Hoofdstuk 26

Heden

Bob reed. Marcus zat naast hem. Het eerste halfuur spraken ze nog met elkaar, maar daarna verliep het traject in stilte, alleen onderbroken door de berichten van het FBI-team, dat tegelijkertijd met hen was vertrokken uit Albany, en eerder zou arriveren.

Toen ze nog een halfuur moesten rijden, vond het laatste contact tussen hen plaats. Bob luisterde naar wat ze aan de andere kant van de lijn zeiden; het scheen geen goed nieuws te zijn.

‘Er is brand geweest, naar het schijnt aangestoken,’ zei hij nadat hij had opgehangen. ‘Er is iets gebruikt om de brand te versnellen, want het vuur sloeg razendsnel om zich heen.’

‘Brand?’ Marcus begreep het niet. Hij durfde de vraag die hij het meest vreesde niet te stellen.

‘Toen het team uit Albany arriveerde, was de brandweer al bezig. Ze waren gebeld door iemand die rook had gezien, maar ze kwamen te laat.’

‘Hoezo te laat?’ Marcus kon zich niet inhouden. ‘Wat bedoel je?’

‘Er zijn twee lichamen geborgen. Er is maar één overlevende.’

Marcus sloeg zijn handen voor zijn gezicht.

‘Wie?’ vroeg hij in het donker van zijn handen.