32

Faciliteiten voor wassen en persoonlijke hygiëne waren aan boord van de Verre Ster zeer compact en het watergebruik moest altijd op het redelijke minimum worden gehouden om te voorkomen dat de recycling overladen werd. Trevize had hier Pelorat en Blits in strenge bewoordingen op gewezen.

Evenzogoed bleef Blits al die tijd frisheid uitstralen. Haar lange, zwarte haar was onveranderlijk glanzend en haar vingernagels fonkelden.

Ze liep de cockpit in en zei: 'Ha, daar zijn jullie.'

Trevize keek op en zei: 'Je hoeft niet zo verrast te doen. We kunnen moeilijk van het schip weg en als je dertig seconden zoekt kun je ons vinden, zelfs al zou je onze aanwezigheid niet mentaal kunnen vaststellen.'

Blits zei: 'Mijn uitroep was puur als groet bedoeld en moet daarom ook niet letterlijk genomen worden. Waar zijn we? En zeg niet: "In de cockpit."'

'Lieve Blits,' zei Pelorat en hij stak een hand uit. 'We bevinden ons bij de buitenste rand van het planetaire stelsel van de eerste van de drie Verboden Werelden.'

Ze liep op hem af, legde haar hand op zijn schouder en hij sloeg zijn arm rond haar middel. Ze zei: 'Erg Verboden kan hij niet zijn. Niets heeft ons tegengehouden.'

Trevize zei: 'Hij is alleen maar verboden omdat Comporellen en de andere werelden van de tweede kolonisatiegolf alle planeten van de eerste golf, de Ruimterswerelden, vrijwillig op de zwarte lijst hebben geplaatst. En als wij ons niet aan die afspraak gebonden achten, wat houdt ons dan tegen?'

'De Ruimters, zo die nog bestaan, kunnen ook vrijwillig de werelden van de tweede golf op de zwarte lijst geplaatst hebben. En al vinden wij het niet bezwaarlijk om ze lastig te vallen, daar denken zij misschien anders over.'

'Klopt,' zei Trevize. 'Als ze bestaan. Maar voorlopig weten we niet eens of er wel een planeet voor hen bestaat. Tot dusver hebben we alleen de gebruikelijke gas-reuzen gezien. Twee, om precies te zijn, en erg groot waren die niet.'

Pelorat zei haastig: 'Maar dat wil nog niet zeggen dat de Ruimters niet bestaan. Een bewoonbare wereld die veel dichter bij de zon staat en die veel kleiner is, kun je heel moeilijk zien tegen dat felle licht van de zon in. We zullen een micro-Sprong moeten doen om zo'n planeet te zien.' Hij leek erg trots op het feit dat hij al als een echte ruimtevaarder begon te praten.

'Als dat zo is, waarom gaan we dan niet naar binnen?' vroeg Blits.

'Nog niet,' zei Trevize. 'Ik laat op dit ogenblik de computer nagaan of er iets van een kunstmatige structuur te ontwaren is. We gaan in fasen naar binnen, desnoods in tien en bij elke fase kijken we hoe het ermee staat. Deze keer wil ik niet zo in de val gelokt worden als destijds op Gaia. Weet je nog, Janov.'

'Dat soort vallen kan ons overal overkomen. Die van Gaia heeft mij Blits gebracht.' En Pelorat wierp een tedere blik op haar.

Trevize grinnikte. 'En hoop je soms dat elke dag je een nieuwe Blits brengt?'

Pelorat keek gekwetst en Blits zei een tikkeltje scherp: 'Beste makker, of hoe Pel je ook mag noemen, je kunt rustig sneller naar binnen gaan. Met mij erbij zul je niet in de val gelokt worden.'

'De macht van Gaia?'

'Om de aanwezigheid van andere intelligenties te constateren? Inderdaad.'

'Weet je zeker, Blits, dat je sterk genoeg bent? Ik heb begrepen dat je nogal wat moet slapen om de energie te hebben waarmee je contact met Gaia kan onderhouden. Hoe zeer kan ik op je wellicht nu beperkte vaardigheden rekenen? Want je bent een heel eind van huis.'

Blits bloosde. 'De verbinding is meer dan voldoende.'

Trevize zei: 'Doe nou niet zo kwaad! Het was maar een vraag. Maar zie je dit niet als een nadeel van Gaia. Ik ben geen Gaia. Ik ben een volledig, onafhankelijk individu. Dat betekent dat ik zover als ik wil van mijn thuiswereld kan reizen en toch blijf ik Golan Trevize. Ik behoud mijn vermogens waar ik ook ga. Al zou ik alleen in de ruimte zijn, par-secs verwijderd van een ander menselijk wezen en niet in staat met hem te communiceren, ja, als ik zelfs geen enkele ster meer zou zien, dan nog zou ik Golan Trevize blijven. Ik overleefde het misschien niet, ik zou kunnen sterven, maar ik zou dan als Golan Trevize sterven.'

Blits zei: 'Alleen in de ruimte en ver van de anderen zou je nooit de hulp van je medemensen kunnen inroepen, zou je nooit een beroep op hun talent en kennis kunnen doen. Alleen, als geïsoleerd individu, zou je een heel trieste schim van jezelf zijn. Maar als deel van een geïntegreerde wereld niet en dat weet je.'

Trevize zei: 'Maar desalniettemin zou ik lang niet zo'n schim als jij worden. Tussen jou en Gaia bestaat een band die veel sterker is dan die tussen mij en mijn maatschappij, en die band strekt door tot in de hyper-ruimte en vereist energie, wil hij niet knappen. Jij moet mentaal alles van jezelf geven en daarom zul jij in zo'n situatie veel schimmiger zijn dan ik.'

Blits' gezicht werd hard en een ogenblik leek ze niet meer jong, liever gezegd: ze zag er leeftijdsloos uit. Ze was nu meer Gaia dan Blits alsof ze Trevize wilde weerleggen. Ze zei: 'Zelfs als alles wat je zegt waar is, Golan Trevize - verwacht je dan niet dat je geen prijs voor dit toegevoegde voordeel moet betalen? Je kunt toch beter een warmbloedig wezen zijn als jijzelf dan een koudbloedig als een vis of weet ik wat.'

Pelorat zei: 'Schildpadden zijn koudbloedig. Terminus heeft er geen, maar andere werelden wel. Het zijn beschermde wezens. Ze bewegen zich heel traag, maar leven heel lang.'

'Akkoord. Maar kun je niet beter een mens zijn dan een schildpad? Is het niet beter om activiteiten te hebben die veel energie kosten, die snelsamentrekkende spieren vergen en snelwerkende spierweefsels, intense en langdurig aangehouden gedachten, dan om langzaam te kruipen en heel beperkt waar te nemen en maar een vaag bewustzijn te hebben van de directe omgeving?'

'Oké,' zei Trevize. 'Maar wat wil je daarmee beweren?'

'Nou, weet je dan niet dat je voor je warme bloed betalen moet? Om je temperatuur boven die van je omgeving te houden, moet je veel meer energie verspillen dan een schildpad. Je moet bijna constant eten zodat je lichaam even snel energie krijgt aangevoerd als het verbruikt. Jij zou veel eerder dan een schildpad verhongeren en ook veel eerder sterven. Ben je dan liever een schildpad en leef je langzamer en langer. Of ben je bereid de prijs te betalen en een snelbewegend, snelwaarnemend, denkend organisme te zijn?'

'Is die analogie correct, Blits?'

'Nee Trevize, want de situatie is bij Gaia veel gunstiger. Wij gebruiken geen ongewone hoeveelheden energie als we dicht bij elkaar zijn. Slechts als een deel van Gaia zich op een hyperruimtelijke afstand van de rest bevindt, is verhoging van de energie nodig. En vergeet niet dat jij niet alleen voor een groter Gaia gekozen hebt, of desnoods een grotere individuele wereld. Nee, je hebt voor Galaxia gekozen, voor een kolossaal complex van werelden. Overal in de Galaxis zul je deel van Galaxia zijn en ben je omringd door delen daarvan die zich kunnen uitstrekken van elk interstellair atoom tot aan het middelste zwarte gat. Dit geheel in stand te houden vergt maar weinig energie. Geen enkel deel is dan ooit echt ver weg van de rest. Daar heb jij voor gekozen, Trevize. Hoe kun je nu aan jezelf twijfelen?'

Trevizes hoofd was in gedachten gebogen. Toen keek hij op en zei: 'Mijn beslissing is misschien juist geweest, maar ik moet daar ook van overtuigd raken. De beslissing die ik heb genomen is misschien wel de belangrijkste in de geschiedenis van de mensheid geweest en het is niet voldoende dat hij goed geweest is. Ik moet en zal dat ook met mijn hersens weten.'

'Wat moet je nog meer weten dan ik jou verteld heb?'

'Dat weet ik niet, maar dat zullen we op Aarde wel merken.' Hij sprak met absolute overtuiging.

Pelorat zei: 'Golan, de ster heeft een schijf.'

En dat was ook zo. De computer had het druk genoeg met zichzelf gehad en zich volledig buiten de discussie gehouden. Hij had de ster in stadia benaderd en nu de door Trevize bepaalde afstand bereikt.

Ze bleven voorlopig een behoorlijk eind buiten het planetair vlak en de computer splitste het beeld op en toonde de drie binnenste planeten.

De allerbinnenste bezat een temperatuur waarbij water vloeibaar was alsmede een atmosfeer met zuurstof. Trevize wachtte tot de baan berekend was. Hij hield de computer aan de gang, want hoe langer de bewegingen van de planeet waargenomen werden, hoe accurater de berekening van de elementen in zijn baan was.

Trevize zei doodkalm: 'We hebben een bewoonbare planeet in het vizier. Zeer waarschijnlijk bewoonbaar.'

'Aha.' Pelorat keek zo verrukt als zijn plechtstatige gezicht tot uitdrukking brengen kon.

'Maar ik vrees evenwel dat hij geen gigantische satelliet heeft,' vervolgde Trevize. 'Tot nu toe zie ik helemaal geen satelliet. Dus dit is Aarde niet. Althans, als we op de traditie afgaan.'

'Maak je maar geen zorgen, Golan,' zei Pelorat. 'Ik had al verwacht dat dit Aarde niet was toen ik geen gas-reus met een ring zag.'

'Vooruit dan maar,' zei Trevize. 'De volgende stap is erachter te komen wat voor leven hij herbergt. Te oordelen naar het feit dat de atmosfeer zuurstof heeft, kunnen we er absoluut zeker van zijn dat er plantaardig leven is, maar ...'

'Ook dierlijk leven,' zei Blits plotseling. 'En behoorlijk veel.'

'Wat?' Trevize wendde zich tot haar.

'Ik kan het voelen. Maar zwak op deze afstand, maar die planeet is niet alleen onmiskenbaar bewoonbaar, hij is ook bewoond.'