij helemaal nergens meer aan toekomen.

‘Waarom denk je dat dit allemaal gebeurt?’ vroeg Kahlan. ‘En waarom juist nu?’

‘Tja,’ zei Richard, terwijl hij achter een kamerscherm gluurde, ‘er kwam niet veel zinnigs uit die vrouw die gisteren op de receptie probeerde jou te vermoorden.’

‘Sinds wanneer verwacht je dat moordenaars zinnige dingen zeggen?’

‘Het was een behoorlijk onhandige moordaanslag, vind je ook niet? Ik bedoel, voor de gasten die op de receptie waren leek het misschien wel of je door het oog van de naald bent gekropen, maar jij en ik weten allebei dat het niet zo eenvoudig is jou op die manier te doden. Als ze je echt had willen vermoorden, had ze allerlei andere methodes kunnen kiezen waarmee ze veel meer kans had gehad.’

‘Dat weten jij en ik, maar dat wist zij waarschijnlijk niet.’

‘Dat zou kunnen.’

‘Ze leek heel vastberaden en overtuigd van zichzelf. Dat had ze nota bene net bewezen door haar kinderen te vermoorden. Waarschijnlijk dacht ze mij te kunnen verrassen door gewoon op me af te lopen en me neer te steken.’

‘En misschien ook niet.’

‘Wat bedoel je?’

Richard trok de gordijnen een eindje open om door het golvende glas in de dubbele deuren naar buiten te kijken. Sneeuwbanken in grillige, kronkelende vormen bedekten het grootste deel van de balustrades en de randen van de grote, ronde, stenen potten. De sneeuw was nat en dicht. De vlokken kwamen in woeste vlagen, zodat de sneeuwbanken voortdurend van vorm veranderden. Toen een windvlaag de deuren deed rammelen, controleerde Richard of ze wel goed waren vergrendeld.

‘Misschien,’ zei hij, ‘was het wel de bedoeling om mensen bang te maken voor profetie, bang voor het visioen dat ze had gehad, bang voor de visioenen die anderen hebben, bang voor de toekomst. Ze had een groot publiek. Dat zij na de moord op haar kinderen onder het bloed zat, heeft een blijvende indruk achtergelaten op iedereen die erbij was. Misschien was dat wel het werkelijke doel achter haar daad.’

‘Dat lijkt me wel erg vergezocht, Richard. Vergeet niet dat haar aanval en het feit dat ik haar met mijn macht heb overmeesterd zijn voorspeld door de vrouw bij wie jij bent geweest, Lauretta, en door het boek Eindnoten. Beide profetieën zeiden precies hetzelfde: “Koningin slaat pion.” Dat klinkt niet alsof mijn bijna-moordenares de bedoeling had mensen iets wijs te maken. Het lijkt alleen maar te bevestigen dat er relevante profetieën bestaan die werkelijk uitkomen. Deze althans wel.’

Richard liet de gordijnen weer voor de glazen deuren vallen en draaide zich naar haar om. Hij trok een wenkbrauw op.

‘Daar leek het wel op. Als een profetie zegt dat er een standbeeld zal omvallen en iemand gooit er eentje om, om ervoor te zorgen dat de profetie uitkomt, betekent dat dan dat de profetie werkelijk is uitgekomen? Of wil iemand gewoon doen voorkomen dat dat het geval is?’

‘Hoe zou je het verschil moeten zien?’

‘Is dat niet altijd de moeilijkheid met profetie? Maar hier lijkt toch iets meer aan de hand te zijn.’

Kahlan doofde de lamp op de kaptafel, liep vervolgens naar het nachtkastje en draaide de lamp die daar stond zo laag dat hij nog maar net opgloeide. Het schijnsel hulde de kamer in een knus halfduister.

‘Je bedoelt dat er volgens jou iemand met opzet bezig is de indruk te wekken dat er profetieën uitkomen?’

‘Eerlijk gezegd ben ik bang dat er meer aan de hand is dan wij nu zien en dat dat is wat de profetie eigenlijk voorspelt. Volgens mij voorspelde de profetie in feite dat een vrouw die door jou zou worden neergeslagen door anderen werd gebruikt. Ik denk dat de profetie ons daarvoor wil waarschuwen.’

Kahlan wreef over haar armen om de kou te verdrijven. ‘Je denkt dus niet dat het echt een profetie is over wat ik doe – koningin slaat pion – maar eerder een waarschuwing dat iets onzichtbaars bezig is gebeurtenissen te manipuleren? En haar daarbij als pion gebruikte?’

Richard knikte. ‘Exact. Volgens mij is iemand iets van plan. Ik denk dat de profetie daarvoor waarschuwt. Lauretta had nog een andere voorspelling opgeschreven. “Er zullen mensen sterven.”’

Kahlan keek hem peinzend aan. ‘Er sterven aan de lopende band mensen.’

‘Ja, maar de afgelopen paar dagen zijn er nogal wat mensen onder bijzonder mysterieuze omstandigheden gestorven. De twee soldaten op de markt die op zoek waren naar die zieke jongen zijn dood aangetroffen, er zijn zes kinderen vermoord, allebei de moeders zijn dood, een gezant is om het leven gekomen door naar beneden te springen en dan was er nog die jongen in de storm die door dieren is aangevallen en verslonden.’

‘Wanneer je het allemaal zo achter elkaar hoort, lijkt de voorspelling inderdaad een schaduw te werpen over een groot aantal geheimzinnige sterfgevallen.’ Kahlan legde een geruststellende hand op zijn arm. ‘Maar dat met die jongen was iets anders. Hij is waarschijnlijk verdwaald en aangevallen door wolven. Dat is verschrikkelijk, maar niet mysterieus, zoals al die andere gevallen.’

Richard trok een wenkbrauw op. ‘Ik houd niet van toeval.’

Kahlan zuchtte. ‘We moeten ons vooral niet gek laten maken door dat sterfgeval en het erger maken dan het is, alleen maar omdat we ons zorgen maken over wat er achter die andere gevallen zit.’

Richard was het niet met haar eens, maar knikte toch instemmend. Hij kreeg hoofdpijn van al dat gepieker. ‘We moesten maar eens wat gaan slapen.’

Ze keek de kamer rond. ‘Ik voel me nog steeds niet bespied en ik ben hier toch al even. Zullen we ons dan maar gewoon uitkleden en naar bed gaan?’

Richard zag aan haar dat ze moe was. Dat was hij trouwens zelf ook. De vorige nacht hadden ze weinig geslapen.

‘Ik vind het prima.’

Kahlan ging met haar rug naar hem toe staan en tilde haar haar op, zodat hij haar jurk kon losmaken. Richard haakte de sluiting los en liet de jurk net ver genoeg van haar schouders glijden om ze een voor een te kussen. Hij was blij even wat afleiding te vinden van alle akelige gedachten die door zijn hoofd spookten.

Kahlan glipte uit haar jurk en legde hem over een bankje dat tegen de muur stond. Richard keek naar de uitnodigende rondingen van haar naakte lichaam toen ze snel de kamer door liep, op het bed klom en onder de dekens gleed. Hij dacht niet dat er iets sierlijkers in de wereld bestond dan de manier waarop Kahlan zich bewoog.

Ze trok haar knieën op onder de dekens en sloeg haar armen eromheen. ‘Richard, nu even niet meer aan een profetie denken die al duizenden jaren in het een of andere boek staat. Je moet nu slapen.’

Hij glimlachte naar haar. ‘Je hebt gelijk.’

‘Waarom sta je daar dan nog steeds?’ Kahlan wenkte hem met haar vinger. ‘Heer Rahl, schiet eens op en kom bij me in bed. Ik lig hier te vernikkelen.’

Dat liet Richard zich geen twee keer zeggen.