47

Ongeveer het enige waarvoor we geen moeite hoeven te doen is oud worden.

–Anoniem

Het was tijdens de lunch in Swifty’s dat Eden besefte dat ze van sensatie in de kunstwereld en het roddelcircuit in een regelrechte beroemdheid was veranderd. Ze was vijf minuten te vroeg voor haar afspraak met Allison, die net van de ouderavond kwam bij Carnegie. Terwijl ze wachtte aan een piepklein barretje, hoorde ze eerst het gewone gefluister waaraan ze gewend was: ‘... vriendin van Otto Clyde... uit elkaar... muze,’ enzovoorts, maar daarna hoorde ze ook flarden van woorden als ‘Brooke DuPree... zelfmoordneigingen... wat denkt Chase wel niet... problemen.’ Ongemakkelijk trok Eden haar zachte sjaal dichter om haar nek alsof ze zich niet alleen tegen de tocht uit het ventilatierooster boven haar wilde beschermen, maar ook tegen het opgeheven tafelzilver dat klaar leek om te steken.

      ‘Sorry dat ik laat ben,’ zuchtte Allison. Ze kwam binnenstormen met zwiepende das en klikkende hakken. Ze gaf Eden twee zoenen, niet lettend op de tientallen ogen met mascara die op hen gericht waren. ‘Kate blijkt last van HW te hebben.’

      ‘Wat is dat?’ vroeg Eden, die een Hitchcock-blondje met een strak licht bobkapsel naar haar zag staren met een glas chardonnay in de hand.

      ‘Huiswerkweerstand. Alsof dat nu ook al een syndroom is. Eh, ja natuurlijk, ik had ook weerstand tegen huiswerk, wie niet?’

      Eden keek naar de maître d’. ‘Hai, we zijn compleet,’ zei ze en ze wierp een vlugge blik op de tafel met dames wier blikken op hen leken vastgelijmd. ‘Hebt u achterin nog een tafeltje?’

      Terwijl de twee achter de man aan liepen naar hun tafel, vroeg Allison aan Eden: ‘Wat is er?’

      ‘Niks. Die vrouwen staren alleen zo naar me.’

      ‘Ja, nou ja, dat is nogal wiedes. Brooke Lydon is zoiets als de Kevin Bacon van de Upper East Side. Alleen is iedereen maar twee verwantschapsgraden van haar verwijderd in plaats van zes. Negeer die rimpelige ouwe wijven! Neem maar van mij aan dat ze gewoon jaloers zijn! Denk je dat ze het echt graag met hun oude miljonairs doen? Denk je dat ze die knokige konten nog zouden aanraken als ze geen miljard op de bank hadden staan? Echt niet. Ze zijn niet verliefd zoals Chase en jij. Het is allemaal gespeeld! Ze spélen de Penthouse Pet om het penthouse te krijgen! Snap je?’

      ‘Het zal wel,’ zei Eden. Ze zette haar wijn neer.

      ‘Nu we het er toch over hebben, ik zag net die verzamelaar die wel een stuk of vier van je schilderijen heeft, degene die alles had verloren aan dat Ponzi-fraudemannetje? Hoe dan ook, die schitterende maisonnette waar we een paar jaar geleden hebben gefeest? Staat te koop. Die lullo’s van Brown Harris hebben er natuurlijk niet bij gezet voor hoeveel. Zo irritant! Weet je wat mijn drie minst favoriete woorden zijn? Prijs Op Aanvraag.’

      Eden glimlachte zwakjes en nam een slokje van haar water. Allison wist dat er iets niet in orde was.

      ‘Vertel me eens, Eden. Sinds wanneer kan het jou eigenlijk ene reet schelen wat mensen denken?’ vroeg Allison. ‘Ik heb het gevoel dat je op jouw leeftijd ineens geobsedeerd begint te raken. Wat jij nu doormaakt hebben de meeste vrouwen rond hun twintigste al achter de rug.’

      ‘Ik weet het. Het is niets voor mij. Ik voel me zo... in de war.’

      ‘Ja, natuurlijk! Jij en Otto zijn een eeuwigheid samen...’

      ‘Dat is het niet,’ zei Eden hoofdschuddend.

      ‘Wat dan?’ vroeg Allison verder.

      ‘Het zit er aan te komen,’ zei Eden en ze trok haar wenkbrauwen op terwijl ze naar het tafellaken keek.

      ‘Wat zit er aan te komen?’

      ‘Veertig.’

      ‘Alsjeblieft niet weer dit gezeik. Ik ben veertig! Ik heb toch al gezegd dat ik er ook tegenop zag, maar toen kwam en ging het en was het echt zoiets van: wie kan het eigenlijk iets schelen?’ Allison lachte. ‘Het komt doordat je je hele leven bent gecomplimenteerd met je uiterlijk en je voelt dat alles wegglippen. Maar dat is allemaal onzin! Het is op een bepaalde manier zelfs sexyer om ouder te zijn. Ervaring is in!’

      ‘O, kom op, Alli. Dat is belachelijk. Welke man verlaat zijn vrouw nou voor een oudere vrouw?’

      ‘Ik kan er geen een bedenken, maar ik weet zeker dat het voorkomt.’

      ‘Ja, één keer. Ergens. Ga maar na, als een vrouw er echt nog goed uitziet, zeggen ze dat ze er goed uitziet “voor haar leeftijd”. Maar impliciet aan dat zogenaamde compliment is dat een jongere, strakkere, frissere vrouw sexyer is.’

      ‘Dat is niet waar. Soms zijn oudere vrouwen mooi zonder dat hun leeftijd ertoe doet. Rene Russo in Thomas Crown. En fuego!’

      ‘Ik weet het niet. Ik ben het gewend... om...’

      ‘Jong en perfect en de muze te zijn,’ maakte Allison haar zin af. ‘Zet je er nou eens overheen! Welkom op aarde, uiterlijk doet er hier niet zo erg toe! En hé, als je er een punt van maakt en ijdel wilt zijn, weet dan in elk geval dat je nog steeds zo aantrekkelijk bent dat de meest begeerlijke vrijgezel van de Big Apple je wil. Negenendertig is het nieuwe negenentwintig.’

      ‘Ik heb het gevoel dat ik ronde haakjes om mijn mond heb,’ klaagde Eden, hoewel ze zich schaamde voor haar eigen ijdelheid. ‘Mijn nasolabiale rimpels worden dieper.’

      ‘Heb je het nu over je vagina of je gezicht?’ plaagde Allison.

      ‘Hou op.’

      ‘Luister naar me, Eden. Ik ben je beste vriendin en ik begin me aan je te ergeren: hou op met gek doen.’

      ‘Weet je, ik zie die gozers in de metro met van die oude shirts van The Clash, bretels, wijde broek en schoudertas. En ze zijn van mijn leeftijd, maar ze zijn...’

      ‘Verjongd,’ knikte Allison. ‘Ik heb over ze gelezen in New York Magazine.’

      ‘Precies,’ zei Eden. ‘En ik las dat artikel en ik dacht: nee, nee, dat ben ik niet want ik heb een kind. Maar ik denk dat ik allebei ben. Ik ben een volwassen moeder maar ik ben ook een wilde meid, zoals die mensen van dat artikel. Ik denk dat het een grote stap is dat ik echt helemaal bij Otto ben weggegaan.’

      ‘Ik denk dat het gezond is. Het is tijd. Totale scheiding is voor jullie allebei beter.’

      ‘We hebben lang gepraat en ik weet dat het droevig is, maar wel het beste. Ik heb gewoon het gevoel dat ik onder de waakzame en veroordelende blik van Otto altijd aan mezelf zal blijven twijfelen. Vooral over mijn relatie met Chase.’

      ‘Je moet gewoon met de dag leven, E. Denk er niet te veel over na; geniet gewoon van wat jullie twee hebben in jullie zeepbel. Vergeet deze dames of Otto of “de toekomst”.’

      ‘Nou, dat valt niet mee! Vooral vanwege mijn leeftijd. Ik bedoel, wat ben ik nou helemaal aan het doen? Wil ik met deze gozer trouwen? Waar ben ik naar op zoek?’

      ‘Waarom moet je de antwoorden nu hebben?’ vroeg Allison. ‘Schijt aan al die losers; leef gewoon je leven! Maak het jezelf niet zo moeilijk.’

      ‘Ik ben zo in de war. Mijn leven is nu zo onduidelijk.’

      ‘Hé, ik heb nieuws voor je: join the club! Iederéén vindt het vreselijk om ouder te worden, maar weet je?’

      ‘Wat?’

      ‘Het is altijd nog beter dan het alternatief.’