Ted McKay staat op het punt een einde aan zijn leven te maken, als de deurbel gaat. 

En blijft gaan. 

Hij wil alsnog de trekker overhalen, maar ziet dan een briefje op zijn bureau liggen. 

Het handschrift herkent hij als het zijne, maar hij kan zich niet herinneren ooit zoiets geschreven te hebben.
Doe open. 

Dit is je laatste uitweg.
Aan de deur staat Lynch, die weet wat Ted van plan is en hem een voorstel doet: verricht nog één laatste heroïsche daad. 

Dat is het begin van een grimmig manipulatief spel tussen criminaliteit, geweten en de dood. Iemand heeft een spoor van broodkruimels achtergelaten, en hij kan niet anders dan het volgen. Iemand die hem beter kent dan hij zelf. 

Soms kun je alleen op jezelf vertrouwen. 

En heel soms, kunnen we dat niet eens.