29 Utrecht

‘Lucia!’

Nikkie riep twee keer voor Lucia antwoordde.

‘Lucia, ik wil dat je naar beneden komt.’

‘Ja, ik kom zo. Ik wil even mijn e-mail lezen!’

‘En ik wil dat je gelijk naar beneden komt!’

Lucia kwam verschrikt de trap af rennen.

‘Wat is er dan? Is er iets ergs gebeurd?’

‘Nou, dat hangt er vanaf hoe je het bekijkt. Ik geloof dat ik maar eens wat strenger moet gaan worden.’

‘Hè? Hoe bedoel je?’

‘Nou, ik heb je gevraagd om een tekening te maken voor Bernadette. Maar hij is nog steeds niet af. Je bent nog niet eens begonnen.’

‘Ik zal het heus wel doen hoor. Maar ik vind het vreselijk kinderachtig. En die nieuwe verf stinkt zo. Als het dan toch moet wil ik liever viltstiften gebruiken.’

‘Je hebt niet zo veel te willen. Het moet met die verf en ik wil dat je nu gelijk begint.’

‘Nou zeg, doe effe gewoon.’

‘Je zult er misschien aan moeten wennen dat ik hier de baas ben.’

Lucia keek haar verbaasd aan.

‘Jij hier de baas? Toevallig is het mijn huis!’

‘Toch zul je naar me moeten luisteren.’

‘En als ik daar geen zin in heb?’

‘Dan zullen je ouders het je wel uitleggen.’

‘Als die horen dat jij ineens zo stom doet geven ze mij gelijk.’

‘Ik kan ze natuurlijk ook een paar dingen vertellen, als het moet.’

‘Hoezo, vertellen?’

‘Nou heel makkelijk. Ze zullen best wel willen weten dat jij op hockey weer met die Tom omgaat.’

‘Wat? Nou, als je ze dat vertelt, zeg ik toch dat het niet waar is.’

‘Dan laat ik ze de foto zien.’

‘Heb jij een foto?’ Lucia keek haar woedend aan. Maar dat maakte weinig indruk op Nikkie.

‘Wil je hem zien? Hij zit in mijn computer.’

Lucia dacht hard na. Ze vond het vreselijk oneerlijk. Maar als haar ouders hoorden over haar en Tom had ze een groot probleem. Ze was een beetje verliefd op Tom, maar eigenlijk voelde ze zich vooral tot hem aangetrokken omdat hij stoer en onafhankelijk was. De jongens in haar klas en op de hockeyclub waren allemaal een beetje suffig, vond ze. Te weinig gevoel voor avontuur, te weinig spannend. Meer computerspelletjes-op-de-bank-thuis types dan bier-en-sigaretten-in-het-park. Ze was één keer betrapt met Tom, doordat een meisje van de hockey over haar geklikt had. Ze wilde dat niet nog een keer meemaken. En het grootste probleem was dat Tom wel eens iets met de politie had gehad, over iets met hash. Lucia wist er niet het fijne van. Maar het was wel iets dat haar ouders beter niet konden weten.

Zonder iets te zeggen liep ze langs Nikkie naar de tafel en pakte het papier en de stinkende vingerverf.

Nikkie ging naar boven. Lucia kon haar horen praten. Ze was blijkbaar iemand aan het opbellen. Lucia probeerde mee te luisteren, maar het was te zachtjes om te begrijpen waar het over ging.