29

Kahlan keek van Richards bezorgde gezicht naar het uit lijnen van amberkleurig licht bestaande symbool dat langzaam ronddraaide tegen het plafond.

‘Jij herkent het, hè?’

Richard knikte en keek hoe het complexe, oplichtende symbool ronddraaide op het plafond boven de kist.

‘Regula.’

De klank van het woord beviel Kahlan helemaal niet. Het kwam haar wel bekend voor. Ze kneep peinzend haar ogen half dicht terwijl ze zich trachtte te herinneren waar ze het woord eerder had gehoord. Opeens schoot het haar te binnen.

‘Je bedoelt Regula zoals het boek in de bibliotheek dat we laatst hebben bekeken?’

‘Precies,’ zei Richard. ‘Dat symbool stond op de rug van het boek.’

‘Nu je het zegt,’ zei Kahlan verbaasd. ‘Ik herinner het me nu ook.’

Terwijl Richard het lichtsymbool boven hen bestudeerde, hield Kahlan haar kloppende hand tegen haar lichaam. Sinds het begin van de avond, toen ze dat ding in hun kamer hadden gezien, was de pijn erger geworden. Het stak nu zo erg dat de tranen haar in de ogen sprongen. Ten slotte nam de pijn weer wat af. Ze merkte dat ze haar adem had ingehouden en zuchtte.

Ze had in het verleden wel ernstiger verwondingen opgelopen en veel meer pijn geleden, dus maakte ze zich niet al te druk. Het was gewoon irritant. Ze wist echter dat zelfs zulke kleine verwondingen tot ernstige infecties konden leiden, dus besloot ze om Zedd ernaar te laten kijken voordat het nog erger zou worden. Hij zou haar er wel van afhelpen.

Richard had in het verleden zijn gave ook wel eens gebruikt om te genezen, maar het was niet iets wat hij naar believen kon doen, zoals andere tovenaars. Niet voor kleine dingetjes althans. Zijn gave was niet alleen veel groter dan die van Zedd, Nathan of Nicci, maar hij was ook uniek in de manier waarop hij werkte. Mogelijk omdat hij een oorlogstovenaar was, moest er sprake zijn van ernstige nood, of woede, om zijn gave tot leven te kunnen laten komen. Het genezen van een schram, hoe pijnlijk ook, was niet genoeg. Ze kon er beter mee naar Zedd gaan.

Maar met de afgevaardigden die moeilijk deden over die vreemde profetieën, het ding dat hen in hun kamer had bespied en hen plotseling had aangevallen en nu weer het instorten van de vloer van de Tuin des Levens en de ontdekking van wat zich daaronder bevond, hadden ze wel belangrijker zorgen aan hun hoofd. Ze zou Zedd naar haar hand laten kijken zodra ze er even tijd voor had.

‘Weet jij wat Regula betekent?’ vroeg Kahlan.

Nog steeds omhoogkijkend naar het symbool op het plafond, knikte Richard. ‘Ja, maar het is vrij lastig te vertalen. In het Hoog-D’Haraans betekent regula zoveel als “reguleren”.’

‘Dat klinkt vrij simpel.’

Hij sloeg zijn grijze ogen neer om haar aan te kijken. ‘Zo lijkt het misschien, maar dat is het niet. De volledige betekenis is heel wat veelomvattender dan die simpele vertaling klinkt.’

Kahlan bleef hem even aankijken. ‘Kun je me dan misschien een idee geven van wat het inhoudt?’

Richard streek met zijn hand door zijn haar en dacht na hoe hij het moest uitleggen. ‘Je zou waarschijnlijk het beste kunnen zeggen dat Regula een, nou ja, een soort autonome controle vertegenwoordigt, maar dan zoals in...’ Zijn gezicht vertrok toen hij naar het juiste woord zocht. Eindelijk had hij het. ‘Zoals in reguleren met een soevereine autoriteit.’

‘Soevereine autoriteit?’

‘Ja. Zoiets als de manier waarop de natuurwetten de wereld van het leven reguleren.’

Dit beviel Kahlan helemaal niet. ‘Als dat symbool daarboven ook op dat boek staat, dan kan het boek ons misschien helpen erachter te komen wat dit ding is. Misschien zelfs wat het hier beneden doet.’

‘Zou kunnen,’ zei Richard, terwijl hij opnieuw omhoogkeek naar de lijnen van licht. ‘Maar er is een probleem.’

‘En dat is?’

‘Dit symbool is wel hetzelfde als dat op het boek, alleen staat het andersom.’

Kahlan schudde haar hoofd. Voor haar was het vrijwel onontcijferbaar. In haar ogen zag het eruit als een verzameling kleine cirkels en hanenpoten in grotere cirkels, die hier en daar met elkaar werden verbonden door een driehoek en een verzameling andere vreemde patronen die ze nooit eerder had gezien.

‘Het ziet er heel ingewikkeld uit. Hoe kun je in vredesnaam met zekerheid zeggen dat dit hetzelfde symbool is, laat staan dat het achterstevoren staat?’

Hij keek haar weer aan. ‘Omdat ik iets weet van de taal der symbolen. Veel bezweringsvormen zijn in feite ideeën die worden uitgedrukt door middel van symbolen of tekens, in plaats van woorden. Symbolen, zelfs wanneer ik ze nooit eerder heb gezien, blijven me altijd bij. Zo heb ik in het verleden een aantal dingen kunnen oplossen. Deze is voor mij ook grotendeels nieuw. Maar elementen ervan komen me eigenaardig bekend voor.’

Met een diepe zucht plukte Kahlan weer een van de metalen stripjes uit de opening bij het glazen venster. Opeens viel haar iets op. Tot haar verbazing zag ze dat er iets op stond. Ze hield het wat dichterbij.

Ze wist niet wat ze zag.

‘Richard, kijk nou.’ Ze hield het in het licht om het aan hem te laten zien. ‘Hier staat iets.’

Richard pakte het stripje van haar aan en bekeek zorgvuldig het rijtje symbolen dat zo te zien in het metaal was gebrand.

‘Ze zijn allemaal anders,’ zei hij, half bij zichzelf.

Kahlan keek in de gleuf waar ze het uit had gehaald. ‘Hier liggen er nog twee.’ Ze haalde ze eruit, wierp er een snelle blik op en gaf ze aan hem.

Hij bekeek ze allebei nauwkeurig. ‘Nog meer symbolen. Maar deze zijn weer anders. Elk stripje heeft zijn eigen tekens. Kijk, op deze staat een hele serie afgebeeld, maar het stripje dat onderop lag heeft er maar een paar.’

Toen de machine nog meer lawaai begon te maken, alsof er een hele batterij extra tandwielen in werking was gezet, bukte Richard zich om door het smalle venster te kijken. Kahlan zag het licht dat van binnenuit kwam, reflecteren in lijnen die delen van symbolische elementen over de contouren van zijn gezicht bewoog.

‘Ik zie nu hoe bij de stapel die aan de andere kant ligt het onderste stripje wordt weggehaald. Het wordt in de machine getrokken en gaat helemaal naar binnen.’

Kahlan bracht haar gezicht vlak naast het zijne om te zien waar hij het over had. Toen zag ze hoe het, tussen alle tandwielen, drijfassen en hefbomen, werd voortgetrokken door een klein grijpmechanisme dat zat vastgeklemd aan de voorkant van het metalen stripje. Het grijpertje zat aan een groot rad dat het stripje meevoerde en het op een band zette waar een serie hefbomen het via verschillende verbindingen voortbewogen tot een andere grijper het uiteindelijk weer oppakte.

Kahlan en Richard wendden allebei hun gezicht af toen diep in de machine een felle oranjeachtig witte lichtflits ontbrandde. Vanuit haar ooghoek zag ze een heldere stip van licht over het metalen stripje dansen. De geconcentreerde lichtstraal vanuit de diepte bewoog bliksemsnel maar op een heel gecontroleerde manier. Het licht was zo intens dat ze een bewegend, gloeiend witheet lichtpuntje door de bovenkant van het metaal heen zag schijnen op de plek waar de straal de onderkant raakte.

Toen het stripje weer werd teruggevoerd door het rad, nam een ander mechanisme het over en draaide het om, zodat het symbool dat in de onderzijde van het metaal was gebrand nu omhoogwees. Op exact het juiste punt in de boog van het tandwiel ging de grijper open en kwam er vanaf de zijkant een hefboom aan een tandwielmechanisme om het metalen stripje door een gleuf in de zijkant van de machine te duwen.

Ze hoorde het in de bak vallen.

Richard en Kahlan richtten zich op en keken elkaar aan.

‘Zag je dat?’ vroeg hij.

Kahlan knikte. ‘Alsof ik het had kunnen missen.’

Richard pakte het stripje uit de bak. Hij gooide het onmiddellijk boven op de machine, wapperde met zijn hand en blies op zijn vingers. Hij schoof het gloeiend hete metalen stripje even heen en weer totdat het was afgekoeld, pakte het toen voorzichtig op en bestudeerde het symbool dat erin was gebrand.

‘En? Herken je het?’ vroeg Kahlan.

Richard stond er met een verbaasde uitdrukking naar te staren. ‘Ik ben er niet helemaal zeker van. Het is niet helemaal hetzelfde, maar het komt er dicht bij in de buurt.’

‘Waar bij in de buurt? Wat is het?’

Richard keek haar weer aan.

‘Het is het symbool voor vuur.’