24 Elba

De rockers uit Moermansk zaten weer met bier bij het stralend blauwe zwembad, onder een grote rode parasol. Het was een bloedhete dag op Elba. Ze zwaaiden toen ze Ismael aan zagen komen met zijn karakteristieke brede stappen. Youri, de drummer grijnsde naar hem. Ismael had zich wel afgevraagd wat Youri ervan zou vinden dat hij het breken van de drumstokken ook had gebruikt. Maar de jongens van Cold Feet vonden het allemaal een grote grap en hadden geweldig genoten van het optreden van True Face en vooral het drumwerk van Ismael.

‘Collega!’ riep de grote zanger met een vette grijns. ‘Heb je je losgerukt van die bloedmooie blonde zangeres van jullie?’

‘Losgerukt?’ vroeg Ismael. ‘Hoezo?’

Alle vier de rockers lachten.

‘Kom op jongen. Wij hebben het echt wel in de gaten. Jij bent hartstikke verliefd aan het worden. De manier waarop je naar haar kijkt, da's duidelijke taal.’

‘Niks aan de hand, man,’ kwam Youri ertussen. ‘Goede keus. Knappe meid, fantastische zangeres. Wordt een superster.’

‘Hier,’ zei de zanger, nadat hij keihard had geboerd. ‘Hier heb je bier. Ik ben het helemaal met Youri eens.’

Ismael grijnsde breed, pakte het bier aan en ging zitten op de laatste vrije stoel onder de parasol.

‘Ik kwam afscheid nemen,’ zei hij.

‘Weten we,’ zei Youri. ‘We hebben het gehoord. Gefeliciteerd. Maar je weet het, laat je niet gek maken in de muziek business.’

‘Nee,’ zei Ismael. ‘Bedankt voor jullie goede raad. Wij waren denk ik wel een beetje naïef.’

‘Dat zijn de meesten,’ zei Youri. ‘En het is gevaarlijk. Maar als je een beetje oplet is het dikke fun. Heel wat beter dan werken op een scheepswerf of in een kolenmijn.’

Ismael lachte. De rockers keken allemaal langs hem heen, en hij draaide zich om. Zijn hart sprong op toen hij zag dat Bernadette eraan kwam.

Door alle aandacht was ze veel zelfverzekerder geworden. Terwijl de vijf muzikanten haar bekeken, kwam ze trots aanlopen, haar lange blonde haren golvend over haar schouders, gekleed in een blauwgroene combinatie van een zijden shirt en katoenen korte rok op Romeinse sandalen die met riempjes tot boven haar kuit waren aangebonden.

‘Jullie hebben het zeker al gehoord?’ Riep ze van een paar meter afstand.

‘Ja,’ zei de zanger. ‘Jullie gaan ergens anders heen om te repeteren. Helemaal verdiend. Maar jullie zijn nog niet van ons af. Volgende week is de echte finale!’

Bernadette lachte haar klaterende lach en ging op de leuning van Ismaels stoel zitten. Ismael schoof verlegen zijn elleboog tegen haar knie, waarop Bernadette nog wat dichter bij hem kwam zitten.

‘Ik vind het fantastisch dat jullie het ons zo gunnen,’ zei ze.

‘Het is net als overal,’ zei Youri. ‘Als je elkaar helpt en wat gunt kom je altijd het verste.’

‘Ik kwam je ophalen, Ismael,’ zei Bernadette. ‘Het busje is er al. We vertrekken zo, naar een of andere kampeerboerderij in de bergen.’

Bernadette en Ismael namen afscheid van de rockers. Er was geen spoor van competitie: dit waren muzikanten die elkaar respecteerden en bewonderden. In de verschillende optredens hadden ze veel van elkaar geleerd.

Ismael haalde een lang en dun pakje te voorschijn uit een boodschappentas die hij over zijn schouder had hangen. Het leek wel een verjaardagscadeau, ingepakt in papier met de Russische vlag. Hij gaf het aan Youri, die het voorzichtig openmaakte. Er kwamen vier drumstokken te voorschijn van het merk en de dikte die Youri altijd gebruikte. Alle vier de stokken waren voorzien van twee zorgvuldig gekerfde groeven. Hij keek Ismael vragend aan.

‘Ik heb het uitgeprobeerd. Als je ze goed hard op de rand van je tom-tom slaat, breken ze niet in twee maar in drie stukken. Veel succes!’

De drummers omhelsden elkaar, daarna namen alle muzikanten afscheid. De rockers uit Moermansk zagen Bernadette en Ismael naast elkaar naar het hotel lopen. Even streken hun handen tegen elkaar. Je zag ze weifelen, maar een hand vasthouden in het zicht van anderen, dat voelde voor allebei toch nog als een stap te ver. Er kunnen dingen gebeuren in het leven waardoor je van dat soort kleine beslissingen erge spijt krijgt. Maar daar dachten Ismael en Bernadette niet aan. En al helemaal niet op dat moment. In de kampeerboerderij wachtte een beroemde franse producer op ze. Er was geen enkele reden om aan problemen te denken. De toekomst zag er immers zonnig uit?