90

Ze waren nu al de tweede dag van hun nadering van Aarde ingegaan. Blits geeuwde tijdens het avondmaal en zei: 'Zo te zien hebben we meer tijd doorgebracht met landen en opstijgen van planeten dan met wat dan ook. Daar zijn we letterlijk al weken mee bezig.'

'Dat komt voor een deel,' legde Trevize uit, 'omdat een Sprong vlak bij een ster gevaarlijk kan zijn. En in dit geval gaan we maar heel langzaam vooruit omdat ik geen zin heb om onverwacht in een gevaarlijke situatie te belanden.'

'Ik herinner me nog dat jij het gevoel had dat we niet tegengehouden zouden worden.'

'Dat heb ik ook, maar ik ben niet van plan alles op een gevoel te baseren.' Trevize keek naar de inhoud van zijn lepel en zei toen: 'Weet je, ik mis die vis op Alpha. Daar hebben we maar drie keer gegeten.'

'Doodjammer,' beaamde Pelorat.

'Goed dan,' zei Blits. 'We hebben vijf planeten bezocht en in elk geval moesten we er zo snel vandoor gaan dat we geen tijd hadden om onze voedselvoorraden aan te vullen en eens wat anders op tafel te zetten. Zelfs als die wereld eten te bieden had, zoals Comporellen en Alpha, en naar alle waarschijnlijkheid ...'

Ze maakte haar zin niet af, want Fallom keek op en maakte de zin voor Blits af. 'Ook op Solaria? Hebben jullie daar geen eten kunnen krijgen? Daar is meer dan voldoende voedsel. Net zoveel als op Alpha en nog beter, mag ik wel zeggen.'

'Dat weet ik, Fallom,' zei Blits, 'maar we hadden gewoon geen tijd.'

Fallom keek haar strak aan. 'Zal ik ooit Jemby weerzien, Blits? Vertel me de waarheid.'

Blits zei: 'Misschien, als we naar Solaria teruggaan.'

'Gaan we ooit naar Solaria terug?'

Blits aarzelde: 'Dat kan ik niet zeggen.'

'En nu gaan we naar Aarde, hè? Is dat de planeet waar we allemaal van afstammen?'

'Waar onze voorvaderen van afstamden,' zei Blits.

'Het woord voorouders ken ik nu,' zei Fallom.

'Ja, we gaan naar Aarde.'

'Waarom?'

Blits zei op luchtige toon: iedereen wil toch de wereld zien waar de voorouders vandaan komen?'

'Ik geloof niet dat dat alles is. Jullie kijken allemaal zo bezorgd.'

'Maar we zijn daar ook nooit eerder geweest. We weten niet wat ons daar boven het hoofd hangt.'

'Er zit nog meer achter.'

Blits glimlachte. 'Eet nu maar je bordje leeg, lieve Fallom. Weet je wat, ga naar je hut en speel een serenade voor ons op je fluit. Je gaat steeds mooier spelen. Kom mee,' en ze gaf Fallom een bemoedigend tikje op haar billen. Fallom ging weg, maar wierp eerst een peinzende blik op Trevize.

Trevize keek haar vol walging aan. 'Kan dat ding gedachten lezen?'

'Noem haar geen ding, Trevize,' zei Blits scherp.

'Leest ze dan geen gedachten? Jij kunt het weten.'

'Nee, dat doet ze niet. En Gaia kan dat ook niet. En ook niet de Tweede Foundation. Die kan ook geen gedachten lezen in de zin van een gesprek afluisteren, precieze gedachten opvangen, dat kan nu niet en ook niet binnen de afzienbare toekomst. We kunnen detecteren, interpreteren en tot op zekere hoogte emoties manipuleren, maar dat is niet hetzelfde.'

'Hoe weet je zo zeker dat ze niet kan doen wat volgens jou nog niet kan?'

'Omdat ik dat gemerkt zou hebben, zoals je zelf daarnet zei.'

'Misschien manipuleert ze jou zo dat je niet eens in de gaten hebt dat ze het wel kan.'

Blits rolde met haar ogen. 'Wees redelijk, Trevize. Zelfs al heeft ze ongewone eigenschappen, ze kan niets met mij doen. Want ik ben niet Blits, maar Gaia. En dat vergeet jij steeds. Weet jij de mentale inertie die een ganse planeet kan opwekken? En denk jij dat een enkele Geïsoleerde, hoe getalenteerd ook, daar tegenop kan?'

'Jij weet ook niet alles, Blits, dus doe nou maar niet zo zelfverzekerd,' zei Trevize gemelijk. 'Dat d ... Zij is nog niet eens zo lang bij ons. Ik had in die tijd slechts een fractie van een taal kunnen leren, maar zij spreekt nu al volmaakt Galactisch en haar vocabulaire is bijna compleet. Ja, ik weet best dat je haar helpt, maar ik had liever dat je daarmee ophield.'

'Ik heb je verteld dat ik haar hielp, maar ook dat ze verschrikkelijk intelligent is. En wel zo intelligent dat ik haar graag in Galaxia zag opgenomen. Als we haar erbij kunnen halen, als ze dan nog jong genoeg is, dan kunnen we misschien genoeg van de Solarianen te weten komen om ook op den duur die wereld op te nemen. En daar zouden we best profijt van kunnen hebben.'

'Is het ooit bij je opgekomen dat de Solarianen zelfs naar mijn normen gemeten psychopaten zijn?'

'Dat verdwijnt wel als ze in Gaia zijn opgenomen.'

'Ik denk dat je je daarin vergist, Blits. Ik denk dat dat Solariaanse kind gevaarlijk is en dat we van haar af moeten.'

'Hoe? Moeten we haar soms door de luchtsluis dumpen? Of haar doodmaken, aan mootjes hakken, zodat ze deel van ons voedselbestand wordt?'

Pelorat zei: 'O Blits!'

En Trevize zei: 'Dat is een walgelijke en unfaire opmerking.' Hij luisterde even. De fluit klonk nu zonder enige hapering en ze hadden min of meer gefluisterd. 'Als dit voorbij is, brengen we haar naar Solaria terug en zorgen we ervoor dat Solaria voorgoed van de rest van de Galaxis wordt afgesneden. Mijn persoonlijke gevoel is dat die planeet vernietigd dient te worden. Ik ben er bang voor, ik heb het er absoluut niet op.'

Blits dacht even na en zei: 'Ik weet Trevize, dat jij het talent hebt om de juiste beslissing te nemen, maar ik weet ook dat je van meet af aan een hekel aan Fallom hebt gehad. Dat zal wel zijn omdat je op Solaria vernederd bent en je de planeet en de mensen daarop bent gaan haten. Aangezien ik niet aan je geest mag zitten, weet ik dat niet zeker. Maar vergeet niet dat we zonder Fallom nu nog op Alpha hadden gezeten, dood, en begraven.'

'Dat weet ik, Blits, maar zelfs dan ...'

'En die intelligentie van haar, die kun je alleen maar bewonderen, je zou willen dat jij zoiets had.'

'Ik zou zoiets niet willen hebben. Ik ben bang voor haar.'

'Voor haar intelligentie?'

Trevize likte peinzend aan zijn lippen. 'Nee, niet helemaal.'

'Wat dan wel?'

'Ik weet het niet, Blits, als ik wist waar ik bang voor was, zou ik het misschien niet meer vrezen. Het is iets wat ik niet helemaal begrijp.' Zijn stem werd zachter alsof hij het tegen zichzelf had. 'De Galaxis wemelt van dingen die ik niet begrijp. Waarom heb ik voor Gaia gekozen? Waarom moest ik per se Aarde vinden? Ontbreekt er een axioma aan de psychohistorie? En zo ja, wat? En het allerbelangrijkste, waarom word ik zo onrustig van Fallom?'

Blits zei: 'Jammer genoeg heb ik geen antwoord op die vragen.' Ze stond op en liep de hut uit.

Pelorat keek haar na en zei toen: 'Maar er zijn toch ook positieve dingen, Golan? We komen steeds dichter bij Aarde en als we daar arriveren, zijn misschien alle mysteries opgelost. Tot dusver lijkt niets of niemand ons te stoppen.'

Trevizes ogen flikkerden in de richting van Pelorat en hij zei zacht: ik wou eigenlijk dat iemand dat zou doen.'

Pelorat zei: 'Maar waarom zou je zoiets willen?'

'Eerlijk gezegd zou ik best een teken van leven willen zien.'

Pelorats ogen werden groot. 'Heb je dan ontdekt dat Aarde uiteindelijk toch radioactief is?'

'Niet helemaal. Maar het is er wel warm. Heel wat warmer dan ik vermoed had.'

'Zo erg?'

'Dat hoeft niet. Het kan er tamelijk warm zijn, maar dat wil nog niet zeggen dat het ook onbewoonbaar is. Het wolkendek is dik en er is duidelijk waterdamp. Die wolken plus een heel grote oceaan kunnen dingen in leven houden ondanks de temperatuur die we uit microgolven hebben geconcludeerd. Ik weet het niet zeker. Maar weet je ...'

'Ja Golan?'

'Nou, als Aarde radioactief was, dan is dat een verklaring voor het feit dat het daar zo warm is.'

'Maar dat wil nog niet zeggen dat het omgekeerde ook zo is. Als het daar warmer is dan jij gedacht had hoeft dat nog niet te betekenen dat het daar radioactief is.'

'Nee, nee, nee, dat hoeft ook niet.' Trevize dwong zich tot een glimlach. 'Het heeft geen zin om in een somber hoekje te kniezen, Janov. Over een dag of twee kan ik er meer over vertellen en dan weten we het zeker.'