Hoofdstuk 11

Heden

Marcus kon zich niet heugen zo vrolijk te zijn geweest als die zaterdag; hij overwoog zelfs te gaan hardlopen. Die dag voelde hij zich tot alles in staat.

Toen hij de krant ging halen, hield hij de deurknop van de voordeur even vast, glimlachte schaapachtig en zei tegen zichzelf dat Laura straks aan de andere kant zou staan wanneer hij de deur opendeed.

En onthoud wat je dan moet doen…

Tijdens het ontbijt kreeg hij zin om haar te bellen, maar hij hield zich in. Hij had Bob gesproken, zijn vriend bij de politie van Boston, en die had hem verzekerd nog dezelfde dag de moordzaken van 1993 te bekijken.

De ochtend besteedde hij aan boodschappen doen. Eerst ging hij naar de markt en kocht alle ingrediënten voor zijn speciale saus. Marcus kon niet goed koken, hij at voornamelijk magnetronmaaltijden, pizza en afhaalchinees, maar hij had een paar gerechten geleerd die hem redelijk lukten. Zijn specialiteit was pasta met paddenstoelensaus. Maar allereerst ging hij naar het winkelcentrum en spendeerde een flink bedrag aan nieuwe kleren. Hij had het winkelen al een paar weken uitgesteld, en als er één dag geschikt was om zijn garderobe te vernieuwen was het deze dag.

Tegen twaalven keerde hij bepakt en bezakt terug naar huis. Hij had alles wat hij nodig had. Toen hij de deur dichtdeed, voelde hij opnieuw dat lichte gevoel in zijn hoofd. Marcus glimlachte. Hij had nog een paar uur voor de boeg voor hij met de saus moest beginnen en besloot in zijn bioscoop een film te kijken die hij nog had liggen. Hij stopte een zak popcorn in de magnetron. Nog voor hij het eerste korreltje hoorde ploffen, werd er aanhoudend op de bel gedrukt.

Hij liep naar het raam en zag Bob voor de deur staan. Hij had een dossier in zijn rechterhand en zijn donkere bril op. Waarom had hij niet eerst even gebeld?

Marcus ging opendoen. Het lot nam een loopje met hem. Het was de bedoeling dat hij de vrouw van zijn leven zou zien als hij de deur opendeed, geen politieagent met de naam van een acteur.

‘Bob, wat een verrassing. Ben je iets wijzer geworden?’

‘Jazeker.’

Hij was ongerust, dat was duidelijk.

‘Kom binnen, alsjeblieft.’

Ze liepen naar de woonkamer terwijl uit de keuken het geluid van ploffende popcorn kwam.

Ze wilden gaan zitten toen Bob zich omdraaide en tegen zijn vriend zei: ‘Wist je dat McKay de broer van Edward Blaine is, die vent die van de moord op zijn vriendin werd verdacht?’

Marcus was stomverbaasd.

‘Dat wist ik niet.’

‘Zelfde vader. Andere moeder,’ zei Bob terwijl hij ging zitten. ‘Maar dat is niet de reden dat ik hier ben. Dat had ik je wel aan de telefoon kunnen zeggen.’

Marcus ging zitten.