35 Utrecht
‘Fijn dat je tekening nou af is, Lucia. Dan gaan we hem nu naar Bernadette sturen in Italië.’
Nikkie pakte een vel vetvrij papier en legde het zorgvuldig over de tekening heen. Toen rolde ze de tekening op en stopte hem in een kartonnen koker. Het adres van Bernadette op Elba kwam erop en Nikkie stopte alles zorgvuldig in een tas. Alsof het een duur schilderij was.
‘Morgen brengen we het naar de post.’
Lucia vroeg zich veel dingen af. Waarom moest die tekening opgestuurd worden als Bernadette over minder dan een week thuis kwam? Waarom moest er van dat speciale papier overheen? Het was toch gewoon maar een tekening over haar laatste hockeydoelpunt? Maar ze zei niets en vroeg niets. Ze deed de tv aan en ging alvast zitten. Het viel haar deze avond moeilijk te lachen om de flauwe grappen en roddels van Nikkie. Maar ze probeerde het toch, ze wilde dat Nikkie niets aan haar zou merken. En dat leek aardig te lukken. Keurig op tijd ging Lucia naar bed, vastbesloten om wakker te blijven tot Nikkie zou gaan slapen. Na een tijdje hoorde ze hoe de glazen kamerdeur dicht werd gedaan en ze sloop naar beneden. Ze zag Nikkie aan tafel zitten met de koker waar de tekening in zat. Nikkie peuterde het etiket van de koker af en schreef een nieuwe. Lucia kon bijna niets zien van wat ze opschreef. Toen plakte Nikkie het nieuwe etiket op de koker en stopte die weer in haar tas. Lucia wachtte niet langer af en sloop weer naar boven, terug in bed waar ze twee keer tot duizend telde om niet in slaap te vallen.
Toen hoorde ze hoe Nikkie de trap opkwam en na korte tijd ging het licht uit. Lucia stond op. Eerst trok ze voorzichtig en heel zachtjes de stekker van de luidsprekers uit het stopcontact, toen schakelde ze haar computer in. Snel en stil typte ze de e-mail:
---
‘Hoi Roos. Ik ben bang. Nikkie doet heel raar. Ik moest een tekening maken met stinkende vingerverf en die zou ze naar Elba sturen. Maar ze heeft stiekem het etiket veranderd en ik kon bijna niets lezen. Maar één ding weet ik zeker. Ze stuurt mijn tekening naar Frankrijk. Heb jij nog iets van Bernadette gehoord?’
---
Lucia hoorde hoe Nikkie kuchte en zich omdraaide in bed. Ze gooide vliegensvlug een T shirt over het beeldscherm en wachtte tot Nikkie weer stil was. Toen deed ze de computer uit en kroop in bed. Ze sliep wel die nacht, maar had akelige dromen. De volgende ochtend herinnerde ze zich alleen maar dat ze hard wegrende, achtervolgd door een krokodil die happen uit haar billen probeerde te nemen.