77

Trevize boog zich naar Pelorat en fluisterde: 'Overal waar we landen, vangen we bot.'

'We weten waar Aarde is, dus wat doet dat ertoe?' antwoordde Pelorat die nauwelijks zijn lippen bewoog.

'Ik wil er graag iets over weten.'

'Ze is nog zo jong. Bepaald geen schatkist aan informatie.'

Trevize dacht daar over na en knikte. 'Je hebt gelijk, Janov.'

Hij wendde zich tot Hiroko en zei: 'U hebt ons niet gevraagd, mejuffrouw Hiroko, waarom wij in uw land zijn.'

Hiroko sloeg haar ogen neer. 'Het ware nauwelijks betamelijk, vereerde heer, hiernaar te vragen voor gij allen gelaafd en gevoed waart.'

'Maar we hebben nu allemaal gegeten, we zijn bijna klaar en we zijn bijgekomen, ik zal u derhalve vertellen waarom wij hier zijn. Mijn vriend, Dr. Pelorat, is op zijn wereld een geleerde, een wetenschapper. Hij is mytholoog. Weet gij wat zulks betekent?'

'Neen, vereerde heer, zulks weet ik niet.'

'Hij bestudeert oude verhalen zoals die op de diverse werelden worden verteld. Oude verhalen worden mythen of legenden genoemd en zij interesseren Dr. Pelorat. Zijn er hier op Nieuwe Aarde ook geleerden die de oude verhalen van deze wereld kennen?'

Hiroko fronste haar voorhoofd alsof ze diep nadacht. Ze zei: 'Dit is geen kwestie waarin ikzelve geschoold ben. Wij hebben een oude man in ons midden dewelke gaarne over de dagen van weleer praat. Ik weet niet waar hij dergelijke kennis tot zich genomen heeft, en mij dunkt het zijn spinsels uit de lucht, althans spinsels die hij van anderen vernomen heeft. Dit kan wellicht het materiaal zijn waar de belangstelling van uw geleerde metgezel naar uitgaat, en daar ik u niet misleiden wil, gevoel ik in mijn geest,' ze keek naar links en rechts alsof ze bang was afgeluisterd te worden, 'dat die oude man slechts een praatvat is, hoewel velen hem hun oor lenen.'

Trevize knikte. 'Wij zoeken een dergelijk praatvat. Bestaat de mogelijkheid dat gij mijn vriend naar deze oude voert...'

'Monolee, noemt hij zichzelve.'

'Naar Monolee dan. En denkt gij dat Monolee bereid zou zijn met mijn vriend te praten?'

'Hij? Bereid om te praten?' zei Hiroko minachtend. 'Eerder zult ge genoopt zijn hem te vragen op te houden met zijn gepraat. Hij is slechts een man en mag daarom, mits gevraagd, wel weken zonder pauze praten. Ik wil u niet beledigen, vereerde heer.'

'We zijn ook niet beledigd, hoor. Wilt gij mijn vriend nu naar Monolee voeren?'

'Iedereen wil zulks doen te allen tijde. De oude is immer thuis en al te zeer gericht het oor van een ander te begroeten.'

Trevize zei: 'En wellicht kan een oudere vrouw gevonden worden om bij dame Blits te zitten. Zij heeft het kind onder  heur hoede en kan zich niet vrijelijk verplaatsen. Zij verlangt naar gezelschap, want vrouwen, weet gij, zijn verzot op ...'

'Een praatvat?' vroeg Hiroko, duidelijk geamuseerd. 'Dat is althans wat mannen zeggen, hoewel het mij is opgevallen dat mannen immer de grootste babbels hebben. Zodra zij terug zijn van het vissen, dan zult gij een wedstrijd gadeslaan in fantasieverhalen over hun vangst. Niemand zal hen geloven, hetgeen hen overigens niet stopt. Maar ter zake nu, ik heb te zeer gepraatvat. Ik stuur een vriendin van mijn moeder, een vrouwe die ik nu door het raam kan aanschouwen, naar vrouwe Blits en het kind. Maar eerst zal ze uw vriend, de hoogvereerde doctor wijzen waar de bejaarde Monolee woont.

Als uw vriend even vurig zijn oor te luisteren legt als Monolee zich praatvat, dan zullen beiden in dit ondermaanse welhaast nooit meer uit elkander gaan. Verontschuldig mijn afwezigheid een wijle, heer.'

Toen ze wegging, zei Trevize tegen Pelorat: 'Haal uit die ouwe man wat erin zit, Janov, en jij Blits, probeer te weten te komen wat die andere vrouw jou vertellen kan. Het gaat om Aarde, het doet er niet toe wat.'

'En jij?' vroeg Blits, 'wat doe jij?'

'Ik blijf bij Hiroko en probeer een derde informatiebron te vinden.'

Blits glimlachte. 'Aha. Pel is bij die ouwe man, ik bij die ouwe vrouw, en jij dwingt jezelf om in het gezelschap van deze bekoorlijke, amper geklede jonge vrouw te blijven. Dat lijkt me een redelijke taakverdeling.'

'Heel toevallig, Blits, is het ook redelijk.'

'Maar je wordt er niet neerslachtig van dat deze redelijke arbeidsverdeling zo voor jou uitgepakt is?'

'Nee, waarom zou ik?'

'Ja, waarom zou je ook.'

Hiroko was terug en zette zich weer neer. 'Het is allemaal gearrangeerd. De vereerde Dr. Pelorat zal naar Monolee gevoerd worden; en de vereerde vrouwe Blits met haar kind zal eveneens gezelschap krijgen. Mag ik veronderstellen, hooggeleerde heer Trevize, dat het onderwerp van een verder gesprek wellicht die Oude Aarde zal zijn waarvan gij...'

'Praatvat?' vroeg Trevize.

'Neen,' lachte Hiroko. 'Maar gij zijt in uw recht mij met de spotternij te betrachten. Ik breng oneer over mezelf door op zulk een wijze op uw vragen in te gaan. Ik zal u metterdaad ter zijde staan om uw gunst weer te verwerven.'

Trevize wendde zich tot Pelorat. 'Metterdaad.'

'Reageer nou maar happig,' zei Pelorat zacht.

Trevize zei: 'Mejuffrouw Hiroko, mijn gunst zijt gij niet kwijtgeraakt, in genen dele, maar zo u zulks gelukkig maakt, accepteer ik volgaarne uw metterdate hulp.'

'U zijt te minzaam, heer,' zei Hiroko en ging staan.

Trevize volgde haar voorbeeld. 'Blits, zorg ervoor dat Janov niets overkomt.'

'Laat dat maar rustig aan mij over. En wat jou betreft, jij hebt jouw ...' En ze knikte naar zijn holsters.

'Ik geloof niet dat ik ze nodig heb,' zei Trevize ongelukkig.

Hij volgde Hiroko toen die de eetzaal verliet. De zon stond nu hoger aan de hemel en het werd steeds warmer. Zoals altijd had ook deze planeet zijn eigen geur. Trevize herinnerde zich dat Comporellen nauwelijks geroken had. Aurora was muf geweest, maar Solaria verrukkelijk. (Op Melpomenia waren ze in ruimtepakken gehuld geweest waarin men zich alleen de eigen lijflucht gewaar is.) Maar in elk geval was die geur al na enkele uren verdwenen toen de reukorganen ervan verzadigd waren.

Op Alpha evenwel geurde de planeet aangenaam naar fris gras, maar dit, vermoedde Trevize tot zijn verdriet, zou niet lang meer duren.

Ze waren nu bij een klein gebouwtje gekomen dat opgetrokken leek uit bleekroze leem.

'Dit is mijn huis,' zei Hiroko. 'Het hoorde vroeger aan de jongere zuster mijner moeder toe.'

Ze liep naar binnen en wenkte Trevize dat hij moest volgen. De deur stond open, maar Trevize vermoedde dat het accurater zou zijn om te zeggen dat er eigenlijk geen deur was.

Trevize zei: 'Wat doet gij als het regent?'

'Wij zijn daarop voorbereid. Over twee dagen zal het regenen, drie uur voor de dageraad, wanneer de lucht het koelst is en dan zal het krachtig de grond bevochtigen. Ik hoef in dat geval slechts dit gordijn dicht te trekken hetwelk zwaar en waterafstotend is.'

Ze trok een gordijn over de deuropening. Het leek gemaakt uit een sterk canvas.

'Ik zal het zo laten hangen,' zei ze voorts. 'Een iegelijk weet dan dat ik aanwezig doch niet beschikbaar ben, weshalve ik slaap of mij met gewichtige zaken bezighoud.'

'Het lijkt me dat ieder zo naar binnen kan kijken.'

'Hoe zo? De ingang is toch afgedekt.'

'Maar iedereen kan dat doek zo opzij schuiven.'

'Met veronachtzaming van de wensen van de bewoner?' Hiroko leek geshockeerd. 'Gebeuren dergelijke zaken op uw wereld? Hoe barbaars!'

Trevize grinnikte. 'Het was maar een vraag.'

Ze ging hem voor naar de achterste van twee kamers en nodigde hem uit te gaan zitten. De kleine, lege en vierkante kamertjes hadden iets claustrofobisch, maar het huis leek alleen voor afscheiding en rust ontworpen. De raamopeningen waren klein en vlak bij het plafond, maar tegen de wanden waren in een geraffineerd patroon doffe spiegelstrips aangebracht die het licht verspreidden. In de vloeren waren smalle spleten waar een milde, koele luchtstroom uitkwam. Trevize zag geen tekenen van kunstlicht en vroeg zich af of de Alphanen met de zonsopgang opstonden en met zonsondergang naar bed gingen.

Hij stond op het punt een vraag hierover te stellen, maar Hiroko was hem voor. 'Is vrouwe Blits uw metgezellin?'

Trevize zei behoedzaam: 'Bedoelt u hiermee of ze mijn seksuele partner is?'

Hiroko werd rood. 'Ik bid u heer, hebt acht voor de betamelijkheid, mijn vraag gold slechts of zij alleen voor u ter beschikking staat.'

'Nee, zij is de vrouw van mijn geleerde vriend.'

'Maar gij zijt de jongere van uw beiden en mooier van lijf en leden.'

'Hartelijk bedankt, maar Blits denkt daar anders over. Ze houdt veel meer van Dr. Pelorat dan van mij.'

'Zulks verbaast mij deerlijk. Wil hij niet delen?'

'Dat heb ik hem nooit gevraagd, maar ik weet zeker dat hij dat niet wil. En dat zou ik ook niet van hem verlangen.'

Hiroko knikte wijs. 'Ik weet het. Het is haar fundament.'

'Haar fundament?'

'Gij weet waar ik op doel. Dit.' En ze klapte op haar elegante achterste.

'O ja, ik begrijp u. Ja, Blits is genereus in haar anatomie uitgevoerd.' Hij maakte een cirkel met zijn handen en knipoogde. (En Hiroko lachte.)

Trevize zei: 'Desondanks geven veel mannen aan zulk een welgevuld figuur de voorkeur.'

'Zulks kan ik moeilijk geloven. Het ware toch een vorm van veelvraterij, een exces in dat wat slechts in matiging aangenaam is. Zoudt gij mij hoger aanslaan indien mijn borsten massief omlaag hingen met tepels die wijzen naar mijn tenen? Ik heb derzelve menigmaal aanschouwd, evenwel heb ik daar nimmer mannen naartoe gedreven gezien. Dergelijke betreurenswaardige vrouwen dienen hun monstrositeiten te verhullen, zoals vrouwe Blits.'

'Zulke overmaatse maten staan me ook niet aan, hoewel ik zeker weet dat Blits niet de hare bedekt vanwege een onvolmaaktheid van heur borsten.'

'Gij hebt derhalve geen bezwaren tegen mijn vormen?'

'Nee hoor, zo gek ben ik niet. Gij zijt mooi.'

'En wat doet gij voor uw plezanterieën op dat schip van u, al vliegende van wereld tot wereld, waar vrouwe Blits aan u ontzegd is?'

'Niets Hiroko. Ik kan niets doen. Soms denk ik wel eens over die plezanterieën na en dat verontrust mij, maar wij die door de ruimte reizen weten dat er tijden zijn waarop zulks ons lot is. Wij halen de schade op andere momenten wel in.'

'Als zulks u een ongerief is, hoe kan men dan zulks herstellen?'

'Ik onderga al aanzienlijk meer ongerief nu gij het onderwerp te berde hebt gebracht. Ik geloof niet dat ik beleefd ben als ik u een oplossing aan de hand doe.'

'Ware het dan onhoffelijk als ik u een oplossing suggereer?'

'Dat zou volledig van de aard van uw suggestie afhangen.'

'Dan stel ik voor dat we aangenaam jegens elkaar zullen zijn.'

'Hebt gij mij hier gevoerd, Hiroko, opdat het zover komen zou?'

Hiroko glimlachte verrukt, inderdaad. Het is zowel mijn plicht als uw gastvrouw als mijn eigen wens.'

'Als dat het geval is, geef ik toe dat het ook mijn wens is. Ik zou u in feite zeer gaarne in dezen tegemoetkomen. Eh ... metterdaad.'