59

‘Jezus,’ riep Sean twintig minuten later uit. ‘Zeg nou eindelijk eens wat je wilt! Ik ben verdomme Moeder Teresa niet!’

Ze stonden voor het huis in Wimbledon, maar Imogen weigerde uit te stappen. Dit was echt de druppel. Hij werd nu echt kwaad.

‘Ik wil niet alleen zijn,’ zei ze met een beverig kleine-meisjesstemmetje. ‘Ik ben zo ongelukkig. Ik wil wat drinken. Om de hoek zit een kroeg. Wil je niet nog één drankje met me drinken, Sean? Alsjeblieft... eentje maar...’

Blijkbaar was dat de enige manier om haar uit de auto te krijgen, want hij kon haar er moeilijk gewoon uit duwen. Een diepe zucht slakend reed hij de hoek om naar The Queen’s Head. Pandora zou zich wel afvragen waar hij bleef. Helaas had hij het nummer van The Blue Goose niet, anders had hij haar kunnen bellen om te zeggen dat het wat later werd.

Nou ja, Pandora was er wel aan gewend dat hij niet zo punctueel was. Gelukkig wist hij in elk geval zeker dat ze op hem zou wachten.

Snel even wat drinken en dan ben ik weg, dacht hij. Mocht Imogen weer lastig gaan doen, dan kon hij haar hier met een gerust hart achterlaten, want ze woonde om de hoek.

The Blue Goose barstte bijna uit zijn voegen. Pandora, die in haar eentje aan een tafeltje voor twee zat, voelde zich steeds minder op haar gemak. Sean was nu al drie kwartier te laat. Het kwam haar akelig bekend voor. En dat had dan een romantisch etentje moeten worden in het restaurant waar hij haar die eerste avond ook mee naartoe had genomen. Een nieuw begin, dacht ze verbitterd. God, wat dom van me om te denken dat hij echt zou kunnen veranderen.

Ze voelde zich dubbel vernederd omdat het tropisch warm was in het restaurant, en de ober haar nu al voor de vierde keer had gevraagd of ze niet liever haar jas wilde uitdoen. Ze zat gewoon voor schut. Als ze Cleo was geweest, had ze misschien het lef gehad om op te staan en luidkeels te verkondigen: ‘Oké mensen, jullie hoeven niet zo besmuikt te lachen; ik heb mijn jas alleen nog maar aan, omdat ik daaronder poedelnaakt ben.’

Cleo zou dat vast gewoon hebben gedaan, en waarschijnlijk had iedereen nog voor haar geklapt ook. Pandora kon alleen maar wensen dat ze zoveel lef had.

‘Madam, et ies zo warm ier.’

Verdomme, daar had je de eigenaar zelf, zogenaamd een en al Franse bezorgdheid uitstralend, hoewel hij waarschijnlijk alleen maar bang was dat de andere klanten haar ietwat te excentriek zouden vinden.

‘Uw jas... u vast comfortabeler zonder?’

En het had nog wel zo’n leuk idee geleken, dacht ze gelaten. Die stomme Sean.

‘Nee, dank u.’ Ze stond op en probeerde te kijken alsof het haar niets kon schelen dat ze een blauwtje had gelopen. ‘Sorry, maar ik moet weg.’

The Queen’s Head bleek het antwoord op al Seans gebeden te zijn. Hij had hun drankjes nog niet besteld – wodka voor Imogen, tonic voor zichzelf – of een gelikte man van in de dertig, met extreem blauwe ogen, highlights in zijn haar en een nepbruin kleurtje, maakte zich los van het groepje waarmee hij was en kwam naar hen toe lopen.

‘Sean Mandeville.’ Hij klikte verrukt in zijn vingers. ‘Wat een toeval, zeg! Ik ben een enorme fan van je!’

‘Je bent niet de enige,’ bemoeide Imogen zich er vanaf haar barkruk mee. Ze stootte bijna haar drankje om terwijl ze Sean stralend aankeek.

De onbekende man bleef tegen Sean praten alsof ze oude vrienden waren. ‘En ik ken je zus. Cleo. Een paar jaar geleden hebben we... hebben we wat met elkaar gescharreld. Wat een vrouw, hè?’ Hij schudde zijn hoofd, klaarblijkelijk met veel genoegen terugdenkend aan die fantastische tijd. Zijn haar, dat stijf stond van de haarlak, bleef keurig in vorm. ‘Wat een vrouw.’

‘Nou, persoonlijk vind ik haar een trut,’ mompelde Imogen.

‘Ik moet nu echt weg,’ zei Sean. Hij stond op, dronk zijn glas leeg en gaf de ex van Cleo een hand. ‘Leuk je te hebben leren kennen, eh...’

‘Damien,’ zei de man stralend. ‘Damien Maxwell-Horne. Ik zit in het onroerend goed, dus mocht je ooit een huis zoeken... Wacht, dan geef ik je mijn kaartje...’

‘Erg aardig van je,’ loog Sean. Hij keek van Damien naar Imogen. Die kerel mocht dan een idioot kapsel hebben, hij kwam redelijk betrouwbaar over. Bovendien kende hij Cleo. ‘Mag ik Imogen aan je overlaten? Ze woont hier om de hoek. Ik zou het heel fijn vinden als je ervoor kon zorgen dat ze heelhuids thuiskomt.’

‘Natuurlijk, natuurlijk.’ Damien straalde bij het vooruitzicht Sean Mandeville een dienst te kunnen bewijzen. Terwijl hij zijn portefeuille uit zijn zak pakte, knipoogde hij naar Imogen. ‘Wij redden ons wel, hè liefje? Vooruit, opdrinken. Dan krijg je er nog eentje van mij.’

Tegen de tijd dat Sean bij The Blue Goose arriveerde, bleek Pandora al te zijn vertrokken. En toen hij om halftwaalf thuiskwam, was de babysitter weg, lag Rose in haar ledikantje op haar duim te zuigen en was Pandora diep in slaap. Ze was vast kwaad op hem, maar aangezien hij er niks aan kon doen, voelde hij zich niet al te schuldig. Als hij haar nu wakker maakte, zou ze alleen maar tegen hem gaan schreeuwen, dus liep hij weer naar beneden. Hij keek naar een oude video met opnames van stand-upcomedians, viel in slaap op de bank en kroop uiteindelijk tegen zonsopgang naast Pandora in bed.

Pandora liet hem slapen toen ze een uur later wakker werd. Zonder geluid te maken, stapte ze uit bed en nam een warm bad voordat Rose zou ontwaken. In bad lag ze lange tijd na te denken over haar leven met Sean, zich afvragend of ze er niet te veel achter zocht dat hij gisteren niet was komen opdagen in het restaurant.

Ze stond net het ontbijt klaar te maken, toen er werd aangebeld.

‘Goedemorgen, engel.’ Donny gaf haar een kuise kus op de wang. In elk geval was Sean wel thuisgekomen, want hij had zijn auto zien staan. ‘Is hij al wakker?’

Pandora schudde haar hoofd. Ze kon ineens geen woord uitbrengen. Donny was zo lief, en Sean kon zo’n klootzak zijn.

‘Mm, bacon.’ Waarderend snuivend liep Donny door naar de keuken. ‘Hoe was jullie etentje gisteren?’

‘Het was vast heel leuk geweest, als Sean de moeite had genomen om te komen,’ vertelde ze schouderophalend. Ze merkte ineens dat ze minder honger had dan ze had gedacht en schoof haar bord van zich af. ‘Ik had geen zin om in mijn eentje te eten, dus ben ik maar weer weggegaan,’ voegde ze er verbitterd aan toe.

‘Shit.’ Donny liet de schijn van vrolijkheid meteen varen. Hij leunde naar achteren, slaakte een diepe zucht en haalde een hand over zijn gezicht. Deze keer moest hij het Pandora vertellen, dacht hij. Ze had het recht om het te weten.

‘Wat is er?’ vroeg ze.

‘Oké, misschien zou ik het je niet moeten vertellen, maar ik heb er langzamerhand schoon genoeg van om steeds mijn mond te houden.’ Wat zachter vervolgde hij: ‘Sean was gisteren op de club met Imogen Trent. Ze klom zo’n beetje in hem. Om een uur of tien zijn ze samen vertrokken.’ Hij schudde zijn hoofd. ‘Sorry liefje, ik dacht ook dat hij gestopt was met die fratsen. Het is niet eerlijk tegenover jou. Jij verdient beter.’

Sean schrok wakker en vertrok zijn gezicht van pijn toen een lege koffer op zijn benen landde. ‘Wat is...’

Pandora stond op een stoel koffers van de kast te trekken. Ze keek over haar schouder en zei op een toon alsof ze gewoon willekeurige passagiers in een volle trein waren: ‘Sorry.’ Meteen daarna suisde de volgende koffer alweer door de lucht. Deze keer rakelings langs Seans hoofd.

Hij ging rechtop zitten. ‘Waar ben je verdomme mee bezig?’

‘Hm?’ Ze draaide zich om en keek hem aan. Ondanks haar bedrieglijk terloopse toon, hadden haar ogen een vervaarlijke glans. ‘O, Rose en ik wilden je een lol doen en uit je leven verdwijnen. Dan heb je meer ruimte voor die sletten van je. Geen lastige verwikkelingen meer, geen dubbele afspraken. Dat is voor jou toch ook veel fijner? En stukken gemakkelijker...’

‘Doe niet zo idioot.’ Hij liet zich kreunend op zijn rug vallen. Pandora was van de stoel gestapt en was nu bezig slipjes en T-shirts uit de laden te pakken en in de koffers te smijten. God, hier zat hij echt op te wachten zo vroeg in de ochtend. Ze moest vast ongesteld worden.

‘Dit is niet idioot, dit is juist heel verstandig.’

Sean, die inmiddels doorhad waar het om draaide, zei: ‘Is dit echt alleen maar omdat ik gisteravond te laat was in het restaurant? Luister naar me, je moest eens weten wat ik allemaal heb moeten doorstaan. Ik ben zo’n beetje ontvoerd door die trut van een Imogen. Ik bedoel, aan de ene kant was het goed nieuws – mijn vader heeft haar gedumpt, en zo te horen gaan mijn ouders het opnieuw proberen – maar ze was echt niet te harden, ze wilde per se een man. Ze was verdomme net een teek zoals ze zich aan me vastzoog! Dus wat kon ik doen?’

‘Wat jij kon doen?’ vroeg ze vol ongeloof. ‘Nou, haar neuken tot ze geen boe of bah meer kon zeggen, neem ik aan. Dat doe je toch normaal gesproken met meisjes die zich als plasticfolie om je heen wikkelen? Net zoals die trut van gisteravond?’

‘Maar dat heb ik helemaal niet gedaan.’ Hij zei het met opeengeklemde kaken; ze moest hem geloven! ‘Ik geef toe dat zij wel wilde, maar ik wilde niet! Ik heb haar gezegd dat ik daar allemaal geen belangstelling meer voor had.’ Zijn stem verheffend vervolgde hij: ‘Godallemachtig, ik heb zelfs nog tegen haar gezegd dat jij de enige vrouw voor me bent!’

‘Nou, dat geloof ik natuurlijk meteen,’ mompelde ze.

‘Maar het is zo!’

‘Bespaar me die praatjes.’

De eerste koffer was barstensvol. Ze maakte de kastdeuren open en begon jassen en jurken van hun hangertjes te rukken.

Hij vond het niet eerlijk. Het ging de laatste tijd juist stukken beter tussen hen. En nu word ik gestraft voor iets wat ik helemaal niet heb gedaan, dacht hij geïrriteerd. ‘Oké, als je mij niet gelooft, vraag het dan maar aan Imogen,’ zei hij stijfjes.

Ze keek hem vernietigend aan. ‘Alsof ik al niet genoeg ben vernederd.’

‘Vraag het haar nou maar gewoon.’

‘Nee, dank je.’

Hij schudde zijn hoofd. ‘Zo heb ik je nog nooit meegemaakt.’

‘Dat noemen ze de laatste druppel,’ zei ze. ‘Ik pik die bullshit van jou nou al twee jaar, en opeens heb ik er genoeg van.’ Op kalme toon vervolgde ze: ‘Donny heeft gelijk, ik verdien beter.’

‘Fuck Donny!’ schreeuwde hij.

‘Nou, wie weet doe ik dat nog wel een keer,’ reageerde ze.

‘Dat durf je toch niet, trut.’

‘O nee?’

Het liep helemaal uit de hand. Sean hoorde zelf hoe hatelijk en verbitterd hij klonk en hij werd misselijk van zichzelf. Hij hield van Pandora. Hij was van plan geweest haar bij het etentje in The Blue Goose ten huwelijk te vragen. Verdomme, dacht hij, hij had zelfs overwogen haar te vragen om die befaamde beige trenchcoat aan te trekken, met niks eronder...

Maar zij wilde blijkbaar niets liever dan het bed induiken met Donny, puur om hem een hak te zetten.

‘Waar ga je naartoe?’ vroeg hij.

‘Dat weet ik niet.’ Ze durfde hem niet aan te kijken. Natuurlijk wist ze het wel. Ze had haar vrienden in Bath, Wendy en Bill, al gebeld en gezegd dat ze bij hen zou komen logeren.

‘Je kunt niet zomaar weggaan.’ Sean begon in paniek te raken. ‘Je kunt Rose niet zomaar meenemen.’

‘Probeer me maar eens tegen te houden.’

‘Ik hou van Rose!’ Het liefst had hij eraan toegevoegd dat hij ook van haar hield, maar hij kreeg de woorden er niet uit.

Ze keek hem met een vermoeide blik aan. ‘Ja, misschien is dat ook wel zo. Maar bij jou duurt de liefde nooit erg lang, hè?’ Terwijl ze de twee propvolle koffers naar de deur sleepte, voegde ze er op verbitterde toon aan toe: ‘Kop op, misschien houd je volgende week om deze tijd wel van Imogen.’