21 Utrecht

Lucia en Nikkie gingen nog diezelfde ochtend naar het zwembad. Giechelend fietsten ze door de stad. Want ze gingen naar een zwembad dat een paar wijken verderop lag. Nikkie had een oogje op de badmeester en Lucia wilde wel eens zien waarom ze alsmaar over hem bleef praten. Ze gingen op hun handdoeken op het grasveld liggen, en dommelden eerst een tijdje in de warme zon. Lucia werd het eerst wakker. Ze keek naar Nikkie die op haar zij lag te slapen.

‘Nèt iets te dik,’ dacht Lucia, ‘maar ze heeft een mooi figuur.’

Ze verwachtte wel dat de badmeester interesse zou hebben. Nikkies grote witte zonnebril stond goed bij haar kastanjebruine haar en zoals gewoonlijk had Nikkie weer een prachtige bikini aan. Sommige vrouwen droegen van die dingen waar ze er vreselijk in uitzagen, met verkeerde kleuren en het ergste was het nog als het broekje een beetje uitgelebberd was. Dan kwamen er kreukels over je billen en dat zag er echt helemaal niet uit. Maar Nikkie had een strakke bikini, oranje gevlamd, en daarbij badslippers in dezelfde kleur. Ze leek wel zo uit een mode folder te komen.

Toen Nikkie wakker werd en zag dat Lucia naar haar lag te kijken gilde ze even en sloeg haar handen voor haar borsten.

‘Lig je naar me te staren?’

Lucia grinnikte en knikte.

‘Eens kijken wat die badmeester straks te zien krijgt.’

Ze barstten allebei in lachen uit en kwamen overeind.

‘Nou, wat denk je?’ vroeg Nikkie.

Lucia knikte goedkeurend.

‘Ik denk wel dat hij interesse zal hebben.’

‘Laten we maar eens gaan kijken dan,’ zei Nikkie. ‘Zijn dienst begint om half twee, en dat is het bijna.’

Grijnzend stonden ze op en liepen naar het diepe bad. Het was redelijk druk, en er stond een rij mensen te wachten bij de hoge duikplank. Vlakbij liep een jonge man in een wit T-shirt en een witte sportbroek. Hij zag er een beetje slungelig uit, met dunne benen en iele schouders. Zo'n man waar alle kleren te groot op lijken. Tot overmaat van ramp droeg hij een raar studentenbrilletje. Lucia sloeg haar hand voor haar mond.

‘Nikkie, is dat hem?’

‘Ja,’ zei Nikkie smachtend, alsof ze vreselijk verliefd was. ‘Het is zo'n lieverd. En hij heeft zo'n lekker lijf. Maar hij is van mij hoor! Denk erom.’

Lucia wist even niet waar ze kijken moest. Ze wilde Nikkie natuurlijk niet teleurstellen, maar dit was bepaald niet wat ze verwacht had.

‘Vind je het geen lekkere vent?’ vroeg Nikkie en keek Lucia aan.

‘Eh, nou misschien moet ik nog een keer goed kijken,’ zei Lucia.

Nikkie werd verdrietig en haar hele gezicht pruilde.

‘Je vind hem helemaal niet leuk, hè?’ Zei ze zachtjes.

‘Je vind hem helemaal niet knap en dat is het enige waar je naar kijkt. En je ziet niet dat hij een schat is.’

Nikkie begon zachtjes te snikken.

Lucia legde haar arm om Nikkies schouders en probeerde haar te troosten.

‘Ik heb nog maar heel even gekeken. Ik kan er echt nog niets over zeggen. Kom op, laten we gewoon naar hem toe lopen.’

Nikkie knikte, maar keek nog steeds naar de grond terwijl ze snikte en Lucia's arm wegsloeg.

‘Jij vindt hem een engerd,’ zei Nikkie door haar snikken heen, ‘geef het maar toe.’

Lucia stond er hulpeloos bij. Ze wist niet wat ze zeggen moest.

Maar het snikken begon iets anders te klinken.

‘Ik ook!’ riep Nikkie en barstte in lachen uit toen ze het verbijsterde gezicht van Lucia zag.

‘Het is ook een engerd!’

Lucia stond met open mond te kijken.

‘Wat ben jij toch makkelijk te foppen!’ riep Nikkie schaterend. ‘Je weet toch dat ik naar de toneelschool wil!’

‘Dus dit is hem helemaal niet?’

‘Nee, natuurlijk niet. Kijk dan naar die spillebeentjes en die gekke dunne nek. Hoe zou dat er uit zien naast mij?’

Nu moest Lucia ook wel lachen. Nikkie had haar wel eens vaker voor de gek gehouden, maar dit optreden sloeg alles.

‘Jij hoort inderdaad op de toneelschool!’

‘Dank je,’ antwoordde Nikkie. ‘Zeg dat maar tegen de toelatingscommissie in september.’

‘Maar wie is het dan wel?’ vroeg Lucia.

‘Hij komt pas om twee uur,’ zei Nikkie. ‘Laten we maar even een ijsje gaan pakken.’

Terwijl ze allebei in de zon aan een soft-ice zaten te likken kwam de magere badmeester langs. Ze probeerden zich goed te houden, maar hij was nog maar net voorbij toen hij geproest hoorde achter zich. Hij draaide zich om en zag een slanke blonde jonge meid en een aantrekkelijke jonge vrouw met kastanjebruin haar die vriendelijk naar hem zwaaiden. Hij zette even zijn bril recht, draaide zich snel om en liep weg.

Lucia en Nikkie giebelden nog wat na en praatten over het toneeltalent van Nikkie. Normaal gesproken kon je Lucia niet zo makkelijk foppen. Volledig onbezorgd zaten ze op het terras. Lucia vroeg zich geen moment af waar Nikkie aan dacht. Maar waarom zou ze ook? Als je iemand helemaal vertrouwt kan het lang duren voor je kleine veranderingen opmerkt.