90 Lyon

Terwijl hij onder schot werd gehouden door één van de agenten hield de anesthesist twee gekleurde handvaten op het tengere bleke ribbenkastje van Genia.

‘Allemaal achteruit!’ riep hij.

‘Nu!’

Een zuster drukte op een knop. Het tere lijfje van Genia leek wel in elkaar te krimpen en schoot toen omhoog door de kracht van de elektrische schok. Het was een afschuwelijk gezicht. Maar na drie keer was er op de monitor weer een hartritme te zien.

Ondertussen ging Luiz Perignon onverstoorbaar verder. Met grote precisie hechtte hij de diepe wond, laag na laag, met een speciale techniek, die nauwelijks littekens overlaat.

Toen de rug van Bernadette keurig gesloten was liep hij op één van de agenten af. Hij stak zijn handen naar voren en liet zich boeien.

Hierna kwam de anesthesist weer in actie. Hij maakte de verdoving ongedaan met enkele injecties in de infuuslijnen die naar de hand van Bernadette liepen. Die kwam binnen enkele minuten bij. Ze keek verdwaasd om zich heen en barstte in huilen uit toen ze Lucia, Roos, Ismael en Emma om haar heen zag staan.

‘Hebben jullie mij gered?’ stamelde ze.

Op dat moment duwde de agent die Luiz Perignon had geboeid de dokter met stevige hand naar de deur. Bernadette zag hem nog net toen hij een laatste blik op haar en Genia wierp. Even kruisten hun ogen elkaar. Het leek of hij iets wilde gaan zeggen, maar hij boog zijn hoofd en schuifelde als een gebroken man de deur uit.